Short story 2: Frying McDonald's

Frying McDonald’s

We hebben voor dit verhaal gekozen omdat dit verhaal ingaat op een heel actueel punt. Het is een van de grootste problemen in de wereld: ernstig overgewicht. Je kunt er allerlei ziektes door oplopen en er zelfs aan sterven. We vinden het goed dat hier eens over gediscussieerd word. Frying McDonald’s gaat over twee jonge vrouwen: Jozlyn Bradley en Ashley Pelman. Jozlyn is 19 jaar oud, 1 meter 60 lang en weegt 122 kg. Ashley is 14 jaar oud en weegt 85 kg. Beide hebben ze last van sterke mate van overgewicht. Zij gingen meerdere malen per dag naar de Mc Donald’s. Nu klagen ze McDonald’s aan voor de oorzaak van hun eetobsessie. De rechter gaf de twee vrouwen geen gelijk. Het idee dat de McDonald’s aangeklaagd wordt, en fastfood restaurants in het algemeen, voor gezondheidsproblemen zoals obesitas en diabetes is vreemd. Jazlyn en Ashley klaagden de McDonald’s aan omdat zij vinden dat Mc Donald’s verantwoordelijk is voor hun obesitas want McDonald’s heeft niet de nodige informatie gegeven over de gezondheidsrisico’s die de maaltijden met zich meebrengen. De advocaten van de McDonald’s zeggen dat je zelf verantwoordelijk bent voor je gezondheid. De meeste mensen vonden de rechtszaak absurd.
We vinden de titel leuk gekozen. Letterlijk betekend de titel: gebakken McDonald’s. De titel verwijst echter naar het aanklagen van de McDonald’s.
De personen in het verhaal zijn: Jozlyn Bradley en Ashley Pelman. Jozlyn en Ashley hebben obesitas, een eetziekte waarbij je veel te veel eet. Ze zijn round character want ze uiten hun gevoelens. Het verhaal speelt zich af in de Verenigde Staten, New York. Deze locatie is goed gekozen om het probleem overgewicht goed aan de haak te stellen omdat de meeste mensen met overgewicht in Amerika wonen. Hun hele leefpatroon heeft met fastfood restaurants te maken. Als wij hier in Nederland niet opletten gebeurd het over een aantal jaren ook bij ons. Het perspectief van het verhaal is goed gekozen: een alwetende verteller. Zo kom je van beide partijen te weten hoe ze erover denken. Ze bekijk je het verhaal van twee kanten. Je komt te weten hoe de 2 jonge vrouwen erover denken en hoe McDonald’s er zelf tegen aankijkt. Het taalgebruik van het verhaal is de beschrijven omdat dit verhaal uit een tijdschrift komt. De meeste tijdschriften gebruiken geen moeilijk taalgebruik en dat is in dit verhaal ook zo.
Het thema, de boodschap van het verhaal is dat je moet weten dat als je bij McDonald’s of bij andere fastfood restaurants gaat eten en het fastfood in het algemeen niet goed is voor je gezondheid en dat iedereen zelf verantwoordelijk is voor zijn eigen lichaam. Hiervoor kun je geen fastfoodketen aansprakelijk stellen.
We zijn het met de meerderheid van de Amerikaanse bevolking eens dat deze rechtzaak van de 2 vrouwen gewoon absurd was. De twee jonge vrouwen zeggen dat ze niet wisten dat er gezondheidsrisico’s aan het voedsel van McDonald’s vastzitten; maar dit weet toch iedereen. Sinds kort vind je op de verpakkingen van het eten bij de Mac het aantal calorieën en de hoeveelheid voedingsstoffen. Af en toe mag je natuurlijk wel iets bij de McDonald’s eten maar iedereen weet dat je dit niet te vaak moet doen want iedereen weet toch dat als je elke dag meerdere malen per dag naar de McDonald’s gaat en ’s ochtends al met een Big Mac menu begint dit slecht is voor je lichaam!