Reactie op het weblog van Ilke en Marleen
Site: http://engelsilkemarleen.loggy.nl/
Het bespreken van de 4 Short stories
Short story 1 : The Vertical Fields by Fielding Dawson
Wij zouden dit gedicht willen lezen omdat ze zeggen dat het een mooi verhaal is. Het gaat over iemand die nadenkt over wat er na de dood gaat gebeuren. Hij zegt dat er meer is dan de aarde zelf. Wij denken hier allebei ook wel eens over na, wat zou er nou gebeuren als je dood gaat. Is het leven na je dood over of gaat het leven ergens anders verder. Wij denken zelf dat er na de dood iets is, maar geen hemel ofzo. Door dit verhaal te lezen worden we misschien op andere gedachten gebracht. Je kunt je goed inleven in de persoon en dat vinden wij belangrijk in een verhaal. Zo kun je je inleven in het personage en zo begrijp je beter zijn/haar handelingen.
Short story 2: The Tell-Tale Heart by Edgar Ellen Poe
Doordat dit verhaal door Edgar Ellen Poe geschreven is willen we in eerste instantie dit verhaal niet lezen. We hebben in de klas The Raven behandeld en daar vonden we allebei niks aan. De bedoeling van hem in een gedicht/verhaal komt niet goed naar voren en hij schrijft over rare omstandigheden. Doordat Ilke en Marleen dit verhaal een raar verhaal vinden en daarna lazen waar het verhaal over ging wisten we meteen dat we het verhaal niet wilden lezen. Het verhaal gaat over een man die iemand wil vermoorden omdat hij gek werd van het oog van die persoon. En uiteindelijk blijkt dat de hoofdpersoon deze moord verzonnen heeft, doordat hij gek is. Het verhaal speelt zich af in een donker vreemd huis. Deze manier van schrijven spreekt ons niet aan. Wij houden niet van verhalen waarin mensen vermoord worden en zich gek voor doen. Al deze argumenten tonen aan dat we dit verhaal niet willen lezen.
Short story 3: The Kiss by Guy de Maupassant
Wij zouden dit verhaal niet willen lezen ook al vinden Ilke en Marleen dit een boeiend verhaal. Het verhaal gaat over een tante die advies aan haar nichtje geeft over het belang van een zoen. Als hier een heel verhaal over moet gaan is het wel langdradig, wat Ilke en Marleen ook aangeven. Wij vinden dat je zelf moet weten hoe jij handelt in de liefde en je zelf bepaalt wanneer en met wie je zoent. Dit is persoonlijk en dat hoeft geen tante je uit te leggen.
Short story 4: The Use of Force by William Carlos Williams
Wij willen dit verhaal niet lezen omdat het een raar en zielig verhaal is. Een dokter moet een ziek kind gaan onderzoeken. In de tussentijd wordt de dokter verliefd op haar. Maar doordat het kind niet naar hem wil luisteren wordt hij boos op haar en dwingt haar haar mond open te doen. Hij denkt dat zij leidt aan difterie, een dodelijke ziekte als je er niet aan behandeld wordt. Als hij uiteindelijk door veel tegenstribbelen haar mond open krijgt weet hij dat ze difterie heeft. Het meisje wordt woedend en huilt tegelijk. Hier stopt het verhaal. Wij vinden dit een raar einde, helemaal geen einde om een verhaal mee de beëindigen. Ilke en Marleen vinden dat er geen boodschap in het verhaal zit, ze weten niet wat de schrijver met dit gedicht probeert te vertellen. Wij denken dat als je bepaalde tekens herkent van een bepaalde ziekte die dodelijk kan zijn je die tekens niet moet ontkennen maar meteen naar de dokter moet gaan en handelen. Zo kun je voorkomen dood te gaan. Hoe sneller je erbij bent hoe meer kans je hebt om verder te leven. Het meisje weet van zichzelf dat ze keelpijn heeft en gehad heeft. Dit zijn tekens voor difterie. Maar ze ontwijkt deze tekens en doet er verder niks mee. Dit meisje is te laat en zou nu doodgaan aan de ziekte difterie. Wij denken dat de schrijver hiermee wil zeggen dat als je ergens last van hebt je beter naar de dokter kunt gaan dan het negeren. Je weet nooit of het goedaardig of kwaadaardig is. Wij vinden dat je het verhaal beter kunt begrijpen omdat je de boodschap weet.
dinsdag 6 november 2007
Reactie op het weblog van Loanne en Teuntje
Reactie op het weblog van Loanne en Teuntje
Site: http://theblobb.blogspot.com
Het bespreken van de 4 Short stories:
Short story 1: The story of an Hour by Kate Chopin
We zouden dit verhaal willen lezen omdat in de samenvatting wordt verteld dat meneer Mallard was overleden door een auto ongeluk. Aan het einde van het verhaal komt meneer Mallard echter weer thuis. Dit begrepen we niet. Zo hebben we besloten om het verhaal te zullen gaan lezen, om erachter te komen hoe het in elkaar zit en waarom mevrouw Mallard uiteindelijk toch dood gaat. Het thema van het verhaal: je moet alles uit je leven halen en je leven voor jezelf leven, voordat het misschien te laat is, sprak ons erg aan.
Short story 2: The Red Room by H.G. Wells
Dit verhaal lijkt ons spannend. Het onderwerp van het verhaal: de angst voor het onbekende, vinden we een leuk onderwerp en ook best interessant. Misschien kunnen we van dit verhaal ook nog iets leren. Dat de rode kamer tot in detail wordt beschreven vinden we wel wat minder, omdat verhalen dan vaak erg langdradig worden. We zijn bang dat, dat in dit verhaal ook het geval zal zijn. Dit vinden we dus duidelijk een minpunt aan het verhaal. Toch zullen we dit verhaal gaan lezen.
Short story 3: The Fly by Katherine Mansfield
Dit verhaal gaan we zeker niet lezen. We houden totaal niet van verhalen waarin mensen of dieren worden vermoord en dan ook nog op een onmenselijke manier. Om een vlieg dood te maken door er steeds een druppel inkt over te doen vinden we niet normaal. Dat doe je niet. Alleen al door de samenvatting te lezen, vonden we het vies om te horen hoe die vlieg dood werd gemaakt en vinden we Woodfield meteen over komen als een onaardig iemand. We vinden het niet leuk om verhalen te lezen waar dieren in worden dood gemaakt, omdat we dan medelijden met ze krijgen.
Short story 4: The killers by Ernest Hemingway
Dit lijkt ons een erg vreemd verhaal. De samenvatting van het verhaal begrepen we niet. Het kwam ons allemaal een beetje verwarrend over. Hierdoor lijkt het ons dus wel leuk om het verhaal te gaan lezen om er zo achter te komen waar het verhaal nou precies over gaat. In de personal opinion wordt er verteld dat het een grappig verhaal is, omdat de personages op een gangsterachtige manier worden neergezet. Hierdoor lijkt het verhaal een grappige achtergrond te hebben en is dit voor ons ook een reden om het verhaal te gaan lezen. Hoe kan een verhaal, dat over moorden gaat, tegelijkertijd ook grappig zijn. We zijn dus nieuwsgierig geworden.
We hebben echter nog geen tijd gehad om dit verhaal te gaan lezen, maar dat zullen we zeker nog doen.
Site: http://theblobb.blogspot.com
Het bespreken van de 4 Short stories:
Short story 1: The story of an Hour by Kate Chopin
We zouden dit verhaal willen lezen omdat in de samenvatting wordt verteld dat meneer Mallard was overleden door een auto ongeluk. Aan het einde van het verhaal komt meneer Mallard echter weer thuis. Dit begrepen we niet. Zo hebben we besloten om het verhaal te zullen gaan lezen, om erachter te komen hoe het in elkaar zit en waarom mevrouw Mallard uiteindelijk toch dood gaat. Het thema van het verhaal: je moet alles uit je leven halen en je leven voor jezelf leven, voordat het misschien te laat is, sprak ons erg aan.
Short story 2: The Red Room by H.G. Wells
Dit verhaal lijkt ons spannend. Het onderwerp van het verhaal: de angst voor het onbekende, vinden we een leuk onderwerp en ook best interessant. Misschien kunnen we van dit verhaal ook nog iets leren. Dat de rode kamer tot in detail wordt beschreven vinden we wel wat minder, omdat verhalen dan vaak erg langdradig worden. We zijn bang dat, dat in dit verhaal ook het geval zal zijn. Dit vinden we dus duidelijk een minpunt aan het verhaal. Toch zullen we dit verhaal gaan lezen.
Short story 3: The Fly by Katherine Mansfield
Dit verhaal gaan we zeker niet lezen. We houden totaal niet van verhalen waarin mensen of dieren worden vermoord en dan ook nog op een onmenselijke manier. Om een vlieg dood te maken door er steeds een druppel inkt over te doen vinden we niet normaal. Dat doe je niet. Alleen al door de samenvatting te lezen, vonden we het vies om te horen hoe die vlieg dood werd gemaakt en vinden we Woodfield meteen over komen als een onaardig iemand. We vinden het niet leuk om verhalen te lezen waar dieren in worden dood gemaakt, omdat we dan medelijden met ze krijgen.
Short story 4: The killers by Ernest Hemingway
Dit lijkt ons een erg vreemd verhaal. De samenvatting van het verhaal begrepen we niet. Het kwam ons allemaal een beetje verwarrend over. Hierdoor lijkt het ons dus wel leuk om het verhaal te gaan lezen om er zo achter te komen waar het verhaal nou precies over gaat. In de personal opinion wordt er verteld dat het een grappig verhaal is, omdat de personages op een gangsterachtige manier worden neergezet. Hierdoor lijkt het verhaal een grappige achtergrond te hebben en is dit voor ons ook een reden om het verhaal te gaan lezen. Hoe kan een verhaal, dat over moorden gaat, tegelijkertijd ook grappig zijn. We zijn dus nieuwsgierig geworden.
We hebben echter nog geen tijd gehad om dit verhaal te gaan lezen, maar dat zullen we zeker nog doen.
vrijdag 2 november 2007
Gedicht 1 Romantiek: Kilimanjaro
Kilimanjaro (auteur onbekend)
First light slants
across the dusty bush
and outlines thorn trees
candle bright
against the purple shadows.
The moon is silver
in a cobalt grey dark sky
over the sleeping mountain.
I feel a presence rising
like a million spirits
of the past.
The summit snows are pink
in the dawn
while lower down
the slopes are dim.
Later in the day
the clouds will gather,
boiling round the base
in sullen storm;
but still the peaks
will stand above
and reach to touch
the golden sun
from veils of opaque crystal.
Personal opinion:
We vinden dit een mooi gedicht omdat het verhaal gaat over de schoonheid van de natuur. Het gedicht komt uit de Romantische periode. In die tijd vonden dichters en schrijvers inspiratie in de schoonheid van de wilde natuur. De titel verwijst meteen naar waar het gedicht over gaat. In het gedicht staat de Kilimanjaro centraal. De Kilimanjaro is de hoogste berg van Afrika die in het noord- oosten van Tanzania ligt en bestaat uit een uitgedoofde vulkaan. De schrijver vertelt ons wat hij ziet. Hij ziet de lichte zonnestralen vanachter de berg tevoorschijn komen. De bomen creëren paarse schaduwen. De maan is zilver in een afstervende grijze donkere hemel en staat boven de nog slapende berg. De ik-persoon voelt de aanwezigheid toenemen als een miljoen geesten van het verleden. De sneeuw op de top van de berg is roze in de morgenstond, terwijl de hellingen van de berg nog schemerig zijn. Later op de dag verzamelen de wolken zich en veroorzaken een storm. De top van de berg zal altijd blijven proberen de zonnestralen te raken.
In dit gedicht kijken we mee via de ik-verteller. Het perspectief is dus een ik vertelsituatie. De ik-persoon, waarschijnlijk de schrijver, zit aan de voet van de Kilimanjaro en vertelt wat hij daar allemaal ziet. Hier speelt het verhaal zich ook het gehele gedicht af. Als je je ogen dicht zou doen terwijl je het leest dan verbeeld je het beeld wat de schrijver schetst in. De ik-persoon is een flat character. Je komt vrijwel niks van de persoon te weten alleen weet je waar de ik-persoon naar kijkt. Het taalgebruik in het gedicht is gewoon, er worden verder geen moeilijke woorden en zinnen gebruikt.
Wij vonden de boodschap, het thema van het gedicht mooi. Wij denken dat de boodschap in dit gedicht luidt: als je iets wil bereiken dan moet je niet opgeven als je in een dieptepunt zit maar doorzetten tot je het gevoel hebt dat je de top weer bereikt, dus gelukkig bent. Een berg hier de Kilimanjaro, kent toppen en dalen, vooral de top is prachtig. Wij zien dat zo: ook het leven kent hoogte en diepte punten. Hierbij zijn ook de hoogtepunten het mooist maar de dieptepunten leren je te leven. Dit betekent dat je niet moet opgeven maar altijd moet blijven doorzetten en dan komt het vanzelf goed. De storm staat symbool voor het leven dat ook stormachtig kan zijn. De zonnestralen staan symbool voor het bereiken van je doelen want immers na regen komt zonneschijn!
First light slants
across the dusty bush
and outlines thorn trees
candle bright
against the purple shadows.
The moon is silver
in a cobalt grey dark sky
over the sleeping mountain.
I feel a presence rising
like a million spirits
of the past.
The summit snows are pink
in the dawn
while lower down
the slopes are dim.
Later in the day
the clouds will gather,
boiling round the base
in sullen storm;
but still the peaks
will stand above
and reach to touch
the golden sun
from veils of opaque crystal.
Personal opinion:
We vinden dit een mooi gedicht omdat het verhaal gaat over de schoonheid van de natuur. Het gedicht komt uit de Romantische periode. In die tijd vonden dichters en schrijvers inspiratie in de schoonheid van de wilde natuur. De titel verwijst meteen naar waar het gedicht over gaat. In het gedicht staat de Kilimanjaro centraal. De Kilimanjaro is de hoogste berg van Afrika die in het noord- oosten van Tanzania ligt en bestaat uit een uitgedoofde vulkaan. De schrijver vertelt ons wat hij ziet. Hij ziet de lichte zonnestralen vanachter de berg tevoorschijn komen. De bomen creëren paarse schaduwen. De maan is zilver in een afstervende grijze donkere hemel en staat boven de nog slapende berg. De ik-persoon voelt de aanwezigheid toenemen als een miljoen geesten van het verleden. De sneeuw op de top van de berg is roze in de morgenstond, terwijl de hellingen van de berg nog schemerig zijn. Later op de dag verzamelen de wolken zich en veroorzaken een storm. De top van de berg zal altijd blijven proberen de zonnestralen te raken.
In dit gedicht kijken we mee via de ik-verteller. Het perspectief is dus een ik vertelsituatie. De ik-persoon, waarschijnlijk de schrijver, zit aan de voet van de Kilimanjaro en vertelt wat hij daar allemaal ziet. Hier speelt het verhaal zich ook het gehele gedicht af. Als je je ogen dicht zou doen terwijl je het leest dan verbeeld je het beeld wat de schrijver schetst in. De ik-persoon is een flat character. Je komt vrijwel niks van de persoon te weten alleen weet je waar de ik-persoon naar kijkt. Het taalgebruik in het gedicht is gewoon, er worden verder geen moeilijke woorden en zinnen gebruikt.
Wij vonden de boodschap, het thema van het gedicht mooi. Wij denken dat de boodschap in dit gedicht luidt: als je iets wil bereiken dan moet je niet opgeven als je in een dieptepunt zit maar doorzetten tot je het gevoel hebt dat je de top weer bereikt, dus gelukkig bent. Een berg hier de Kilimanjaro, kent toppen en dalen, vooral de top is prachtig. Wij zien dat zo: ook het leven kent hoogte en diepte punten. Hierbij zijn ook de hoogtepunten het mooist maar de dieptepunten leren je te leven. Dit betekent dat je niet moet opgeven maar altijd moet blijven doorzetten en dan komt het vanzelf goed. De storm staat symbool voor het leven dat ook stormachtig kan zijn. De zonnestralen staan symbool voor het bereiken van je doelen want immers na regen komt zonneschijn!
