Gedicht 1 Romantiek: Kilimanjaro

Kilimanjaro (auteur onbekend)

First light slants
across the dusty bush
and outlines thorn trees
candle bright
against the purple shadows.
The moon is silver
in a cobalt grey dark sky
over the sleeping mountain.

I feel a presence rising
like a million spirits
of the past.
The summit snows are pink
in the dawn
while lower down
the slopes are dim.

Later in the day
the clouds will gather,
boiling round the base
in sullen storm;
but still the peaks
will stand above
and reach to touch
the golden sun
from veils of opaque crystal.

Personal opinion:
We vinden dit een mooi gedicht omdat het verhaal gaat over de schoonheid van de natuur. Het gedicht komt uit de Romantische periode. In die tijd vonden dichters en schrijvers inspiratie in de schoonheid van de wilde natuur. De titel verwijst meteen naar waar het gedicht over gaat. In het gedicht staat de Kilimanjaro centraal. De Kilimanjaro is de hoogste berg van Afrika die in het noord- oosten van Tanzania ligt en bestaat uit een uitgedoofde vulkaan. De schrijver vertelt ons wat hij ziet. Hij ziet de lichte zonnestralen vanachter de berg tevoorschijn komen. De bomen creëren paarse schaduwen. De maan is zilver in een afstervende grijze donkere hemel en staat boven de nog slapende berg. De ik-persoon voelt de aanwezigheid toenemen als een miljoen geesten van het verleden. De sneeuw op de top van de berg is roze in de morgenstond, terwijl de hellingen van de berg nog schemerig zijn. Later op de dag verzamelen de wolken zich en veroorzaken een storm. De top van de berg zal altijd blijven proberen de zonnestralen te raken.
In dit gedicht kijken we mee via de ik-verteller. Het perspectief is dus een ik vertelsituatie. De ik-persoon, waarschijnlijk de schrijver, zit aan de voet van de Kilimanjaro en vertelt wat hij daar allemaal ziet. Hier speelt het verhaal zich ook het gehele gedicht af. Als je je ogen dicht zou doen terwijl je het leest dan verbeeld je het beeld wat de schrijver schetst in. De ik-persoon is een flat character. Je komt vrijwel niks van de persoon te weten alleen weet je waar de ik-persoon naar kijkt. Het taalgebruik in het gedicht is gewoon, er worden verder geen moeilijke woorden en zinnen gebruikt.
Wij vonden de boodschap, het thema van het gedicht mooi. Wij denken dat de boodschap in dit gedicht luidt: als je iets wil bereiken dan moet je niet opgeven als je in een dieptepunt zit maar doorzetten tot je het gevoel hebt dat je de top weer bereikt, dus gelukkig bent. Een berg hier de Kilimanjaro, kent toppen en dalen, vooral de top is prachtig. Wij zien dat zo: ook het leven kent hoogte en diepte punten. Hierbij zijn ook de hoogtepunten het mooist maar de dieptepunten leren je te leven. Dit betekent dat je niet moet opgeven maar altijd moet blijven doorzetten en dan komt het vanzelf goed. De storm staat symbool voor het leven dat ook stormachtig kan zijn. De zonnestralen staan symbool voor het bereiken van je doelen want immers na regen komt zonneschijn!