Gedicht 2 Romantiek: The GARDEN of LOVE

William Blake (1757-1827) uit de Song of Innocence and of Experience

The GARDEN of LOVE

I went to the Garden of Love.
And saw what I never had seen:
A Chapel was built in the midst,
Where I used to play on the green.

And the gates of this Chapel were shut,
And Thou shalt not, writ over the door;
So I turn’d to the Garden of Love,
That so many sweet flowers bore,

And I saw it was filled with graves,
And tomb-stones where flowers should be:
And Priests in black gowns, were walking their rounds,
And binding with briars, my joys & desires.

Peronal opinion:
Blake vindt dat een tuin omringd moet zijn door veel liefde. De bloemen in de tuin staan symbool voor de liefde, dus een mooie tuin is een tuin met veel mooie bloemen. Blake gaat in zijn gedachten/verbeelding naar een onschuldige tuin waar hij vroeger in heeft gespeeld en die tuin wordt nu bezet door de kerk, die kerk word omringd door de graven van onschuldige mensen. In het midden van de tuin staat de kerk en om de tuin staat een poort en die is gesloten. Dit heeft een dubbele betekenis; Blake heeft een periode afgesloten en hij wil hiermee duidelijk maken dat de kerk zijn ‘tuin der liefde’ heeft afgenomen. Hij noemt de priester van de georganiseerde godsdienst de gemachtigde van onderdrukking. Beneden de grafheuvel van de vreugd en de wensen is een struik van doorns en wilde rozen.
Wij vinden dat de titel goed gekozen is voor het gedicht want de titel verwijst naar de tuin die normaal omringd moet zijn met liefde door de vele bloemen die zich in tuinen bevinden en die daar symbool voor staan. Het gedicht gaat namelijk ook over de ‘tuin der liefde’ die nu omgetoverd is in een begraafplaats. Het hele gedicht speelt zich af in de tuin der liefde en op een begraafplaats; de plek waarin de tuin der liefde veranderd is.
Het gedicht wordt verteld door de schrijver, William Blake. Hij is in dit gedicht de ik-persoon. De ik-persoon is het enige personage dat in het gedicht voorkomt. Hij is een round character. Hij deelt zijn gedachten en gevoelens met de lezer. Het perspectief in het gedicht is de ik vertelsituatie. In dit gedicht raak je goed op de hoogte van de ideeën, gedachten en gevoelens van de ik-figuur. Dit creëert een bepaald effect: je ziet het beeld goed voor je. Ook weet je dat Blake met dit gedicht zijn mening wil uiten doordat hij de gebeurtenissen laat zien door zijn ogen.
The Garden of Love is een vrij kort gedicht en het taalgebruik is niet echt moeilijk. Wel moesten we het gedicht een paar keer lezen voordat we het gedicht snapten. Er zit namelijk een diepere betekenis achter de ‘gewone’ woorden van William Blake, een boodschap. Het thema is de mening van William Blake. Hij plaatst vraagtekens bij de heersende religie in zijn tijd. Hij valt de kerk aan in het gedicht. Hij vertelt in dit gedicht dat zijn ‘tuin der liefde’ is afgenomen door de priesters met hun geloof. Dit kan hij niet accepteren. Zij hebben hem zijn mooiste plek op aarde afgenomen.
Hij maakt net als vele andere schrijvers in de Romantiek duidelijk dat hij de verbeelding belangrijker vindt dan de rede. Hij vertelt het gedicht vanuit zijn gedachte. Hij gaat terug naar zijn tuin der liefde maar ziet dan dat zijn tuin omgebouwd is tot een begraafplaats voor de kerk. Maar in zijn gedachten probeert hij de tuin der liefde nog steeds voor zich te zien.
We vinden The GARDEN of Love een bijzonder gedicht. We vinden het mooi dat de bloemen symbool staan voor de liefde. William Blake’s mening komt goed naar voren in dit gedicht en dat maakt het gedicht op zichzelf bijzonder. Hij levert kritiek op de kerk en niet veel mensen durfden daar in die tijd over te praten. De kerk was in die tijd heilig. Door William Blake hebben we gezien dat er in die tijd ook al mensen begonnen te twijfelen aan de kerk, de godsdienst. Je kunt goed merken dat dit gedicht uit de Romantiek komt: de verbeelding wordt belangrijker gevonden dan de rede.