Gedicht 2 Romantiek: The GARDEN of LOVE
William Blake (1757-1827) uit de Song of Innocence and of Experience
The GARDEN of LOVE
I went to the Garden of Love.
And saw what I never had seen:
A Chapel was built in the midst,
Where I used to play on the green.
And the gates of this Chapel were shut,
And Thou shalt not, writ over the door;
So I turn’d to the Garden of Love,
That so many sweet flowers bore,
And I saw it was filled with graves,
And tomb-stones where flowers should be:
And Priests in black gowns, were walking their rounds,
And binding with briars, my joys & desires.
Peronal opinion:
Blake vindt dat een tuin omringd moet zijn door veel liefde. De bloemen in de tuin staan symbool voor de liefde, dus een mooie tuin is een tuin met veel mooie bloemen. Blake gaat in zijn gedachten/verbeelding naar een onschuldige tuin waar hij vroeger in heeft gespeeld en die tuin wordt nu bezet door de kerk, die kerk word omringd door de graven van onschuldige mensen. In het midden van de tuin staat de kerk en om de tuin staat een poort en die is gesloten. Dit heeft een dubbele betekenis; Blake heeft een periode afgesloten en hij wil hiermee duidelijk maken dat de kerk zijn ‘tuin der liefde’ heeft afgenomen. Hij noemt de priester van de georganiseerde godsdienst de gemachtigde van onderdrukking. Beneden de grafheuvel van de vreugd en de wensen is een struik van doorns en wilde rozen.
Wij vinden dat de titel goed gekozen is voor het gedicht want de titel verwijst naar de tuin die normaal omringd moet zijn met liefde door de vele bloemen die zich in tuinen bevinden en die daar symbool voor staan. Het gedicht gaat namelijk ook over de ‘tuin der liefde’ die nu omgetoverd is in een begraafplaats. Het hele gedicht speelt zich af in de tuin der liefde en op een begraafplaats; de plek waarin de tuin der liefde veranderd is.
Het gedicht wordt verteld door de schrijver, William Blake. Hij is in dit gedicht de ik-persoon. De ik-persoon is het enige personage dat in het gedicht voorkomt. Hij is een round character. Hij deelt zijn gedachten en gevoelens met de lezer. Het perspectief in het gedicht is de ik vertelsituatie. In dit gedicht raak je goed op de hoogte van de ideeën, gedachten en gevoelens van de ik-figuur. Dit creëert een bepaald effect: je ziet het beeld goed voor je. Ook weet je dat Blake met dit gedicht zijn mening wil uiten doordat hij de gebeurtenissen laat zien door zijn ogen.
The Garden of Love is een vrij kort gedicht en het taalgebruik is niet echt moeilijk. Wel moesten we het gedicht een paar keer lezen voordat we het gedicht snapten. Er zit namelijk een diepere betekenis achter de ‘gewone’ woorden van William Blake, een boodschap. Het thema is de mening van William Blake. Hij plaatst vraagtekens bij de heersende religie in zijn tijd. Hij valt de kerk aan in het gedicht. Hij vertelt in dit gedicht dat zijn ‘tuin der liefde’ is afgenomen door de priesters met hun geloof. Dit kan hij niet accepteren. Zij hebben hem zijn mooiste plek op aarde afgenomen.
Hij maakt net als vele andere schrijvers in de Romantiek duidelijk dat hij de verbeelding belangrijker vindt dan de rede. Hij vertelt het gedicht vanuit zijn gedachte. Hij gaat terug naar zijn tuin der liefde maar ziet dan dat zijn tuin omgebouwd is tot een begraafplaats voor de kerk. Maar in zijn gedachten probeert hij de tuin der liefde nog steeds voor zich te zien.
We vinden The GARDEN of Love een bijzonder gedicht. We vinden het mooi dat de bloemen symbool staan voor de liefde. William Blake’s mening komt goed naar voren in dit gedicht en dat maakt het gedicht op zichzelf bijzonder. Hij levert kritiek op de kerk en niet veel mensen durfden daar in die tijd over te praten. De kerk was in die tijd heilig. Door William Blake hebben we gezien dat er in die tijd ook al mensen begonnen te twijfelen aan de kerk, de godsdienst. Je kunt goed merken dat dit gedicht uit de Romantiek komt: de verbeelding wordt belangrijker gevonden dan de rede.
The GARDEN of LOVE
I went to the Garden of Love.
And saw what I never had seen:
A Chapel was built in the midst,
Where I used to play on the green.
And the gates of this Chapel were shut,
And Thou shalt not, writ over the door;
So I turn’d to the Garden of Love,
That so many sweet flowers bore,
And I saw it was filled with graves,
And tomb-stones where flowers should be:
And Priests in black gowns, were walking their rounds,
And binding with briars, my joys & desires.
Peronal opinion:
Blake vindt dat een tuin omringd moet zijn door veel liefde. De bloemen in de tuin staan symbool voor de liefde, dus een mooie tuin is een tuin met veel mooie bloemen. Blake gaat in zijn gedachten/verbeelding naar een onschuldige tuin waar hij vroeger in heeft gespeeld en die tuin wordt nu bezet door de kerk, die kerk word omringd door de graven van onschuldige mensen. In het midden van de tuin staat de kerk en om de tuin staat een poort en die is gesloten. Dit heeft een dubbele betekenis; Blake heeft een periode afgesloten en hij wil hiermee duidelijk maken dat de kerk zijn ‘tuin der liefde’ heeft afgenomen. Hij noemt de priester van de georganiseerde godsdienst de gemachtigde van onderdrukking. Beneden de grafheuvel van de vreugd en de wensen is een struik van doorns en wilde rozen.
Wij vinden dat de titel goed gekozen is voor het gedicht want de titel verwijst naar de tuin die normaal omringd moet zijn met liefde door de vele bloemen die zich in tuinen bevinden en die daar symbool voor staan. Het gedicht gaat namelijk ook over de ‘tuin der liefde’ die nu omgetoverd is in een begraafplaats. Het hele gedicht speelt zich af in de tuin der liefde en op een begraafplaats; de plek waarin de tuin der liefde veranderd is.
Het gedicht wordt verteld door de schrijver, William Blake. Hij is in dit gedicht de ik-persoon. De ik-persoon is het enige personage dat in het gedicht voorkomt. Hij is een round character. Hij deelt zijn gedachten en gevoelens met de lezer. Het perspectief in het gedicht is de ik vertelsituatie. In dit gedicht raak je goed op de hoogte van de ideeën, gedachten en gevoelens van de ik-figuur. Dit creëert een bepaald effect: je ziet het beeld goed voor je. Ook weet je dat Blake met dit gedicht zijn mening wil uiten doordat hij de gebeurtenissen laat zien door zijn ogen.
The Garden of Love is een vrij kort gedicht en het taalgebruik is niet echt moeilijk. Wel moesten we het gedicht een paar keer lezen voordat we het gedicht snapten. Er zit namelijk een diepere betekenis achter de ‘gewone’ woorden van William Blake, een boodschap. Het thema is de mening van William Blake. Hij plaatst vraagtekens bij de heersende religie in zijn tijd. Hij valt de kerk aan in het gedicht. Hij vertelt in dit gedicht dat zijn ‘tuin der liefde’ is afgenomen door de priesters met hun geloof. Dit kan hij niet accepteren. Zij hebben hem zijn mooiste plek op aarde afgenomen.
Hij maakt net als vele andere schrijvers in de Romantiek duidelijk dat hij de verbeelding belangrijker vindt dan de rede. Hij vertelt het gedicht vanuit zijn gedachte. Hij gaat terug naar zijn tuin der liefde maar ziet dan dat zijn tuin omgebouwd is tot een begraafplaats voor de kerk. Maar in zijn gedachten probeert hij de tuin der liefde nog steeds voor zich te zien.
We vinden The GARDEN of Love een bijzonder gedicht. We vinden het mooi dat de bloemen symbool staan voor de liefde. William Blake’s mening komt goed naar voren in dit gedicht en dat maakt het gedicht op zichzelf bijzonder. Hij levert kritiek op de kerk en niet veel mensen durfden daar in die tijd over te praten. De kerk was in die tijd heilig. Door William Blake hebben we gezien dat er in die tijd ook al mensen begonnen te twijfelen aan de kerk, de godsdienst. Je kunt goed merken dat dit gedicht uit de Romantiek komt: de verbeelding wordt belangrijker gevonden dan de rede.
Gedicht 3 Romantiek: Ozymandias
Ozymandias by Percy Bysshe Shelley (1792-1822)
I met a traveller from an antique land
Who said:—Two vast and trunkless legs of stone
Stand in the desert. Near them on the sand,
Half sunk, a shatter'd visage lies, whose frown
And wrinkled lip and sneer of cold command
Tell that its sculptor well those passions read
Which yet survive, stamp'd on these lifeless things,
The hand that mock'd them and the heart that fed.
And on the pedestal these words appear:
"My name is Ozymandias, king of kings:
Look on my works, ye mighty, and despair!"
Nothing beside remains: round the decay
Of that colossal wreck, boundless and bare,
The lone and level sands stretch far away.
Personal opinion:
In dit gedicht wordt een mooie beschrijving gegeven over een beeld dat zich in Egypte bevindt. Door de woorden langzaam te lezen krijg je precies een beeld van Egypte zelf en het roept perfect een Egyptische sfeer op.
Je ziet een stoffige, zanderige woestijn in je gedachten waarbij op de grond kolossale stukken stenen liggen, die vroeger deel uit maakten van een enorm beeld.
Het zand van de woestijn bedekt gedeeltelijk de stenen , waardoor er een soort van mysterieuze sfeer ontstaat . Hierdoor heeft het gedicht een soort van spanning erin zitten.
Doordat het gedicht ons vertelt over de kop en de benen die in het zand liggen, heb je meteen door waarover het gaat. Over een beeld, dat de mensheid vroeger heeft gemaakt, maar dat door de jaren heen helemaal is vervallen.
Op het beeld staat het volgende ongeveer geschreven: “Mijn naam in Ozymandias. Ik ben koning van koningen. Ziet mijn werk, ik machtigste, en wanhoop!”. Door deze zin weet je dat het beeld Ozymandias uitbeeldt.
Ook al is het beeld niet meer heel, en ligt het in stukken, het toont nu nog de macht van Ozymandias. Dit vertelt ons niet alleen de inscriptie, maar ook de blik die Ozymandias heeft en hoe hij zich aan de wereld toont. In het gedicht komt een soort van bewondering voor de macht van Ozymandias voor en de lezer zelf gaat zich hierover verwonderen. Doordat het beeld "macht" op zo'n aparte manier uitbeeldt, met zoveel kracht, lijkt het of het beeld boven je staat en dat jij als mens minderwaardig bent.
Deze bewondering vinden wij heel mooi, maar het geeft ook een gevoel van verwarring.
Een onbewuste vraag die wij zien in dit gedicht is van hoe het mogelijk is dat dit beeld zo'n gevoel aan je kan geven, terwijl er niet veel meer van over is.
Het zand, dat het beeld omringt, laat eenzaamheid achter tot in de eeuwigheid, terwijl de blik van Ozymandias voor altijd macht zal uitstralen.
Wat wij het mooiste gedeelte van het gedicht vinden is wanneer er wordt gezegd dat de maker van het beeld zijn doel heeft bereikt. Het harde werken voor het beeld heeft de maker uiteindelijk beloond, doordat de Ozymandias tot in de eeuwigheid zijn macht zal uitdrukken.
Dit ervaren wij als een stempel in de geschiedenis, dat er voor altijd zal zijn en nooit zal worden vergeten. Een bijzonder gedicht.
Aan de ene kant vinden we dit ook een apart gedicht en aan de andere kant zitten er nog steeds stukken in die we niet helemaal begrijpen. Dit vinden we echter wel mooi, want dan blijft het een gedicht met raadsels.
I met a traveller from an antique land
Who said:—Two vast and trunkless legs of stone
Stand in the desert. Near them on the sand,
Half sunk, a shatter'd visage lies, whose frown
And wrinkled lip and sneer of cold command
Tell that its sculptor well those passions read
Which yet survive, stamp'd on these lifeless things,
The hand that mock'd them and the heart that fed.
And on the pedestal these words appear:
"My name is Ozymandias, king of kings:
Look on my works, ye mighty, and despair!"
Nothing beside remains: round the decay
Of that colossal wreck, boundless and bare,
The lone and level sands stretch far away.
Personal opinion:
In dit gedicht wordt een mooie beschrijving gegeven over een beeld dat zich in Egypte bevindt. Door de woorden langzaam te lezen krijg je precies een beeld van Egypte zelf en het roept perfect een Egyptische sfeer op.
Je ziet een stoffige, zanderige woestijn in je gedachten waarbij op de grond kolossale stukken stenen liggen, die vroeger deel uit maakten van een enorm beeld.
Het zand van de woestijn bedekt gedeeltelijk de stenen , waardoor er een soort van mysterieuze sfeer ontstaat . Hierdoor heeft het gedicht een soort van spanning erin zitten.
Doordat het gedicht ons vertelt over de kop en de benen die in het zand liggen, heb je meteen door waarover het gaat. Over een beeld, dat de mensheid vroeger heeft gemaakt, maar dat door de jaren heen helemaal is vervallen.
Op het beeld staat het volgende ongeveer geschreven: “Mijn naam in Ozymandias. Ik ben koning van koningen. Ziet mijn werk, ik machtigste, en wanhoop!”. Door deze zin weet je dat het beeld Ozymandias uitbeeldt.
Ook al is het beeld niet meer heel, en ligt het in stukken, het toont nu nog de macht van Ozymandias. Dit vertelt ons niet alleen de inscriptie, maar ook de blik die Ozymandias heeft en hoe hij zich aan de wereld toont. In het gedicht komt een soort van bewondering voor de macht van Ozymandias voor en de lezer zelf gaat zich hierover verwonderen. Doordat het beeld "macht" op zo'n aparte manier uitbeeldt, met zoveel kracht, lijkt het of het beeld boven je staat en dat jij als mens minderwaardig bent.
Deze bewondering vinden wij heel mooi, maar het geeft ook een gevoel van verwarring.
Een onbewuste vraag die wij zien in dit gedicht is van hoe het mogelijk is dat dit beeld zo'n gevoel aan je kan geven, terwijl er niet veel meer van over is.
Het zand, dat het beeld omringt, laat eenzaamheid achter tot in de eeuwigheid, terwijl de blik van Ozymandias voor altijd macht zal uitstralen.
Wat wij het mooiste gedeelte van het gedicht vinden is wanneer er wordt gezegd dat de maker van het beeld zijn doel heeft bereikt. Het harde werken voor het beeld heeft de maker uiteindelijk beloond, doordat de Ozymandias tot in de eeuwigheid zijn macht zal uitdrukken.
Dit ervaren wij als een stempel in de geschiedenis, dat er voor altijd zal zijn en nooit zal worden vergeten. Een bijzonder gedicht.
Aan de ene kant vinden we dit ook een apart gedicht en aan de andere kant zitten er nog steeds stukken in die we niet helemaal begrijpen. Dit vinden we echter wel mooi, want dan blijft het een gedicht met raadsels.
Gedicht 1 Moderne tijd: More About People
More About People (1940)
Geschreven door Ogden Nash (1902-1971)
When people aren’t asking questions
They’re making suggestions,
And when they’re not doing one of those
They’re either looking over your shoulder or stepping on
your toes,
And then as if that weren’t enough to annoy you
They employ you.
Anybody at leisure
Incurs everybody’s displeasure.
It seems to be very irking
To people at work to see other people not working,
So they tell you that work is wonderful medicine,
Just look at Firestone and Ford and Edison,
And they lecture you till they’re out of breath or some-
thing
And if you don’t succumb they starve you death or
something.
All of which results in a nasty quirk:
That if you don’t want to work you have to work to earn
enough money so that you won’t have to work.
Personal opinion:
Wij vinden dit gedicht vooral een apart gedicht met een humoristisch kantje. De schrijver zegt in zijn gedicht dat mensen elkaar niet alleen kunnen laten en dat werken iets goeds is. De humor komt in dit gedicht goed naar voren door verschillende stijlfiguren zoals een paradox. Het is een leuk gedicht om te lezen. Het gedicht eindigt met een paradox: de enige manier om het werk te vermijden is werken zo hard als je kunt. Onverwacht is dit waar, maar het klinkt belachelijk. Als je naar het gedicht kijkt valt je meteen de opmaak op. De zinnen zijn niet allemaal even lang en sommige woorden springen in. Het rijmritme is niet steeds hetzelfde en er worden onverwachte woorden gebruikt. De schrijver wil een grappig effect creëren.
Ogden Nash beschrijft in dit gedicht de mensheid, over hoe wij leven in de wereld. Hij zegt dat de mensen je niet alleen kunnen laten en vertelt dat werken een goed ding is om te doen in je leven. Het gedicht wordt verteld door de schrijver en zijn mening komt ook duidelijk naar voren. Het thema van dit gedicht is dat je meer met humor tegen het leven aan moet kijken. Wij mensen bekijken de wereld met te weinig humor. Het leven zou veel leuker zijn als we meer humor in ons leven zouden hebben. Wij zijn het met de boodschap eens: mensen moeten meer met humor te dingen die ze meemaken bekijken.
Ogden Nash was een beroemde schrijver van humoristische gedichten. Hij maakt grappen over de gekheid en absurdheid van de mensen, zichzelf ook Zijn humor is meer ironisch dan sarcastisch. Deze humor zie je ook terug in dit gedicht: hij maakt grappen over het werk van de mensen. humor is niet altijd om te lachen, soms glimlach je er alleen maar om.
De titel More About People verwijst naar het gedicht omdat de schrijver in zijn gedicht meer over de mensheid vertelt. Hier vertelt hij hoe wij leven, denken over bepaalde dingen en hoe wij handelen.
Geschreven door Ogden Nash (1902-1971)
When people aren’t asking questions
They’re making suggestions,
And when they’re not doing one of those
They’re either looking over your shoulder or stepping on
your toes,
And then as if that weren’t enough to annoy you
They employ you.
Anybody at leisure
Incurs everybody’s displeasure.
It seems to be very irking
To people at work to see other people not working,
So they tell you that work is wonderful medicine,
Just look at Firestone and Ford and Edison,
And they lecture you till they’re out of breath or some-
thing
And if you don’t succumb they starve you death or
something.
All of which results in a nasty quirk:
That if you don’t want to work you have to work to earn
enough money so that you won’t have to work.
Personal opinion:
Wij vinden dit gedicht vooral een apart gedicht met een humoristisch kantje. De schrijver zegt in zijn gedicht dat mensen elkaar niet alleen kunnen laten en dat werken iets goeds is. De humor komt in dit gedicht goed naar voren door verschillende stijlfiguren zoals een paradox. Het is een leuk gedicht om te lezen. Het gedicht eindigt met een paradox: de enige manier om het werk te vermijden is werken zo hard als je kunt. Onverwacht is dit waar, maar het klinkt belachelijk. Als je naar het gedicht kijkt valt je meteen de opmaak op. De zinnen zijn niet allemaal even lang en sommige woorden springen in. Het rijmritme is niet steeds hetzelfde en er worden onverwachte woorden gebruikt. De schrijver wil een grappig effect creëren.
Ogden Nash beschrijft in dit gedicht de mensheid, over hoe wij leven in de wereld. Hij zegt dat de mensen je niet alleen kunnen laten en vertelt dat werken een goed ding is om te doen in je leven. Het gedicht wordt verteld door de schrijver en zijn mening komt ook duidelijk naar voren. Het thema van dit gedicht is dat je meer met humor tegen het leven aan moet kijken. Wij mensen bekijken de wereld met te weinig humor. Het leven zou veel leuker zijn als we meer humor in ons leven zouden hebben. Wij zijn het met de boodschap eens: mensen moeten meer met humor te dingen die ze meemaken bekijken.
Ogden Nash was een beroemde schrijver van humoristische gedichten. Hij maakt grappen over de gekheid en absurdheid van de mensen, zichzelf ook Zijn humor is meer ironisch dan sarcastisch. Deze humor zie je ook terug in dit gedicht: hij maakt grappen over het werk van de mensen. humor is niet altijd om te lachen, soms glimlach je er alleen maar om.
De titel More About People verwijst naar het gedicht omdat de schrijver in zijn gedicht meer over de mensheid vertelt. Hier vertelt hij hoe wij leven, denken over bepaalde dingen en hoe wij handelen.
Gedicht 2 Moderne tijd: Cry For The Children
Cry For The Children by V.J. Lower
Cry for all of the innocent children,
let us band together to stop the violence.
We have to change this evil world,
so that it is a good influence.
Now let us pray for the parents,
and all that day who were hurt.
God’s children, received by the Father,
no more with life will they flirt.
Never more to feel the warmth of the sun,
their lifeless bodies spilled on the floor.
Battle torn, cold and all alone,
where they had fallen the day before.
In America sixteen kids a day are killed,
let’s come together to get rid of the guns.
Pack them in boxes and bury them all,
instead of our precious daughters and sons
Personal opinion:
Dit gedicht gaat over kinderen die werden vermoord op school.
We hebben al een aantal keren gehoord op het journaal dat er kinderen/leerlingen, op scholen, door medeleerlingen werden vermoord. Dit gebeurde ook een keer in Amerika, waarbij zestien jongeren om het leven kwamen. Over dit voorval gaat het gedicht.
Doordat we dit wisten was het voor ons ook gemakkelijker om het gedicht te begrijpen.
Hierdoor kun je je ook makkelijker inleven met de persoon, die het gedicht heeft geschreven, en met zijn gevoelens. Volgens ons is de persoon, die dit gedicht heeft voorgedragen, een ouder die zijn kind heeft verloren tijdens de schietpartij.
We denken dat hier vooral gevoelens van verdriet en woede een rol spelen. Het verdriet om wat er is gebeurd en woede dat er zulke erge dingen nog steeds gebeuren in het dagelijkse leven.
Wat we vooral zo mooi vinden aan dit gedicht is dat de ik-persoon de lezers zelf ook aanzet tot actie. Hij spreekt de lezers aan, dus de afstand tussen lezer en schrijver wordt kleiner en minder afstandelijk. Hij schrijft het gedicht niet alleen voor zijn eigen gevoelens, maar ook om anderen iets te leren. Hij wil de mensen ervan overtuigen dat wat er is gebeurd nooit meer mag gebeuren en dat er veranderingen moeten komen. Het mag niet meer zo zijn dat kinderen aan wapens en pistolen kunnen komen en het mag nooit meer voorkomen dat er kinderen op scholen zomaar worden vermoord door andere leerlingen.
De dichter vindt dat deze strijd niet alleen moet worden gedaan voor onszelf, maar voor alle onschuldige kinderen die zijn vermoord. Voor hen moeten we ervoor zorgen dat niet nog meer kinderen worden vermoord. Het verdriet die we hebben voor de verloren kinderen moet ons helpen om te vechten voor verbeteringen.
De woorden die de dichter heeft gekozen grijpen je erg aan en geven je diepe gevoelens. Het is een gedicht die je een aantal keren doorleest en je aandacht een tijd vasthoudt. Vooral de laatste zin vonden we erg aangrijpend, omdat het de enige zin is met een echte diepe betekenis: “Let’s come together to get rid of the guns. Pack them in boxes and bury them all, instead of our precious daughters and sons”.
Als we deze zin zo lezen dan lijkt het net of achter deze worden het goede en het kwade zit verscholen. De pistolen staan voor het kwade, zij vernielen alles en veroorzaken alleen maar verdriet en ellende en daarom moeten ze worden ingepakt en worden begraven in de grond. Zij moeten dus worden begraven en niet de lichamen van onze kostbare dochters en zonen. De dochters en zonen zijn het goede, ze staan voor liefde, die moeten worden beschermd en daarvoor moet worden gevochten.
De simpele worden in dit gedicht drukken vele gevoelens uit, die misschien iedereen wel zou raken.
Cry for all of the innocent children,
let us band together to stop the violence.
We have to change this evil world,
so that it is a good influence.
Now let us pray for the parents,
and all that day who were hurt.
God’s children, received by the Father,
no more with life will they flirt.
Never more to feel the warmth of the sun,
their lifeless bodies spilled on the floor.
Battle torn, cold and all alone,
where they had fallen the day before.
In America sixteen kids a day are killed,
let’s come together to get rid of the guns.
Pack them in boxes and bury them all,
instead of our precious daughters and sons
Personal opinion:
Dit gedicht gaat over kinderen die werden vermoord op school.
We hebben al een aantal keren gehoord op het journaal dat er kinderen/leerlingen, op scholen, door medeleerlingen werden vermoord. Dit gebeurde ook een keer in Amerika, waarbij zestien jongeren om het leven kwamen. Over dit voorval gaat het gedicht.
Doordat we dit wisten was het voor ons ook gemakkelijker om het gedicht te begrijpen.
Hierdoor kun je je ook makkelijker inleven met de persoon, die het gedicht heeft geschreven, en met zijn gevoelens. Volgens ons is de persoon, die dit gedicht heeft voorgedragen, een ouder die zijn kind heeft verloren tijdens de schietpartij.
We denken dat hier vooral gevoelens van verdriet en woede een rol spelen. Het verdriet om wat er is gebeurd en woede dat er zulke erge dingen nog steeds gebeuren in het dagelijkse leven.
Wat we vooral zo mooi vinden aan dit gedicht is dat de ik-persoon de lezers zelf ook aanzet tot actie. Hij spreekt de lezers aan, dus de afstand tussen lezer en schrijver wordt kleiner en minder afstandelijk. Hij schrijft het gedicht niet alleen voor zijn eigen gevoelens, maar ook om anderen iets te leren. Hij wil de mensen ervan overtuigen dat wat er is gebeurd nooit meer mag gebeuren en dat er veranderingen moeten komen. Het mag niet meer zo zijn dat kinderen aan wapens en pistolen kunnen komen en het mag nooit meer voorkomen dat er kinderen op scholen zomaar worden vermoord door andere leerlingen.
De dichter vindt dat deze strijd niet alleen moet worden gedaan voor onszelf, maar voor alle onschuldige kinderen die zijn vermoord. Voor hen moeten we ervoor zorgen dat niet nog meer kinderen worden vermoord. Het verdriet die we hebben voor de verloren kinderen moet ons helpen om te vechten voor verbeteringen.
De woorden die de dichter heeft gekozen grijpen je erg aan en geven je diepe gevoelens. Het is een gedicht die je een aantal keren doorleest en je aandacht een tijd vasthoudt. Vooral de laatste zin vonden we erg aangrijpend, omdat het de enige zin is met een echte diepe betekenis: “Let’s come together to get rid of the guns. Pack them in boxes and bury them all, instead of our precious daughters and sons”.
Als we deze zin zo lezen dan lijkt het net of achter deze worden het goede en het kwade zit verscholen. De pistolen staan voor het kwade, zij vernielen alles en veroorzaken alleen maar verdriet en ellende en daarom moeten ze worden ingepakt en worden begraven in de grond. Zij moeten dus worden begraven en niet de lichamen van onze kostbare dochters en zonen. De dochters en zonen zijn het goede, ze staan voor liefde, die moeten worden beschermd en daarvoor moet worden gevochten.
De simpele worden in dit gedicht drukken vele gevoelens uit, die misschien iedereen wel zou raken.
Gedicht 3 Moderne tijd: No Tomorrow
No Tomorrow by Angel Towe
I am going to die tomorrow,
But yet I haven't been born.
My mother shows no sorrow,
For I am a product of love torn.
I will never see the light of day,
I will never smell a flower,
I will never walk along a waters bay,
Or feel the drop of an Aprils shower.
It hurts for no one to show me love,
I will never be hugged or kissed,
When I have gone to the heavens above,
I wonder if I will be missed.
Today is my last day to live,
My last thought, my last breath.
Just think of all I could give,
But tomorrow I'll be put to rest.
Personal opinion:
Dit gedicht hebben we vooral gekozen omdat het goed past bij het eerste gedicht. Ook in dit gedicht gaat het over de dood, maar dan over een baby die dood zal gaan.
Dit vonden we een erg aangrijpend gedicht.
Het gaat over een baby die nog niet is geboren en beseft dat hij nooit geboren zal worden. De vrouw die zwanger van hem/haar is heeft besloten om abortus te plegen.
Dit onderwerp vinden we een erg emotioneel onderwerp, want de beslissing om abortus te plegen is niet iets wat je makkelijk doet en waar veel verdriet bij komt kijken. Hierdoor vinden we het gedicht nog meer bijzonder.
Vele gedichten gaan over verdriet, over de dood…maar je ziet toch niet zo vaak gedichten die over abortus gaan. Vaak is het zo dat gedichten die dit onderwerp hebben meestal gaan over het verdriet van de moeder/vrouw, maar niet over de ongeboren baby.
Het gedicht wordt door de ik-persoon voorgedragen.
Als je de eerste zin van het gedicht leest dan denk je aan een kind dat dood gaat, om de één of andere reden, misschien door een ongeneeslijke ziekte, maar als je dan de tweede zin hebt gelezen dan wordt je denkbeeld meteen veranderd. De ik-persoon vertelt ons in enkele woorden (But yet I haven't been born) waar het hele gedicht over gaat en dat hij de baby is, die nog niet is geboren.
Deze zin is kort, maar heel krachtig, want het vertelt veel en grijpt je meteen aan.
Wat zo mooi is aan dit gedicht is dat de ik-persoon vertelt over alle dingen die wij mensen meemaken, doch voor hem ombereikbaar zijn. Al die mooie dingen die een leven kan bieden zal hij nooit krijgen.
De titel past daarom goed bij het gedicht: “No Tommorow” betekend "geen morgen" en dat vinden wij weer verwijzen naar "geen nieuwe dag", "geen toekomst", dus "geen leven".
De vrouw die zijn leven beëindigd wordt hier gezien als de schuldige (My mother shows no sorrow), want door haar zal de ik-persoon nooit het daglicht zien. Doordat de vrouw als schuldige wordt aangewezen, kies je automatisch voor de kant van de baby (je krijgt dan medelijden), maar aan de andere kant weet je ook niet in welke omstandigheden de vrouw zich bevindt en waarom ze besluit om abortus te plegen. Het gedicht zet je dus aan het denken, vooral over het onderwerp, en is ook best verwarrend.
De ik-persoon beseft ook dat, als abortus wordt gepleegd, niemand hem zal gaan missen (When I have gone to the heavens above, I wonder if I will be missed), niemand aan hem zal denken, omdat hij simpelweg nooit een rol heeft gespeeld in iemands leven.
Het feit dat een baby kan beseffen dat hij dood gaat door abortus is heel angstaanjagend. We denken dat als wij mensen zouden weten, dat ongeboren baby’s dit zouden beseffen, dat er dan veel minder abortus gepleegd zal worden. We denken dan ook dat dit de mededeling van het gedicht is. We plegen abortus met de gedachte dat de baby daar toch niets van weet of kan voelen. Als dat wel zo zou zijn dan zouden we geen abortus meer plegen. Toch moeten we in elk geval er goed bij nadenken voordat we beslissen om abortus te plegen, want in feite is het wel het beëindigen van een leven.
Wij vinden zelf dat vrouwen alleen abortus mogen plegen als ze geen andere keus hebben, bijvoorbeeld omdat ze het kind echt niet zouden kunnen verzorgen of omdat het kind zelf al heel ziek is… Maar vrouwen die zwanger zijn, terwijl ze gewoon geen kinderen willen krijgen, mogen eigenlijk geen abortus plegen. In onze ogen zien we dat dan als het plegen van een “moord”. (Doch om te zeggen dat de vrouw dan een moord pleegt is misschien wel een beetje overdreven/hard gezegd). Je moet altijd verantwoordelijkheid nemen voor je eigen daden. Als je wist dat je geen kind wilde dan moest je daar maar voor zorgen.
Ook al bestaat het gedicht uit makkelijke zinnen en woorden en is het niet zo moeilijk om te begrijpen, vinden we het een apart gedicht. Dit vooral omdat we abortus nooit vanuit de ogen van een baby bezien hebben.
Wij raden anderen aan om dit gedicht te lezen, want wij (wij, vrouwen) kunnen er misschien veel van leren. Het is goed om over dit onderwerp na te denken en het gedicht kan daarbij helpen.
I am going to die tomorrow,
But yet I haven't been born.
My mother shows no sorrow,
For I am a product of love torn.
I will never see the light of day,
I will never smell a flower,
I will never walk along a waters bay,
Or feel the drop of an Aprils shower.
It hurts for no one to show me love,
I will never be hugged or kissed,
When I have gone to the heavens above,
I wonder if I will be missed.
Today is my last day to live,
My last thought, my last breath.
Just think of all I could give,
But tomorrow I'll be put to rest.
Personal opinion:
Dit gedicht hebben we vooral gekozen omdat het goed past bij het eerste gedicht. Ook in dit gedicht gaat het over de dood, maar dan over een baby die dood zal gaan.
Dit vonden we een erg aangrijpend gedicht.
Het gaat over een baby die nog niet is geboren en beseft dat hij nooit geboren zal worden. De vrouw die zwanger van hem/haar is heeft besloten om abortus te plegen.
Dit onderwerp vinden we een erg emotioneel onderwerp, want de beslissing om abortus te plegen is niet iets wat je makkelijk doet en waar veel verdriet bij komt kijken. Hierdoor vinden we het gedicht nog meer bijzonder.
Vele gedichten gaan over verdriet, over de dood…maar je ziet toch niet zo vaak gedichten die over abortus gaan. Vaak is het zo dat gedichten die dit onderwerp hebben meestal gaan over het verdriet van de moeder/vrouw, maar niet over de ongeboren baby.
Het gedicht wordt door de ik-persoon voorgedragen.
Als je de eerste zin van het gedicht leest dan denk je aan een kind dat dood gaat, om de één of andere reden, misschien door een ongeneeslijke ziekte, maar als je dan de tweede zin hebt gelezen dan wordt je denkbeeld meteen veranderd. De ik-persoon vertelt ons in enkele woorden (But yet I haven't been born) waar het hele gedicht over gaat en dat hij de baby is, die nog niet is geboren.
Deze zin is kort, maar heel krachtig, want het vertelt veel en grijpt je meteen aan.
Wat zo mooi is aan dit gedicht is dat de ik-persoon vertelt over alle dingen die wij mensen meemaken, doch voor hem ombereikbaar zijn. Al die mooie dingen die een leven kan bieden zal hij nooit krijgen.
De titel past daarom goed bij het gedicht: “No Tommorow” betekend "geen morgen" en dat vinden wij weer verwijzen naar "geen nieuwe dag", "geen toekomst", dus "geen leven".
De vrouw die zijn leven beëindigd wordt hier gezien als de schuldige (My mother shows no sorrow), want door haar zal de ik-persoon nooit het daglicht zien. Doordat de vrouw als schuldige wordt aangewezen, kies je automatisch voor de kant van de baby (je krijgt dan medelijden), maar aan de andere kant weet je ook niet in welke omstandigheden de vrouw zich bevindt en waarom ze besluit om abortus te plegen. Het gedicht zet je dus aan het denken, vooral over het onderwerp, en is ook best verwarrend.
De ik-persoon beseft ook dat, als abortus wordt gepleegd, niemand hem zal gaan missen (When I have gone to the heavens above, I wonder if I will be missed), niemand aan hem zal denken, omdat hij simpelweg nooit een rol heeft gespeeld in iemands leven.
Het feit dat een baby kan beseffen dat hij dood gaat door abortus is heel angstaanjagend. We denken dat als wij mensen zouden weten, dat ongeboren baby’s dit zouden beseffen, dat er dan veel minder abortus gepleegd zal worden. We denken dan ook dat dit de mededeling van het gedicht is. We plegen abortus met de gedachte dat de baby daar toch niets van weet of kan voelen. Als dat wel zo zou zijn dan zouden we geen abortus meer plegen. Toch moeten we in elk geval er goed bij nadenken voordat we beslissen om abortus te plegen, want in feite is het wel het beëindigen van een leven.
Wij vinden zelf dat vrouwen alleen abortus mogen plegen als ze geen andere keus hebben, bijvoorbeeld omdat ze het kind echt niet zouden kunnen verzorgen of omdat het kind zelf al heel ziek is… Maar vrouwen die zwanger zijn, terwijl ze gewoon geen kinderen willen krijgen, mogen eigenlijk geen abortus plegen. In onze ogen zien we dat dan als het plegen van een “moord”. (Doch om te zeggen dat de vrouw dan een moord pleegt is misschien wel een beetje overdreven/hard gezegd). Je moet altijd verantwoordelijkheid nemen voor je eigen daden. Als je wist dat je geen kind wilde dan moest je daar maar voor zorgen.
Ook al bestaat het gedicht uit makkelijke zinnen en woorden en is het niet zo moeilijk om te begrijpen, vinden we het een apart gedicht. Dit vooral omdat we abortus nooit vanuit de ogen van een baby bezien hebben.
Wij raden anderen aan om dit gedicht te lezen, want wij (wij, vrouwen) kunnen er misschien veel van leren. Het is goed om over dit onderwerp na te denken en het gedicht kan daarbij helpen.
Short story 1: The End of the Party
The End of the Party geschreven door Graham Greene
Personal Opinion:
The End of the Party gaat over de tweelingbroers Peter en Francis Morton. Francis Morton doet net alsof hij erg verkouden is. Hij doet dat omdat er ’s avonds een kinderfeestje door Mrs. Henne-Falcon gegeven wordt. Hij wil niet gaan omdat ze bij het kinderfeestje het spel verstoppen en zoeken in het donker gaan spelen. Francis is bang in het donker en wil daarom niet mee naar het feestje. Hij wil eigenlijk in bed blijven liggen, maar de nanny zegt dat het beter is dat hij een stukje gaat lopen en dat doet hij dan ook. Zijn moeder zegt dat hij zich niet zo moet aanstellen want er is niks om bang voor te zijn. Francis en zijn tweelingbroer gaan samen naar het kinderfeestje. Ze doen van allerlei spelletjes en later op de avond komt ook verstoppen en zoeken in het donker op het programma. Francis zegt nog dat hij niet mee kan doen omdat de nanny hem ieder moment kan komen ophalen. Peter probeert hem te helpen door te zeggen dat zijn broer bang is in het donker. De andere kinderen noemen hem lafaard en dat wil hij niet. Francis laat zich niet kennen en doet toch mee met het spel. Als de lichten uitgaan gaat Peter op zoek naar zijn broer. Peter vindt Francis en wil hem geruststellen door zijn arm om hem heen te slaan. Francis ziet zijn broer niet en schrikt zich dood. Peter vraagt zich af waarom Francis niet aan het gillen is. Hij zegt ook niets meer. Het spel gaat gewoon door en de kinderen zijn allemaal gevonden behalve Peter en Francis die hebben ze nog niet ontdekt. De lichten gaan weer aan en ze vinden hen. Mrs.Henne-Falcon ziet dat Francis dood is.
De titel past goed bij het verhaal want The End of the Party betekent het einde van het feestje. Op het einde van het kinderfeestje gaat Francis dood. De titel verwijst dus naar de dood van Francis. De personen in dit verhaal zijn: Peter Morton, Francis Morton, de nanny, de moeder van Peter en Francis en Mrs. Henne-Falcon. Peter en Francis zijn round characters en de nanny, de moeder van Peter en Francis en Mrs. Henne-Falcon zijn flat characters. Peter probeert zijn broer te helpen. Hij probeert om Francis niet naar het kinderfeestje te laten gaan. Ook probeert hij op zijn eigen manier te zeggen tegen de kinderen dat Francis niet mee wil doen met verstoppen-zoeken in het donker door te zeggen dat hij bang is in het donker. Dit valt echter niet goed want Francis wordt lafaard genoemd. De hoofdpersoon in het verhaal is Francis, een jongen die bang is in het donker. Hij heeft er alles voor over om maar niet het spel in het donker te hoeven spelen. De nanny probeert Francis op te vrolijken door met hem een stukje te gaan wandelen. De moeder van Francis begrijpt haar zoon niet en dwingt hem min of meer om naar het kinderfeestje te gaan. Ze kan niet begrijpen dat haar zoon bang is in het donker. Mrs. Henne-Falcon wil niet dat Francis haar kinderfeestje verpest en zegt dat Francis gewoon mee moet doen.
Het verhaal speelt zich af in het huis van Francis en Peter en in het huis van Mrs. Henne-Falcon omdat hier het kinderfeestje gegeven wordt. Het verhaal wordt verteld door de alwetende verteller. Hierdoor weet je als lezer alles van alle personages. Het verhaal wordt in duidelijk, niet ingewikkeld taalgebruik geschreven omdat het verhaal gaat over twee jongens van ongeveer de leeftijd 9-10 jaar.
The End of the Party vinden we een sterk, mooi en indrukwekkend verhaal. Het verhaal is zo sterk doordat het verhaal een bepaald doel heeft: een boodschap overbrengen. Het thema, de boodschap van het verhaal is dat volwassenen beter en anders moeten reageren op de angsten van hun kinderen. De moeder van Francis heeft geen aandacht voor haar zoon. Francis zegt dat hij niet naar het kinderfeestje wil omdat hij bang is in het donker. De moeder gaat er verder niet echt op in maar zegt alleen maar dat er niks is om bang voor te zijn in het donker en dat hij gewoon naar het kinderfeestje moet gaan omdat zij al heeft gezegd dat haar kinderen komen. Als ze nou als moeder met Francis zou gaan praten over zijn angsten en hem niet zou dwingen tot bepaalde dingen, dan ben je als moeder veel beter bezig. Je moet je kinderen kunnen begrijpen.
Het verhaal is mooi en indrukwekkend omdat Francis, een jongen van 9-10 jaar overlijdt doordat hij schrikt in het donker. We hadden niet verwacht dat iemand daar aan zou kunnen sterven. Je gaat hier dan wel over nadenken. Zelf ben je ook wel eens bang in het donker maar je verwacht toch niet dat je daaraan kunt overlijden.
Personal Opinion:
The End of the Party gaat over de tweelingbroers Peter en Francis Morton. Francis Morton doet net alsof hij erg verkouden is. Hij doet dat omdat er ’s avonds een kinderfeestje door Mrs. Henne-Falcon gegeven wordt. Hij wil niet gaan omdat ze bij het kinderfeestje het spel verstoppen en zoeken in het donker gaan spelen. Francis is bang in het donker en wil daarom niet mee naar het feestje. Hij wil eigenlijk in bed blijven liggen, maar de nanny zegt dat het beter is dat hij een stukje gaat lopen en dat doet hij dan ook. Zijn moeder zegt dat hij zich niet zo moet aanstellen want er is niks om bang voor te zijn. Francis en zijn tweelingbroer gaan samen naar het kinderfeestje. Ze doen van allerlei spelletjes en later op de avond komt ook verstoppen en zoeken in het donker op het programma. Francis zegt nog dat hij niet mee kan doen omdat de nanny hem ieder moment kan komen ophalen. Peter probeert hem te helpen door te zeggen dat zijn broer bang is in het donker. De andere kinderen noemen hem lafaard en dat wil hij niet. Francis laat zich niet kennen en doet toch mee met het spel. Als de lichten uitgaan gaat Peter op zoek naar zijn broer. Peter vindt Francis en wil hem geruststellen door zijn arm om hem heen te slaan. Francis ziet zijn broer niet en schrikt zich dood. Peter vraagt zich af waarom Francis niet aan het gillen is. Hij zegt ook niets meer. Het spel gaat gewoon door en de kinderen zijn allemaal gevonden behalve Peter en Francis die hebben ze nog niet ontdekt. De lichten gaan weer aan en ze vinden hen. Mrs.Henne-Falcon ziet dat Francis dood is.
De titel past goed bij het verhaal want The End of the Party betekent het einde van het feestje. Op het einde van het kinderfeestje gaat Francis dood. De titel verwijst dus naar de dood van Francis. De personen in dit verhaal zijn: Peter Morton, Francis Morton, de nanny, de moeder van Peter en Francis en Mrs. Henne-Falcon. Peter en Francis zijn round characters en de nanny, de moeder van Peter en Francis en Mrs. Henne-Falcon zijn flat characters. Peter probeert zijn broer te helpen. Hij probeert om Francis niet naar het kinderfeestje te laten gaan. Ook probeert hij op zijn eigen manier te zeggen tegen de kinderen dat Francis niet mee wil doen met verstoppen-zoeken in het donker door te zeggen dat hij bang is in het donker. Dit valt echter niet goed want Francis wordt lafaard genoemd. De hoofdpersoon in het verhaal is Francis, een jongen die bang is in het donker. Hij heeft er alles voor over om maar niet het spel in het donker te hoeven spelen. De nanny probeert Francis op te vrolijken door met hem een stukje te gaan wandelen. De moeder van Francis begrijpt haar zoon niet en dwingt hem min of meer om naar het kinderfeestje te gaan. Ze kan niet begrijpen dat haar zoon bang is in het donker. Mrs. Henne-Falcon wil niet dat Francis haar kinderfeestje verpest en zegt dat Francis gewoon mee moet doen.
Het verhaal speelt zich af in het huis van Francis en Peter en in het huis van Mrs. Henne-Falcon omdat hier het kinderfeestje gegeven wordt. Het verhaal wordt verteld door de alwetende verteller. Hierdoor weet je als lezer alles van alle personages. Het verhaal wordt in duidelijk, niet ingewikkeld taalgebruik geschreven omdat het verhaal gaat over twee jongens van ongeveer de leeftijd 9-10 jaar.
The End of the Party vinden we een sterk, mooi en indrukwekkend verhaal. Het verhaal is zo sterk doordat het verhaal een bepaald doel heeft: een boodschap overbrengen. Het thema, de boodschap van het verhaal is dat volwassenen beter en anders moeten reageren op de angsten van hun kinderen. De moeder van Francis heeft geen aandacht voor haar zoon. Francis zegt dat hij niet naar het kinderfeestje wil omdat hij bang is in het donker. De moeder gaat er verder niet echt op in maar zegt alleen maar dat er niks is om bang voor te zijn in het donker en dat hij gewoon naar het kinderfeestje moet gaan omdat zij al heeft gezegd dat haar kinderen komen. Als ze nou als moeder met Francis zou gaan praten over zijn angsten en hem niet zou dwingen tot bepaalde dingen, dan ben je als moeder veel beter bezig. Je moet je kinderen kunnen begrijpen.
Het verhaal is mooi en indrukwekkend omdat Francis, een jongen van 9-10 jaar overlijdt doordat hij schrikt in het donker. We hadden niet verwacht dat iemand daar aan zou kunnen sterven. Je gaat hier dan wel over nadenken. Zelf ben je ook wel eens bang in het donker maar je verwacht toch niet dat je daaraan kunt overlijden.
Short story 2: Frying McDonald's
Frying McDonald’s
We hebben voor dit verhaal gekozen omdat dit verhaal ingaat op een heel actueel punt. Het is een van de grootste problemen in de wereld: ernstig overgewicht. Je kunt er allerlei ziektes door oplopen en er zelfs aan sterven. We vinden het goed dat hier eens over gediscussieerd word. Frying McDonald’s gaat over twee jonge vrouwen: Jozlyn Bradley en Ashley Pelman. Jozlyn is 19 jaar oud, 1 meter 60 lang en weegt 122 kg. Ashley is 14 jaar oud en weegt 85 kg. Beide hebben ze last van sterke mate van overgewicht. Zij gingen meerdere malen per dag naar de Mc Donald’s. Nu klagen ze McDonald’s aan voor de oorzaak van hun eetobsessie. De rechter gaf de twee vrouwen geen gelijk. Het idee dat de McDonald’s aangeklaagd wordt, en fastfood restaurants in het algemeen, voor gezondheidsproblemen zoals obesitas en diabetes is vreemd. Jazlyn en Ashley klaagden de McDonald’s aan omdat zij vinden dat Mc Donald’s verantwoordelijk is voor hun obesitas want McDonald’s heeft niet de nodige informatie gegeven over de gezondheidsrisico’s die de maaltijden met zich meebrengen. De advocaten van de McDonald’s zeggen dat je zelf verantwoordelijk bent voor je gezondheid. De meeste mensen vonden de rechtszaak absurd.
We vinden de titel leuk gekozen. Letterlijk betekend de titel: gebakken McDonald’s. De titel verwijst echter naar het aanklagen van de McDonald’s.
De personen in het verhaal zijn: Jozlyn Bradley en Ashley Pelman. Jozlyn en Ashley hebben obesitas, een eetziekte waarbij je veel te veel eet. Ze zijn round character want ze uiten hun gevoelens. Het verhaal speelt zich af in de Verenigde Staten, New York. Deze locatie is goed gekozen om het probleem overgewicht goed aan de haak te stellen omdat de meeste mensen met overgewicht in Amerika wonen. Hun hele leefpatroon heeft met fastfood restaurants te maken. Als wij hier in Nederland niet opletten gebeurd het over een aantal jaren ook bij ons. Het perspectief van het verhaal is goed gekozen: een alwetende verteller. Zo kom je van beide partijen te weten hoe ze erover denken. Ze bekijk je het verhaal van twee kanten. Je komt te weten hoe de 2 jonge vrouwen erover denken en hoe McDonald’s er zelf tegen aankijkt. Het taalgebruik van het verhaal is de beschrijven omdat dit verhaal uit een tijdschrift komt. De meeste tijdschriften gebruiken geen moeilijk taalgebruik en dat is in dit verhaal ook zo.
Het thema, de boodschap van het verhaal is dat je moet weten dat als je bij McDonald’s of bij andere fastfood restaurants gaat eten en het fastfood in het algemeen niet goed is voor je gezondheid en dat iedereen zelf verantwoordelijk is voor zijn eigen lichaam. Hiervoor kun je geen fastfoodketen aansprakelijk stellen.
We zijn het met de meerderheid van de Amerikaanse bevolking eens dat deze rechtzaak van de 2 vrouwen gewoon absurd was. De twee jonge vrouwen zeggen dat ze niet wisten dat er gezondheidsrisico’s aan het voedsel van McDonald’s vastzitten; maar dit weet toch iedereen. Sinds kort vind je op de verpakkingen van het eten bij de Mac het aantal calorieën en de hoeveelheid voedingsstoffen. Af en toe mag je natuurlijk wel iets bij de McDonald’s eten maar iedereen weet dat je dit niet te vaak moet doen want iedereen weet toch dat als je elke dag meerdere malen per dag naar de McDonald’s gaat en ’s ochtends al met een Big Mac menu begint dit slecht is voor je lichaam!
We hebben voor dit verhaal gekozen omdat dit verhaal ingaat op een heel actueel punt. Het is een van de grootste problemen in de wereld: ernstig overgewicht. Je kunt er allerlei ziektes door oplopen en er zelfs aan sterven. We vinden het goed dat hier eens over gediscussieerd word. Frying McDonald’s gaat over twee jonge vrouwen: Jozlyn Bradley en Ashley Pelman. Jozlyn is 19 jaar oud, 1 meter 60 lang en weegt 122 kg. Ashley is 14 jaar oud en weegt 85 kg. Beide hebben ze last van sterke mate van overgewicht. Zij gingen meerdere malen per dag naar de Mc Donald’s. Nu klagen ze McDonald’s aan voor de oorzaak van hun eetobsessie. De rechter gaf de twee vrouwen geen gelijk. Het idee dat de McDonald’s aangeklaagd wordt, en fastfood restaurants in het algemeen, voor gezondheidsproblemen zoals obesitas en diabetes is vreemd. Jazlyn en Ashley klaagden de McDonald’s aan omdat zij vinden dat Mc Donald’s verantwoordelijk is voor hun obesitas want McDonald’s heeft niet de nodige informatie gegeven over de gezondheidsrisico’s die de maaltijden met zich meebrengen. De advocaten van de McDonald’s zeggen dat je zelf verantwoordelijk bent voor je gezondheid. De meeste mensen vonden de rechtszaak absurd.
We vinden de titel leuk gekozen. Letterlijk betekend de titel: gebakken McDonald’s. De titel verwijst echter naar het aanklagen van de McDonald’s.
De personen in het verhaal zijn: Jozlyn Bradley en Ashley Pelman. Jozlyn en Ashley hebben obesitas, een eetziekte waarbij je veel te veel eet. Ze zijn round character want ze uiten hun gevoelens. Het verhaal speelt zich af in de Verenigde Staten, New York. Deze locatie is goed gekozen om het probleem overgewicht goed aan de haak te stellen omdat de meeste mensen met overgewicht in Amerika wonen. Hun hele leefpatroon heeft met fastfood restaurants te maken. Als wij hier in Nederland niet opletten gebeurd het over een aantal jaren ook bij ons. Het perspectief van het verhaal is goed gekozen: een alwetende verteller. Zo kom je van beide partijen te weten hoe ze erover denken. Ze bekijk je het verhaal van twee kanten. Je komt te weten hoe de 2 jonge vrouwen erover denken en hoe McDonald’s er zelf tegen aankijkt. Het taalgebruik van het verhaal is de beschrijven omdat dit verhaal uit een tijdschrift komt. De meeste tijdschriften gebruiken geen moeilijk taalgebruik en dat is in dit verhaal ook zo.
Het thema, de boodschap van het verhaal is dat je moet weten dat als je bij McDonald’s of bij andere fastfood restaurants gaat eten en het fastfood in het algemeen niet goed is voor je gezondheid en dat iedereen zelf verantwoordelijk is voor zijn eigen lichaam. Hiervoor kun je geen fastfoodketen aansprakelijk stellen.
We zijn het met de meerderheid van de Amerikaanse bevolking eens dat deze rechtzaak van de 2 vrouwen gewoon absurd was. De twee jonge vrouwen zeggen dat ze niet wisten dat er gezondheidsrisico’s aan het voedsel van McDonald’s vastzitten; maar dit weet toch iedereen. Sinds kort vind je op de verpakkingen van het eten bij de Mac het aantal calorieën en de hoeveelheid voedingsstoffen. Af en toe mag je natuurlijk wel iets bij de McDonald’s eten maar iedereen weet dat je dit niet te vaak moet doen want iedereen weet toch dat als je elke dag meerdere malen per dag naar de McDonald’s gaat en ’s ochtends al met een Big Mac menu begint dit slecht is voor je lichaam!
Short story 3: Grandma’s Roses
Personal opinion:
De hoofdpersonen uit het verhaal zijn:
- De ik-persoon. Het verhaal wordt vanuit zijn ogen verteld.
- De moeder van de ik-persoon.
- De opa. Hij is de opa van de ik-persoon en de vader van de moeder van de ik-persoon.
- De oma. Zij is de oma van de ik-persoon en de moeder van de moeder van de ik-persoon.
Dit verhaal hebben we meer dan een keer moeten lezen voordat we hem begrepen omdat we echt moeite hadden aan het begin van het verhaal om te begrijpen waar het nou precies over ging en wat de boodschap is. Hierdoor leek het ons leuk om dit verhaal te gebruiken voor ons mondeling.
Het einde van het verhaal is volgens ons het mooiste gedeelte omdat dit het belangrijkste gedeelte van het verhaal is. Het verhaal begint eenvoudig. Je kunt het gemakkelijk volgen en er gebeurd niets speciaals of spannend. Je leest er snel doorheen en je hoeft er niet veel bij na te denken. Aan het einde van het verhaal komt er een soort verandering in het verhaal. De laatste zinnen hebben een bepaalde betekenis en dus moet je hier wel over nadenken om de betekenis van deze zinnen te achterhalen. Doordat we het dus niet begrepen moesten we het verhaal nog een paar keer doorlezen.
De ik-persoon is samen met zijn moeder naar het huis van zijn opa gegaan om het daar op te ruimen. De opa van de ik-persoon is overleden. Het verhaal speelt zich dus af in het huis van opa.
De ik-persoon kijkt een beetje rond en denkt terug aan vroeger. Er komen allemaal herinneringen naar boven en hierbij verteld hij over wat er vroeger was gebeurd in de familie van zijn moeder. Opa moest zijn drie kinderen allen opvoeden, zonder de hulp van oma. Opa zei altijd dat oma hem in de steek had gelaten voor een andere man. Doordat hij alles alleen moest doen was hij erg hard tegen de kinderen en hebben de kinderen duidelijk een moeilijke jeugd gehad. Dennis en Wal, 2 broers van de moeder van de ik-persoon wilde het huis verlaten. Dennis liep van huis weg, Wal wilde dit ook maar dat mislukte.
Ondanks alles namen ze het opa nooit kwalijk. Ze vergaven hem steeds door de dood van oma als oorzaak te nemen voor alle ellende. Moeder bleef steeds terug komen naar opa om voor de bloemen van oma te zorgen.
Wat het verhaal zo mooi maakt is dat je in de eerste instantie probeert te begrijpen waarom opa zo deed, waarom hij zich zo gedroeg. Als er dan wordt verteld dat oma, opa in de steek had gelaten voor een andere man dan begrijp je het. Je denkt dat het kwam door het verdriet die hij had en dan ga je enigszins ook medelijden met hem krijgen. Ook moeder deed in de eerste instantie alsof opa er niets aan kon doen dat hij zich zo gedroeg.
Het einde van het verhaal legt uiteindelijk uit wat nou de echte rede was voor het gedrag van opa en waarom de moeder van de ik-persoon steeds terug kwam naar de bloemen van oma. Als oma mijn moeder in de steek had gelaten dan zou mijn moeder echt niet elke keer naar haar ouderlijk huis gaan om de rozen te verzorgen.
Oma was niet weg gegaan, maar ze was vermoord door opa. Dit wordt in het verhaal op een voorzichtige manier verteld en uitgelegd. Door te vertellen over de drie kogels. (Opa had drie kogels waarmee hij oma, moeder en de zus zou vermoorden als de Japanners erin slaagden om in Australië te komen. Hij koos eerder voor de dood, dan in de handen te vallen van de Japanners. De kogels heeft hij echter nooit gebruikt). Als de ik-persoon het doosje dan open maakt en vraagt waar de derde kogel is gebleven, kijkt zijn moeder naar de bloemen van oma. Dit einde maakt alles duidelijk. De derde kogel die wordt gemist staat voor de kogel die opa heeft gebruikt om oma te vermoorden. Moeder wist dit ook, maar deed net alsof ze van niks wist. Dit was dus de rede om steeds terug te gaan naar de bloemen want dat was het enige wat nog voor haar moeder kon betekenen. Dit betekent dat moeder het erg vond dat oma dood was en dat ze er ook verdriet aan had. De rozen waren het enige dat haar deed troosten en waren ter gedachtenis van Oma's dood. Het gedeelte waarin wordt verteld dat moeder naar de bloemen keek bevat de uitleg van het hele verhaal en is uiteindelijk ook de kern van het verhaal.
Als je het einde begrijpt en dan het verhaal nog een keer gaat lezen dan kijk je heel anders naar de vader toe. Je toont dan geen medelijden meer, maar je gaat opa haten om zijn gedrag. Het einde zorgt ervoor dat je heel anders gaat kijken naar het verhaal.
Wat precies de mededeling is van het verhaal weten we niet. We denken dat het verhaal duidelijk wilt maken dat je sommige dingen beter niet kunt weten. Dit kan een hoop ellende besparen en voorkomen. Soms moet je dingen ook gewoon laten zoals ze zijn en er niet teveel aandacht aan besteden, want dat kan nadelige effecten veroorzaken.
De hoofdpersonen uit het verhaal zijn:
- De ik-persoon. Het verhaal wordt vanuit zijn ogen verteld.
- De moeder van de ik-persoon.
- De opa. Hij is de opa van de ik-persoon en de vader van de moeder van de ik-persoon.
- De oma. Zij is de oma van de ik-persoon en de moeder van de moeder van de ik-persoon.
Dit verhaal hebben we meer dan een keer moeten lezen voordat we hem begrepen omdat we echt moeite hadden aan het begin van het verhaal om te begrijpen waar het nou precies over ging en wat de boodschap is. Hierdoor leek het ons leuk om dit verhaal te gebruiken voor ons mondeling.
Het einde van het verhaal is volgens ons het mooiste gedeelte omdat dit het belangrijkste gedeelte van het verhaal is. Het verhaal begint eenvoudig. Je kunt het gemakkelijk volgen en er gebeurd niets speciaals of spannend. Je leest er snel doorheen en je hoeft er niet veel bij na te denken. Aan het einde van het verhaal komt er een soort verandering in het verhaal. De laatste zinnen hebben een bepaalde betekenis en dus moet je hier wel over nadenken om de betekenis van deze zinnen te achterhalen. Doordat we het dus niet begrepen moesten we het verhaal nog een paar keer doorlezen.
De ik-persoon is samen met zijn moeder naar het huis van zijn opa gegaan om het daar op te ruimen. De opa van de ik-persoon is overleden. Het verhaal speelt zich dus af in het huis van opa.
De ik-persoon kijkt een beetje rond en denkt terug aan vroeger. Er komen allemaal herinneringen naar boven en hierbij verteld hij over wat er vroeger was gebeurd in de familie van zijn moeder. Opa moest zijn drie kinderen allen opvoeden, zonder de hulp van oma. Opa zei altijd dat oma hem in de steek had gelaten voor een andere man. Doordat hij alles alleen moest doen was hij erg hard tegen de kinderen en hebben de kinderen duidelijk een moeilijke jeugd gehad. Dennis en Wal, 2 broers van de moeder van de ik-persoon wilde het huis verlaten. Dennis liep van huis weg, Wal wilde dit ook maar dat mislukte.
Ondanks alles namen ze het opa nooit kwalijk. Ze vergaven hem steeds door de dood van oma als oorzaak te nemen voor alle ellende. Moeder bleef steeds terug komen naar opa om voor de bloemen van oma te zorgen.
Wat het verhaal zo mooi maakt is dat je in de eerste instantie probeert te begrijpen waarom opa zo deed, waarom hij zich zo gedroeg. Als er dan wordt verteld dat oma, opa in de steek had gelaten voor een andere man dan begrijp je het. Je denkt dat het kwam door het verdriet die hij had en dan ga je enigszins ook medelijden met hem krijgen. Ook moeder deed in de eerste instantie alsof opa er niets aan kon doen dat hij zich zo gedroeg.
Het einde van het verhaal legt uiteindelijk uit wat nou de echte rede was voor het gedrag van opa en waarom de moeder van de ik-persoon steeds terug kwam naar de bloemen van oma. Als oma mijn moeder in de steek had gelaten dan zou mijn moeder echt niet elke keer naar haar ouderlijk huis gaan om de rozen te verzorgen.
Oma was niet weg gegaan, maar ze was vermoord door opa. Dit wordt in het verhaal op een voorzichtige manier verteld en uitgelegd. Door te vertellen over de drie kogels. (Opa had drie kogels waarmee hij oma, moeder en de zus zou vermoorden als de Japanners erin slaagden om in Australië te komen. Hij koos eerder voor de dood, dan in de handen te vallen van de Japanners. De kogels heeft hij echter nooit gebruikt). Als de ik-persoon het doosje dan open maakt en vraagt waar de derde kogel is gebleven, kijkt zijn moeder naar de bloemen van oma. Dit einde maakt alles duidelijk. De derde kogel die wordt gemist staat voor de kogel die opa heeft gebruikt om oma te vermoorden. Moeder wist dit ook, maar deed net alsof ze van niks wist. Dit was dus de rede om steeds terug te gaan naar de bloemen want dat was het enige wat nog voor haar moeder kon betekenen. Dit betekent dat moeder het erg vond dat oma dood was en dat ze er ook verdriet aan had. De rozen waren het enige dat haar deed troosten en waren ter gedachtenis van Oma's dood. Het gedeelte waarin wordt verteld dat moeder naar de bloemen keek bevat de uitleg van het hele verhaal en is uiteindelijk ook de kern van het verhaal.
Als je het einde begrijpt en dan het verhaal nog een keer gaat lezen dan kijk je heel anders naar de vader toe. Je toont dan geen medelijden meer, maar je gaat opa haten om zijn gedrag. Het einde zorgt ervoor dat je heel anders gaat kijken naar het verhaal.
Wat precies de mededeling is van het verhaal weten we niet. We denken dat het verhaal duidelijk wilt maken dat je sommige dingen beter niet kunt weten. Dit kan een hoop ellende besparen en voorkomen. Soms moet je dingen ook gewoon laten zoals ze zijn en er niet teveel aandacht aan besteden, want dat kan nadelige effecten veroorzaken.
Short story 4: Two little soldiers
Personal opinion:
Het verhaal gaat over twee soldaten, Jean en Luc, die steeds een wandelingetje gingen maken, zodra ze vrij tijd hadden.
Ze verlieten in snelle pas de drukke stad en kwamen zo uit in de natuur. Het speelt zich allemaal af in de omgeving van de stad Parijs.
Ergens in een rustig plekje gingen ze zitten, maakten een klein vuurtje en aten hun lunch op. Tijdens het wandelen door de natuur liepen ze over kleine bruggetjes, onder bomen door en door de weilanden. Ze zeiden niet veel tegen elkaar. Ze zaten steeds te dromen en dachten vooral terug aan vroeger.
Elke zondag kwam er steeds een mooie jonge vrouw langs lopen. De vrouw liep dan naar een stier, om het dier te melken. De soldaatjes vonden het fijn om naar haar te kijken, maar spraken nooit over haar. Ze keken en genoten. De vrouw had op een gegeven moment ook door dat ze daar altijd zaten en vroeg aan ze wat ze daar steeds deden en of ze daar vaker kwamen. Langzamerhand ontstond er een soort vriendschap tussen de soldaatjes en de vrouw. Op een gegeven moment viel het Jean op dat Luc twee keer voor een aantal uren wegging. Jean begreep er niets van, maar toen hij zag dat Luc naar de vrouw liep en dat ze elkaar kusten wist hij meteen wat er aan de hand was. Jean vond het verschrikkelijk dat Luc verliefd was op de vrouw. Het deed hem heel erg veel pijn en verdriet. Uit verdriet liet Jean zich van de brug vallen, hij viel in het water en verdronk. Luc was hierdoor compleet overstuur en begreep toen pas waarom Jean het zo erg vond dat hij verliefd was op de vrouw.
Volgens ons is het dus dat Jean de vriendschap tussen hem en Luc anders zag, dan hoe Luc de vriendschap zag. Jean had bepaalde gevoelens voor Luc en dat waren dan misschien niet gevoelens van hevig verliefd zijn maar meer de gevoelens van houden van. Jean hield dus heel veel van Luc en vond het heel erg toen hij zag dat Luc niet van hem maar van iemand anders hield. Doordat Jean waarschijnlijk al jaren omging met Luc en zij zo goed bevriend met elkaar waren ontstonden er sterke gevoelens. Hij had gedeeltelijk liefdesverdriet en voelde zichzelf misschien ook echt in de steek gelaten door zijn beste vriend. Hierdoor besloot hij om zelfmoord te plegen.
Dit verhaal vinden we persoonlijk best wel mooi. We denken dat het verhaal duidelijk wil maken dat het heel belangrijk is in een vriendschap dat je alles van elkaar weet. Misschien dan niet echt alles, maar wel veel en de belangrijkste dingen. Dit is belangrijk om de vriendschap in stand te kunnen houden.
Als je bepaalde zaken niet van elkaar weet, dan kun je elkaar onbewust kwetsen en pijn doe. Dit kan nadelige gevolgen hebben voor de vriendschap. In het ergste geval, wat ook in het verhaal voorkomt, is dat iemand dan zelfmoord pleegt. Dit vinden we zelf wel erg overdreven en volgens ons alleen gebruikt om alles te benadrukken en indrukwekkender over te laten komen. Normaal krijg je dikke ruzie, wil diegene nooit meer met je praten en wil dat je uit het leven van die persoon verdwijnt. Iemand gaat niet meteen zelfmoord plegen.
Het verhaal wordt op een makkelijke manier vertelt. Er worden geen moeilijk woorden en zinnen in gebruikt, dus het taalgebruik is makkelijk te volgen. De verteller (het wordt verteld in de hij-perspectief) begint rustig het verhaal te vertellen. Het vertelt over de twee soldaten die een wandeling maken, samen gaan lunchen en een vrouw ontmoeten. Jean en Luc zijn de hoofdpersonen, ze zijn flat characters. De situatie lijkt normaal en de lezer denkt dat de twee soldaten gewoon heel goed bevriend zijn.
Als Jean verdrietig reageert op het feit dat Luc verliefd was op de vrouw dan denkt de lezer dat het gewoon is jaloezie is, maar als Jean zelfmoord pleegt dan wordt het je allemaal duidelijk. Het lijkt net alsof de lezer op dezelfde manier denkt als Luc, want ook Luc komt pas aan het einde van het verhaal erachter wat er aan de hand is. Net zoals Luc weet de lezer pas wat er aan de hand is als Jean zelfmoord pleegt en dan is het al te laat. Deze manier waarop het verhaal is vertelt vinden we mooi want zo is het indrukwekkender en leef je je meer in. Het dringt meer tot je door.
De mededeling/boodschap van het verhaal vinden we erg indrukkwekkend en de manier waarop de schrijver dit aan de lezer toont vinden we een goede manier. Het komt aan de ene kant zacht maar tegelijkertijd ook hard over. De dood staat duidelijk als teken voor het einde van de vriendschap. In een vriendschap is het noodzakelijk om de belangrijkste dingen van elkaar te weten anders kun je elkaar onbewust kwetsen of pijn doen. We vinden het een erg leerzaam gedicht dat we zeker aanraden om te gaan lezen.
Het verhaal gaat over twee soldaten, Jean en Luc, die steeds een wandelingetje gingen maken, zodra ze vrij tijd hadden.
Ze verlieten in snelle pas de drukke stad en kwamen zo uit in de natuur. Het speelt zich allemaal af in de omgeving van de stad Parijs.
Ergens in een rustig plekje gingen ze zitten, maakten een klein vuurtje en aten hun lunch op. Tijdens het wandelen door de natuur liepen ze over kleine bruggetjes, onder bomen door en door de weilanden. Ze zeiden niet veel tegen elkaar. Ze zaten steeds te dromen en dachten vooral terug aan vroeger.
Elke zondag kwam er steeds een mooie jonge vrouw langs lopen. De vrouw liep dan naar een stier, om het dier te melken. De soldaatjes vonden het fijn om naar haar te kijken, maar spraken nooit over haar. Ze keken en genoten. De vrouw had op een gegeven moment ook door dat ze daar altijd zaten en vroeg aan ze wat ze daar steeds deden en of ze daar vaker kwamen. Langzamerhand ontstond er een soort vriendschap tussen de soldaatjes en de vrouw. Op een gegeven moment viel het Jean op dat Luc twee keer voor een aantal uren wegging. Jean begreep er niets van, maar toen hij zag dat Luc naar de vrouw liep en dat ze elkaar kusten wist hij meteen wat er aan de hand was. Jean vond het verschrikkelijk dat Luc verliefd was op de vrouw. Het deed hem heel erg veel pijn en verdriet. Uit verdriet liet Jean zich van de brug vallen, hij viel in het water en verdronk. Luc was hierdoor compleet overstuur en begreep toen pas waarom Jean het zo erg vond dat hij verliefd was op de vrouw.
Volgens ons is het dus dat Jean de vriendschap tussen hem en Luc anders zag, dan hoe Luc de vriendschap zag. Jean had bepaalde gevoelens voor Luc en dat waren dan misschien niet gevoelens van hevig verliefd zijn maar meer de gevoelens van houden van. Jean hield dus heel veel van Luc en vond het heel erg toen hij zag dat Luc niet van hem maar van iemand anders hield. Doordat Jean waarschijnlijk al jaren omging met Luc en zij zo goed bevriend met elkaar waren ontstonden er sterke gevoelens. Hij had gedeeltelijk liefdesverdriet en voelde zichzelf misschien ook echt in de steek gelaten door zijn beste vriend. Hierdoor besloot hij om zelfmoord te plegen.
Dit verhaal vinden we persoonlijk best wel mooi. We denken dat het verhaal duidelijk wil maken dat het heel belangrijk is in een vriendschap dat je alles van elkaar weet. Misschien dan niet echt alles, maar wel veel en de belangrijkste dingen. Dit is belangrijk om de vriendschap in stand te kunnen houden.
Als je bepaalde zaken niet van elkaar weet, dan kun je elkaar onbewust kwetsen en pijn doe. Dit kan nadelige gevolgen hebben voor de vriendschap. In het ergste geval, wat ook in het verhaal voorkomt, is dat iemand dan zelfmoord pleegt. Dit vinden we zelf wel erg overdreven en volgens ons alleen gebruikt om alles te benadrukken en indrukwekkender over te laten komen. Normaal krijg je dikke ruzie, wil diegene nooit meer met je praten en wil dat je uit het leven van die persoon verdwijnt. Iemand gaat niet meteen zelfmoord plegen.
Het verhaal wordt op een makkelijke manier vertelt. Er worden geen moeilijk woorden en zinnen in gebruikt, dus het taalgebruik is makkelijk te volgen. De verteller (het wordt verteld in de hij-perspectief) begint rustig het verhaal te vertellen. Het vertelt over de twee soldaten die een wandeling maken, samen gaan lunchen en een vrouw ontmoeten. Jean en Luc zijn de hoofdpersonen, ze zijn flat characters. De situatie lijkt normaal en de lezer denkt dat de twee soldaten gewoon heel goed bevriend zijn.
Als Jean verdrietig reageert op het feit dat Luc verliefd was op de vrouw dan denkt de lezer dat het gewoon is jaloezie is, maar als Jean zelfmoord pleegt dan wordt het je allemaal duidelijk. Het lijkt net alsof de lezer op dezelfde manier denkt als Luc, want ook Luc komt pas aan het einde van het verhaal erachter wat er aan de hand is. Net zoals Luc weet de lezer pas wat er aan de hand is als Jean zelfmoord pleegt en dan is het al te laat. Deze manier waarop het verhaal is vertelt vinden we mooi want zo is het indrukwekkender en leef je je meer in. Het dringt meer tot je door.
De mededeling/boodschap van het verhaal vinden we erg indrukkwekkend en de manier waarop de schrijver dit aan de lezer toont vinden we een goede manier. Het komt aan de ene kant zacht maar tegelijkertijd ook hard over. De dood staat duidelijk als teken voor het einde van de vriendschap. In een vriendschap is het noodzakelijk om de belangrijkste dingen van elkaar te weten anders kun je elkaar onbewust kwetsen of pijn doen. We vinden het een erg leerzaam gedicht dat we zeker aanraden om te gaan lezen.
Rebecca: Boekverslag 1
Dit boekverslag kon Rebecca niet meer vinden op de computer.
Het verslag wordt op papier ingeleverd.
Het verslag wordt op papier ingeleverd.
Rebecca: Boekverslag 2
TO SIR, WITH LOVE
1. Beschrijvingsopdracht
A. To Sir, With Love, E. R. Braithwaite, Oxord, 1e druk 1959.
B. Ik heb voor dit boek gekozen, omdat het me niet zo een moeilijk verhaal leek om te lezen. Engelse teksten vind ik moeilijk om te begrijpen dus leek me het beste om met een makkelijk boek te beginnen.
Ook leek me het wel een leuk boek. Het verhaal gaat over discriminatie en dat is een onderwerp die me wel aanspreekt.
C. Braithwaite, de hoofdpersoon, is een zwarte ingenieur en na de Tweede Wereldoorlog verhuisd hij naar Engeland. In die tijd waren er veel banen vrij in Engeland, dus Braithwaite dacht dat hij wel snel een baan zou vinden. Dit bleek echter niet zo te zijn. Niemand nam hem aan omdat hij een neger was. Op een dag, toen hij de moed had opgegeven, werd hij in het park aangesproken door een oude man. De man adviseerde hem om te gaan solliciteren bij een school. Daar hebben ze altijd wel mensen nodig.
Zo kwam Braithwaite terecht op de Greenslade Secondary School. De klas die hij kreeg was een examen klas, het bleek een heel rumoerig te zijn. De leerlingen wilden niet luisteren en hadden een grote mond.
Aan het begin lukte het Braithwaite niet om de klas stil te krijgen. Maar al gauw werden de leerlingen rustiger en luisterden naar hem.
Toch werkten ze niet mee, en deden geen moeite om zich te interesseren in dat wat Braithwaite vertelde.
Hierdoor ging Braithwaite de jongens aanspreken met meneer en de meisjes met juffvrouw. Hij vertelde de leerlingen hoe het er aan toe gaat als je een baan hebt, hoe je dan met andere om moet gaan en hij legde hun ook uit dat je er altijd schoon en verzorgd moet uitzien. De band tussen Braithwaite en zijn leerlingen wordt groter waardoor hij ze mee wilt nemen naar een museum. Hiervoor kreeg hij toestemming van de schoolhoofd A. Florian.
Samen met Gillian Blanchard en zijn leerlingen ging hij naar het museum. Gillian is een collega, waar hij heel goed mee op kon schieten en waar hij ook een relatie mee kreeg,
Op de heenweg wordt Braithwaite weer gediscrimineerd door twee oudere dames. Pamela, een leerling van hem, nam het voor hem op, omdat ze op hem verliefd was geworden.
Braithwaite wordt meerdere malen gediscrimineerd in dit verhaal en elke keer laat hij het maar overzicht heen komen.
Op een gegeven moment was Sean afwezig. Dit kwam doordat zijn moeder was overleden. De leerlingen besloten om bloemen te kopen, maar doordat Sean ook een donkere huidskleur had wilden ze de bloemen niet naar hem toe brengen. Braithwaite was toen erg teleurgesteld in zijn klas, maar toen hij bij Sean aan kwam stond de hele klas er toch. Braithwaite raakt erg ontroerd.
Aan het einde van het verhaal was het ook het einde van het schooljaar. De leerlingen namen afscheid van Braithwaite. Ze gaven hem een pakje met daarop een bedankbriefje. Op dat briefje stond:To Sir, With Love en daaronder al hun handtekeningen.
2. Verdiepingsopdracht
A. Voordat ik het boek ging lezen had ik verwacht dat het vooral over discriminatie zou gaan en dat Braithwaite zou vertellen over de moeilijkheden die hij had met het vinden van en baan en vooral met het handhaven van zijn klas. Meerdere verwachtingen had ik eigenlijk niet omdat, achter op het boek, stond niet veel verteld over het verhaal zelf. Ook dacht ik dat Braithwaite voor zichzelf zou opkomen en ook een grote mond zou hebben tegen die, die hem discrimineerden.
B. De verwachting dat het boek over discriminatie zou gaan is wel uitgekomen. Toch dacht ik dat er veel meer van dat onderwerp in het verhaal zou voorkomen. Dit bleek niet zo te zijn. Er kwamen wel een paar stukken in voor waarin Braithwaite werd gediscrimineerd, deze waren dan ook erg emotioneel en aangrijpend, maar dat was het dan wel. De problemen met de klas werden meer behandeld. Ook neemt Braithwaite het niet voor zich op, wat ik eigenlijk wel had verwacht, maar de moeilijkheden met het vinden van een baan was wel goed beschreven.
C. Het verhaal speelt zich af in de achterbuurten van Londen en op de Greenslade Secondary School.
Ik denk dat de ruimte vooral diende voor het oproepen van de sfeer.
Dankzij de ruimte kreeg je een goed beeld van waar alles zich afspeelde. Alles wordt goed beschreven, dit roept een bepaalde stemming op.
Toch denk ik ook dat er een relatie is tussen ruimte en thematiek. Doordat het verhaal zich afspeelt in een achterbuurt kun je je beter inleven in de jongeren die Braithwaite in de klas heeft. Doordat er vaak in achterbuurten meer criminaliteit, rotzooi en vandalisme voorkomt, en de kinderen komen uit slechte families kun je ook beter begrijpen waarom die jongeren zo lawaaierig zijn, een grote mond hebben, zich niet interesseren in school, vaak verkeerde dingen doen, er vies uitzien...
D. Het thema van dit verhaal is discriminatie. Dit verhaal wilt duidelijk maken dat je mensen met een andere huidskleur niet mag discrimineren. Iedereen is hetzelfde dus je moet dan ook elkaar respecteren en accepteren.
Een passage uit de tekst is: het verhaal begint als Braithwaite de bus instapt, op weg naar de Greenslade School. In de bus werd hij gediscrimineerd door drie vrouwen.
De eerste twee zaten vlak bij hem. Ze dachten dat hij de taal niet sprak en dus gingen ze het over hem hebben en hem belachelijk maken. Ze spraken zo hard dat iedereen in de bus hun kon horen, en dus keek iedereen naar hem.
De andere vrouw kwam later in de bus en zag dat er een plaats vrij is. Maar toen ze opkeek zag ze dat Braithwaite daar naast zat. Ze liep door en bleef in het gangpad staan, omdat er verder geen plaatsen vrij waren.
De buschauffeur zei tegen haar dat ze moest gaan zitten, maar zij deed alsof ze hem niet hoorde en weigerde daar te gaan zitten. Nadat de buschauffeur het een paar keer had gezegd, moest Braithwaite uitstappen. Hij was bij zijn halte aangekomen. Buiten de bus zag hij dat de vrouw nou wel plaats nam. Braithwaite voelt zich boos en verdrietig.
Dit vind ik een duidelijk passage waarin je ziet dat Braithwaite wordt gediscrimineerd en dat de mensen zich niet interesseren voor andermans gevoelens. \
E. De verhaallaag in dit verhaal is niet zo ingewikkeld. Er vinden verschillende gebeurtenissen plaats, dus het verhaal bestaat uit een aantal delen.
We kunnen het verhaal onderverdelen in 6 stukken, dat zijn: de zoektocht naar een baan, wat niet echt makkelijk was, en dat hij wordt aangenomen bij de school.
De kennismaking met de klas en hoe de band met de klas sterker wordt.
De ontmoeting met Gillian, waar hij op verliefd wordt en dan samen met de leerlingen naar het museum gaat.
De reactie van de klas op de dood van de moeder van Sean. Ze hadden bloemen gekocht, maar niemand wilde ze naar Sean brengen. Toen iedereen er toch was, was Braithwaite erg ontroerd.
De afscheid van de klas en het bedankbriefje.
En er komen natuurlijk ook een aantal discriminatie momenten in voor.
Al deze gebeurtenissen vinden in een chronologische manier plaats. Alleen het deel waarin Braithwaite verteld over het vinden van een baan, vindt plaats nadat hij heeft verteld over hoe hij bij de school aankwam en wat zijn eerste indruk was.
Vooral in de delen waarin Braithwaite werd gediscrimineerd zie je dus dat het verhaal over discriminatie gaat. Het verhaal laat zien hoe hard mensen kunnen zijn. Braithwaite verteld natuurlijk ook over zijn gevoelens. Je ziet dat het mensen erg pijn doet als ze worden gediscrimineerd.
Op het moment dat iedereen toch aanwezig is bij Sean, zie je dus dat de leerlingen Braithwaite accepteren zoals hij is. Ook al heeft hij en donkere huidskleur, ze beschouwen hem als een van hun. Ook Sean en mensen met andere huidskleuren worden voortaan door hun geaccepteerd. Hierdoor wordt je duidelijk gemaakt dat iedereen zo met elkaar om moet gaan en dat je elkaar niet mag discrimineren.
In het verhaal komen vooral verhaalmotieven in voor. Dat Braithwaite wordt gediscrimineerd door vooral vrouwen komt steeds weer terug. Elke keer als alles goed lijkt te gaan, als Braithwaite blij is, dan wordt hij weer gediscrimineerd door en vrouw en elke keer laat hij het maar over zich heen komen.
Er bestaat een nauwe relatie tussen het verhaalmotief en de thematiek. Het motief verwijst steeds naar de thematiek, omdat de thematiek ook over discriminatie gaat.
3. Evaluatie
A. Dit boek laat op een eenvoudige manier zien wat discriminatie inhoud.
Hierdoor vind ik dit boek best wel bijzonder. Braithwaite word niet constant gediscrimineerd en niet heel erg, maar het komt hem wel een paar keer voor.
Ik vond dit boek best wel leuk om te lezen. Het was een leuk verhaal en het sprak met wel aan.
Het is geen verhaal waar je op alle details moet letten en niets mag missen. Je hoefde er ook niet veel bij te denken.
Doordat het niet zo een moeilijk boek was, kon ik het makkelijk lezen en was het ook goed te begrijpen. Dit vond ik wel fijn.
Aan het begin zaten er wel veel woordjes in die ik niet begreep waardoor het verhaal me al snel moeilijk leek, maar na een tijdje werd het makkelijker.
Er kwamen ook delen in voor die er aangrijpend waren.
B. Het maken van de verdiepingsopdracht is heel goed verlopen.
Soms wist ik niet wat ik moest doen omdat ik dan de betekenis van een woord niet wist (zoals interpretatie), dat moest ik dan eerst opzoeken in mijn literatuur boek.
Als ik dat dan eenmaal had gedaan, kon ik weer verder met het verslag. Ik vond de verdiepingsopdracht geen moeilijke klus en ik had het dus ook snel af.
C. Het enige wat ik niet helemaal snapte aan de verdiepingsopdracht was 2.e met het beschrijven van de thematische laag. Ik wist niet zo goed hoe ik naar de betekenis of de thematiek moest verwijzen.
1. Beschrijvingsopdracht
A. To Sir, With Love, E. R. Braithwaite, Oxord, 1e druk 1959.
B. Ik heb voor dit boek gekozen, omdat het me niet zo een moeilijk verhaal leek om te lezen. Engelse teksten vind ik moeilijk om te begrijpen dus leek me het beste om met een makkelijk boek te beginnen.
Ook leek me het wel een leuk boek. Het verhaal gaat over discriminatie en dat is een onderwerp die me wel aanspreekt.
C. Braithwaite, de hoofdpersoon, is een zwarte ingenieur en na de Tweede Wereldoorlog verhuisd hij naar Engeland. In die tijd waren er veel banen vrij in Engeland, dus Braithwaite dacht dat hij wel snel een baan zou vinden. Dit bleek echter niet zo te zijn. Niemand nam hem aan omdat hij een neger was. Op een dag, toen hij de moed had opgegeven, werd hij in het park aangesproken door een oude man. De man adviseerde hem om te gaan solliciteren bij een school. Daar hebben ze altijd wel mensen nodig.
Zo kwam Braithwaite terecht op de Greenslade Secondary School. De klas die hij kreeg was een examen klas, het bleek een heel rumoerig te zijn. De leerlingen wilden niet luisteren en hadden een grote mond.
Aan het begin lukte het Braithwaite niet om de klas stil te krijgen. Maar al gauw werden de leerlingen rustiger en luisterden naar hem.
Toch werkten ze niet mee, en deden geen moeite om zich te interesseren in dat wat Braithwaite vertelde.
Hierdoor ging Braithwaite de jongens aanspreken met meneer en de meisjes met juffvrouw. Hij vertelde de leerlingen hoe het er aan toe gaat als je een baan hebt, hoe je dan met andere om moet gaan en hij legde hun ook uit dat je er altijd schoon en verzorgd moet uitzien. De band tussen Braithwaite en zijn leerlingen wordt groter waardoor hij ze mee wilt nemen naar een museum. Hiervoor kreeg hij toestemming van de schoolhoofd A. Florian.
Samen met Gillian Blanchard en zijn leerlingen ging hij naar het museum. Gillian is een collega, waar hij heel goed mee op kon schieten en waar hij ook een relatie mee kreeg,
Op de heenweg wordt Braithwaite weer gediscrimineerd door twee oudere dames. Pamela, een leerling van hem, nam het voor hem op, omdat ze op hem verliefd was geworden.
Braithwaite wordt meerdere malen gediscrimineerd in dit verhaal en elke keer laat hij het maar overzicht heen komen.
Op een gegeven moment was Sean afwezig. Dit kwam doordat zijn moeder was overleden. De leerlingen besloten om bloemen te kopen, maar doordat Sean ook een donkere huidskleur had wilden ze de bloemen niet naar hem toe brengen. Braithwaite was toen erg teleurgesteld in zijn klas, maar toen hij bij Sean aan kwam stond de hele klas er toch. Braithwaite raakt erg ontroerd.
Aan het einde van het verhaal was het ook het einde van het schooljaar. De leerlingen namen afscheid van Braithwaite. Ze gaven hem een pakje met daarop een bedankbriefje. Op dat briefje stond:To Sir, With Love en daaronder al hun handtekeningen.
2. Verdiepingsopdracht
A. Voordat ik het boek ging lezen had ik verwacht dat het vooral over discriminatie zou gaan en dat Braithwaite zou vertellen over de moeilijkheden die hij had met het vinden van en baan en vooral met het handhaven van zijn klas. Meerdere verwachtingen had ik eigenlijk niet omdat, achter op het boek, stond niet veel verteld over het verhaal zelf. Ook dacht ik dat Braithwaite voor zichzelf zou opkomen en ook een grote mond zou hebben tegen die, die hem discrimineerden.
B. De verwachting dat het boek over discriminatie zou gaan is wel uitgekomen. Toch dacht ik dat er veel meer van dat onderwerp in het verhaal zou voorkomen. Dit bleek niet zo te zijn. Er kwamen wel een paar stukken in voor waarin Braithwaite werd gediscrimineerd, deze waren dan ook erg emotioneel en aangrijpend, maar dat was het dan wel. De problemen met de klas werden meer behandeld. Ook neemt Braithwaite het niet voor zich op, wat ik eigenlijk wel had verwacht, maar de moeilijkheden met het vinden van een baan was wel goed beschreven.
C. Het verhaal speelt zich af in de achterbuurten van Londen en op de Greenslade Secondary School.
Ik denk dat de ruimte vooral diende voor het oproepen van de sfeer.
Dankzij de ruimte kreeg je een goed beeld van waar alles zich afspeelde. Alles wordt goed beschreven, dit roept een bepaalde stemming op.
Toch denk ik ook dat er een relatie is tussen ruimte en thematiek. Doordat het verhaal zich afspeelt in een achterbuurt kun je je beter inleven in de jongeren die Braithwaite in de klas heeft. Doordat er vaak in achterbuurten meer criminaliteit, rotzooi en vandalisme voorkomt, en de kinderen komen uit slechte families kun je ook beter begrijpen waarom die jongeren zo lawaaierig zijn, een grote mond hebben, zich niet interesseren in school, vaak verkeerde dingen doen, er vies uitzien...
D. Het thema van dit verhaal is discriminatie. Dit verhaal wilt duidelijk maken dat je mensen met een andere huidskleur niet mag discrimineren. Iedereen is hetzelfde dus je moet dan ook elkaar respecteren en accepteren.
Een passage uit de tekst is: het verhaal begint als Braithwaite de bus instapt, op weg naar de Greenslade School. In de bus werd hij gediscrimineerd door drie vrouwen.
De eerste twee zaten vlak bij hem. Ze dachten dat hij de taal niet sprak en dus gingen ze het over hem hebben en hem belachelijk maken. Ze spraken zo hard dat iedereen in de bus hun kon horen, en dus keek iedereen naar hem.
De andere vrouw kwam later in de bus en zag dat er een plaats vrij is. Maar toen ze opkeek zag ze dat Braithwaite daar naast zat. Ze liep door en bleef in het gangpad staan, omdat er verder geen plaatsen vrij waren.
De buschauffeur zei tegen haar dat ze moest gaan zitten, maar zij deed alsof ze hem niet hoorde en weigerde daar te gaan zitten. Nadat de buschauffeur het een paar keer had gezegd, moest Braithwaite uitstappen. Hij was bij zijn halte aangekomen. Buiten de bus zag hij dat de vrouw nou wel plaats nam. Braithwaite voelt zich boos en verdrietig.
Dit vind ik een duidelijk passage waarin je ziet dat Braithwaite wordt gediscrimineerd en dat de mensen zich niet interesseren voor andermans gevoelens. \
E. De verhaallaag in dit verhaal is niet zo ingewikkeld. Er vinden verschillende gebeurtenissen plaats, dus het verhaal bestaat uit een aantal delen.
We kunnen het verhaal onderverdelen in 6 stukken, dat zijn: de zoektocht naar een baan, wat niet echt makkelijk was, en dat hij wordt aangenomen bij de school.
De kennismaking met de klas en hoe de band met de klas sterker wordt.
De ontmoeting met Gillian, waar hij op verliefd wordt en dan samen met de leerlingen naar het museum gaat.
De reactie van de klas op de dood van de moeder van Sean. Ze hadden bloemen gekocht, maar niemand wilde ze naar Sean brengen. Toen iedereen er toch was, was Braithwaite erg ontroerd.
De afscheid van de klas en het bedankbriefje.
En er komen natuurlijk ook een aantal discriminatie momenten in voor.
Al deze gebeurtenissen vinden in een chronologische manier plaats. Alleen het deel waarin Braithwaite verteld over het vinden van een baan, vindt plaats nadat hij heeft verteld over hoe hij bij de school aankwam en wat zijn eerste indruk was.
Vooral in de delen waarin Braithwaite werd gediscrimineerd zie je dus dat het verhaal over discriminatie gaat. Het verhaal laat zien hoe hard mensen kunnen zijn. Braithwaite verteld natuurlijk ook over zijn gevoelens. Je ziet dat het mensen erg pijn doet als ze worden gediscrimineerd.
Op het moment dat iedereen toch aanwezig is bij Sean, zie je dus dat de leerlingen Braithwaite accepteren zoals hij is. Ook al heeft hij en donkere huidskleur, ze beschouwen hem als een van hun. Ook Sean en mensen met andere huidskleuren worden voortaan door hun geaccepteerd. Hierdoor wordt je duidelijk gemaakt dat iedereen zo met elkaar om moet gaan en dat je elkaar niet mag discrimineren.
In het verhaal komen vooral verhaalmotieven in voor. Dat Braithwaite wordt gediscrimineerd door vooral vrouwen komt steeds weer terug. Elke keer als alles goed lijkt te gaan, als Braithwaite blij is, dan wordt hij weer gediscrimineerd door en vrouw en elke keer laat hij het maar over zich heen komen.
Er bestaat een nauwe relatie tussen het verhaalmotief en de thematiek. Het motief verwijst steeds naar de thematiek, omdat de thematiek ook over discriminatie gaat.
3. Evaluatie
A. Dit boek laat op een eenvoudige manier zien wat discriminatie inhoud.
Hierdoor vind ik dit boek best wel bijzonder. Braithwaite word niet constant gediscrimineerd en niet heel erg, maar het komt hem wel een paar keer voor.
Ik vond dit boek best wel leuk om te lezen. Het was een leuk verhaal en het sprak met wel aan.
Het is geen verhaal waar je op alle details moet letten en niets mag missen. Je hoefde er ook niet veel bij te denken.
Doordat het niet zo een moeilijk boek was, kon ik het makkelijk lezen en was het ook goed te begrijpen. Dit vond ik wel fijn.
Aan het begin zaten er wel veel woordjes in die ik niet begreep waardoor het verhaal me al snel moeilijk leek, maar na een tijdje werd het makkelijker.
Er kwamen ook delen in voor die er aangrijpend waren.
B. Het maken van de verdiepingsopdracht is heel goed verlopen.
Soms wist ik niet wat ik moest doen omdat ik dan de betekenis van een woord niet wist (zoals interpretatie), dat moest ik dan eerst opzoeken in mijn literatuur boek.
Als ik dat dan eenmaal had gedaan, kon ik weer verder met het verslag. Ik vond de verdiepingsopdracht geen moeilijke klus en ik had het dus ook snel af.
C. Het enige wat ik niet helemaal snapte aan de verdiepingsopdracht was 2.e met het beschrijven van de thematische laag. Ik wist niet zo goed hoe ik naar de betekenis of de thematiek moest verwijzen.
Rebecca: Boekverslag 3
1. Beschrijvingsopdracht
a. Titelbeschrijving.
Lord of the Flies, William Golding, London, 1e druk 1954.
b. Keuzemotivatie.
Vorig jaar hebben we bij levensbeschouwing de film “Lord of the Flies” gezien.
Ik vond de film erg aangrijpend, maar ik begreep niet helemaal wat de betekenis van het verhaal was. Hierover heb ik jammer genoeg ook niet langer meer over nagedacht, omdat ik sommige scènes van de film niet zo leuk vond, bijvoorbeeld dat Piggy werd vermoord.
Toen ik echter het boek van de “Lord of the Flies” zag liggen in de bibliotheek, dacht ik meteen terug aan de film en heb ik besloten om dat verhaal te gaan lezen om zo er toch achter te komen wat de betekenis van het verhaal is.
c. Korte weergave van de inhoud.
Het verhaal speelt zich af op een onbewoond eiland. Een groepje jongens (van ongeveer 30 man) tussen de 6 en 12 jaar beland door een vliegtuig crash op een eiland.
Van dit groepje zijn vooral Ralph, Jack, Piggy, Simon, Eric en Sam de belangrijkste personages uit het verhaal.
Na het ongeluk gingen de jongens meteen het eiland verkennen en omdat het een heel mooie omgeving was, was iedereen blij en beseften ze nog niet in welke situatie ze waren beland.
Op het strand ontmoette Ralph Piggy en langzamerhand werden ze goede vrienden. Samen vonden ze een grote schelp waarop je kon blazen. Het geluid was tot ver weg te horen en dit werd dan ook gebruikt als teken dat iedereen moest komen voor een vergadering.
Ralph en Piggy zien al snel in dat ze toch regels moeten gaan opstellen om te kunnen overleven op het eiland en om te worden gered. Hiervoor moet er altijd een vuurtje aan staan op de bergtop, voor als er schepen komen. Ook besluiten ze dat er een baas moest komen en alle kinderen stemden toen dat Ralph dat moest worden. De enige die hier echter optegen was, was Jack. Jack wilde zelf ook baas zijn en wilde zich alleen bezig houden met jagen. Daarom mocht hij leider zijn over zijn groepje jongens die de jagers werden genoemd.
Vanaf de eerste dag op het eiland dachten ze dat er op het eiland een groot, eng, monster was, die ze ook wel “het beest” noemden. Het was de taak van de jagers om het beest te vermoorden. Dit bleek echter een hele klus te zijn, want eigenlijk was er helemaal geen eng beest op het eiland. (dit wisten ze natuurlijk niet).
Ondanks alle regels waren er maar een paar jongens die zich eraan hielden en gingen er veel dingen meteen fout. Toen er een keer een schip voorbij kwam was het vuur uit, niemand hielp mee met de hutten te bouwen en de eerste irritaties kwamen al snel.
De relatie tussen Jack en Ralph werd ook steeds slechter en gingen elkaar steeds meer haten.
Langzamerhand ontstonden er twee verschillende groepen Aan de ene kant hadden we de jongens die bij Ralph hoorden en aan de andere kant die van Jack. Beide groepen hadden zo ook hun eigen terrein om te leven.
Jack dacht alleen aan het jagen en werd steeds meer gewelddadiger. Ze wilden steeds maar jagen en zonder het erg te vinden vermoorden ze varkens. Jack werd ook steeds meer een wilde, die met geweld iedereen voor zich kreeg gewonnen. Ze maakten speren en schminken hun gezicht.
Ralph daar tegenover bleef normaal en bleef denken aan het vuur. Dat was hun enige manier om te worden gered. Samen met Piggy probeerde hij mensen terug te krijgen uit de groep van Jack, want hij wist dat met zo weinig mensen het niet zou lukken om het vuur aan te houden.
Toch verlangde Ralph ook naar een stuk vlees om te eten en gingen ze een avond naar Jack’s groep om hun feest bij te wonen.
Iedereen danste met hun zelf gemaakte speren om het vuur, ze zongen de hele tijd en aten veel vlees. Toen op een gegeven moment Simon uit het bos aan kwam rennen en iets schreeuwde over een parachutist, dachten ze dat hij het beest was en doden ze hem.
De haat tussen Jack en Ralph liep zover op dat Jack, Ralph en Piggy aanviel en de bril van Piggy stalen. Toen Ralph en Piggy naar Jack gingen om de bril terug te vragen werd ook Piggy vermoord.
De groep van Jack wilde uiteindelijk ook nog Ralph vermoorden en gingen dus op hem jagen. Dit deden ze door het eiland in vuur te zetten en zo Ralph naar een punt uit te drijven.
Uit paniek probeerde Ralph een oplossing te vinden om zichzelf te redden maar hij stond er alleen voor.
Hij rende over het eiland, school zich in allerlei hoeken, maar de jagers bleven maar achter hem aan zitten.
Toen Ralph zo hard mogelijk rende naar het strand, naar de zee botste hij tegen een marinier op. De marinier had het vuur op het eiland gezien en is daardoor gaan kijken wat er aan de hand was.
Hij verbaasde zich erover dat zulke opgevoede jongens uit Engeland er zo een puinhoop van hadden gemaakt en dat er zelf twee doden waren gevallen.
2. Verdiepingsopdracht
Deze brief is gericht aan Ralph, de hoofdpersoon van het verhaal.
Ralph,
in het verhaal van de “Lord of the Flies” speel je een belangrijke rol en je geeft vorm aan het hele verhaal.
Je kunt duidelijk zien dat je vele dingen hebt geleerd door de situatie waarin je je bevond en dat je hierdoor ook sterk bent veranderd.
Aan het begin van het verhaal toon echter een gedrag dat ik best wel afkeurend vind.
Het is gebruikelijk dat als er ergens aankomt, waar je nog nooit bent geweest, dat je dan eerst je omgeving gaat verkennen. Dit deed je dan ook op je eigen manier en daar heb ik ook niets op tegen. Je gaat rustig in je eentje opstapt, en gaat lekker je eigen gang.
Toen je eenmaal Piggy aantrof reageerde je niet al te aardig tegen hem. Je probeerde hem enigszins te ontwijken en schold hem een aantal keren uit.
Piggy probeert gewoon aardig tegen je te doen, probeerde met je te praten en je te leren kennen. Hiervoor kreeg niet eens de kans omdat jij eigenlijk niet echt aardig tegen hem deed.
Waarom gedroeg je op deze manier? Ik kreeg echt het idee dat je een onaardig iemand was.
Ik vind dat je je op dat moment wel wat socialer mocht gedragen.
Later in het verhaal ging je toch wel inzien dat Piggy een aardige jongen en dat je eigenlijk helemaal niet meer zonder hem kon, omdat hij de enige was die nog verstandig kon nadenken en goed wist hoe alles in elkaar zat. Pas toen Piggy dood was merkte je dat hij een goede vriend van je was geworden, die je het meest had geholpen om goed te kunnen leiden over de groep.
Het leiden over de groep was iets wat je toch wel zwaar viel.
Je bent de enige, naast Piggy dan, die meteen inzag dat het leven op een eiland geen spelletje was en dat jullie maatregelen moesten nemen voor als jullie wilden worden gered.
Dat je dit goed inzag vind ik heel knap van je. Je gedraagde je ten opzichte van de andere kinderen, en dan vooral ten opzichte van Jack en Maurice, veel volwassener, omdat je wist dat jullie moesten worden gered.
Je probeerde dit dus ook duidelijk te maken aan de anderen, maar dat lukte je niet helemaal.
Aan de ene kant begrijp ik ook wel dat dat moeilijk is als er zoveel kleine kinderen zijn en als er een paar jongens zijn, zoals Jack, die alleen maar denken aan plezier maken en jagen.
Misschien had je beter die jongens gewoon hun eigen gang moeten laten gaan. Dan had je waarschijnlijk ook minder ruzie met ze gekregen en waren de dingen niet uit de hand gelopen.
Ik vind wel dat je teveel probeerde duidelijk te maken dat je de baas was en dat iedereen zich aan je regels moest houden. Dit moest je misschien niet teveel doen. Men houd er volgens mij niet zo van, als andere mensen tegen ze zeggen wat ze moeten doen en vooral Jack had hier een hekel aan.
Ook vind ik dat ook jij teveel in dat monster geloofde. Waarom eigenlijk? Je was toch wel oud genoeg om te begrijpen dat het verhaal over het beest niet waar kon zijn?
Als ik jou was geweest, dan was ik meteen het hele eiland gaan onderzoeken en wezen kijken naar het zogenaamde monster op de bergtop. Maar misschien, als ik me in dezelfde situatie als de jouwe bevond, dan had ik ook anders gereageerd.
Ik heb bewondering voor je dat je zoveel moed bleef houden en maar probeerde door te vechten om de kinderen terug te krijgen en ze duidelijk te maken dat het vuur het belangrijkste was. Ook al was dit allemaal zinloos heb ik toch bewondering voor je.
Aan de ene kant heb ik ook echt medelijden met je, dat iedereen zich zo gedroeg tegen je en dat het zelfs zo ver ging dat ze je wilde vermoorden. Dit kan ik niet goed begrijpen, want er zit niets kwaads in je, je bent volgens mij een goede en aardige jongen.
3. Evaluatie
a. Eindoordeel over het boek.
Ik vond dit boek ontzettend interessant om te lezen.
Het verhaal was werkelijk mooi. Opzicht zou je denken dat het een gewoon verhaaltje is over een paar jongens die op een eiland komen en daar moeten zien te overleven, maar eigenlijk heeft het verhaal veel meer betekenis.
Aan het begin toen ik het verhaal begon te lezen vond ik het best wel moeilijk. Er zaten veel woorden in die in die ik niet kende en begreep en de meeste zinnen moest ik een aantal keren door lezen.
Maar als er dialogen kwamen tussen de personages en de handelingen en gebeurtenissen werden beschreven, dan ging het steeds beter en begon ik het verhaal ook meer te begrijpen.
Door het lezen van het boek ben ik er uiteindelijk ook achter gekomen wat de betekenis van het verhaal was. Het verhaal maakt duidelijk dat in elk mens wel iets kwaads schuilt en dat het kwade tevoorschijn komt als er geen regels en normen van de maatschappij meer zijn. Het beest waar de jongens bang voor waren, zat eigenlijk in hunzelf. Zij waren eigenlijk het beest. Ik vind dat de schrijver de achterliggende gedachte van het verhaal, ontzettend goed in beeld heeft gebracht.
Het verhaal was erg aangrijpend en je blijft er nog lang over nadenken.
b. Oordeel over het uitvoeren van de verdiepingsopdracht.
Het maken van de verdiepingsopdracht vond ik opzicht wel goed gaan. Het heeft me veel tijd gekost en aan het begin vond ik het moeilijk om eraan te beginnen. Ik begreep niet helemaal wat ik precies moest doen en dus heb eerst uitleg gevraagd aan een van men klasgenoten.
Toen ik eenmaal wist hoe ik tewerk moest gaan ging het wel goed.
c. Verwarrende en onduidelijk zaken aan de verdiepingsopdracht.
Wat ik het onduidelijkste vond aan de verdiepingsopdracht was dat ik suggesties aan de hoofdpersoon moest geven, in men brief.
a. Titelbeschrijving.
Lord of the Flies, William Golding, London, 1e druk 1954.
b. Keuzemotivatie.
Vorig jaar hebben we bij levensbeschouwing de film “Lord of the Flies” gezien.
Ik vond de film erg aangrijpend, maar ik begreep niet helemaal wat de betekenis van het verhaal was. Hierover heb ik jammer genoeg ook niet langer meer over nagedacht, omdat ik sommige scènes van de film niet zo leuk vond, bijvoorbeeld dat Piggy werd vermoord.
Toen ik echter het boek van de “Lord of the Flies” zag liggen in de bibliotheek, dacht ik meteen terug aan de film en heb ik besloten om dat verhaal te gaan lezen om zo er toch achter te komen wat de betekenis van het verhaal is.
c. Korte weergave van de inhoud.
Het verhaal speelt zich af op een onbewoond eiland. Een groepje jongens (van ongeveer 30 man) tussen de 6 en 12 jaar beland door een vliegtuig crash op een eiland.
Van dit groepje zijn vooral Ralph, Jack, Piggy, Simon, Eric en Sam de belangrijkste personages uit het verhaal.
Na het ongeluk gingen de jongens meteen het eiland verkennen en omdat het een heel mooie omgeving was, was iedereen blij en beseften ze nog niet in welke situatie ze waren beland.
Op het strand ontmoette Ralph Piggy en langzamerhand werden ze goede vrienden. Samen vonden ze een grote schelp waarop je kon blazen. Het geluid was tot ver weg te horen en dit werd dan ook gebruikt als teken dat iedereen moest komen voor een vergadering.
Ralph en Piggy zien al snel in dat ze toch regels moeten gaan opstellen om te kunnen overleven op het eiland en om te worden gered. Hiervoor moet er altijd een vuurtje aan staan op de bergtop, voor als er schepen komen. Ook besluiten ze dat er een baas moest komen en alle kinderen stemden toen dat Ralph dat moest worden. De enige die hier echter optegen was, was Jack. Jack wilde zelf ook baas zijn en wilde zich alleen bezig houden met jagen. Daarom mocht hij leider zijn over zijn groepje jongens die de jagers werden genoemd.
Vanaf de eerste dag op het eiland dachten ze dat er op het eiland een groot, eng, monster was, die ze ook wel “het beest” noemden. Het was de taak van de jagers om het beest te vermoorden. Dit bleek echter een hele klus te zijn, want eigenlijk was er helemaal geen eng beest op het eiland. (dit wisten ze natuurlijk niet).
Ondanks alle regels waren er maar een paar jongens die zich eraan hielden en gingen er veel dingen meteen fout. Toen er een keer een schip voorbij kwam was het vuur uit, niemand hielp mee met de hutten te bouwen en de eerste irritaties kwamen al snel.
De relatie tussen Jack en Ralph werd ook steeds slechter en gingen elkaar steeds meer haten.
Langzamerhand ontstonden er twee verschillende groepen Aan de ene kant hadden we de jongens die bij Ralph hoorden en aan de andere kant die van Jack. Beide groepen hadden zo ook hun eigen terrein om te leven.
Jack dacht alleen aan het jagen en werd steeds meer gewelddadiger. Ze wilden steeds maar jagen en zonder het erg te vinden vermoorden ze varkens. Jack werd ook steeds meer een wilde, die met geweld iedereen voor zich kreeg gewonnen. Ze maakten speren en schminken hun gezicht.
Ralph daar tegenover bleef normaal en bleef denken aan het vuur. Dat was hun enige manier om te worden gered. Samen met Piggy probeerde hij mensen terug te krijgen uit de groep van Jack, want hij wist dat met zo weinig mensen het niet zou lukken om het vuur aan te houden.
Toch verlangde Ralph ook naar een stuk vlees om te eten en gingen ze een avond naar Jack’s groep om hun feest bij te wonen.
Iedereen danste met hun zelf gemaakte speren om het vuur, ze zongen de hele tijd en aten veel vlees. Toen op een gegeven moment Simon uit het bos aan kwam rennen en iets schreeuwde over een parachutist, dachten ze dat hij het beest was en doden ze hem.
De haat tussen Jack en Ralph liep zover op dat Jack, Ralph en Piggy aanviel en de bril van Piggy stalen. Toen Ralph en Piggy naar Jack gingen om de bril terug te vragen werd ook Piggy vermoord.
De groep van Jack wilde uiteindelijk ook nog Ralph vermoorden en gingen dus op hem jagen. Dit deden ze door het eiland in vuur te zetten en zo Ralph naar een punt uit te drijven.
Uit paniek probeerde Ralph een oplossing te vinden om zichzelf te redden maar hij stond er alleen voor.
Hij rende over het eiland, school zich in allerlei hoeken, maar de jagers bleven maar achter hem aan zitten.
Toen Ralph zo hard mogelijk rende naar het strand, naar de zee botste hij tegen een marinier op. De marinier had het vuur op het eiland gezien en is daardoor gaan kijken wat er aan de hand was.
Hij verbaasde zich erover dat zulke opgevoede jongens uit Engeland er zo een puinhoop van hadden gemaakt en dat er zelf twee doden waren gevallen.
2. Verdiepingsopdracht
Deze brief is gericht aan Ralph, de hoofdpersoon van het verhaal.
Ralph,
in het verhaal van de “Lord of the Flies” speel je een belangrijke rol en je geeft vorm aan het hele verhaal.
Je kunt duidelijk zien dat je vele dingen hebt geleerd door de situatie waarin je je bevond en dat je hierdoor ook sterk bent veranderd.
Aan het begin van het verhaal toon echter een gedrag dat ik best wel afkeurend vind.
Het is gebruikelijk dat als er ergens aankomt, waar je nog nooit bent geweest, dat je dan eerst je omgeving gaat verkennen. Dit deed je dan ook op je eigen manier en daar heb ik ook niets op tegen. Je gaat rustig in je eentje opstapt, en gaat lekker je eigen gang.
Toen je eenmaal Piggy aantrof reageerde je niet al te aardig tegen hem. Je probeerde hem enigszins te ontwijken en schold hem een aantal keren uit.
Piggy probeert gewoon aardig tegen je te doen, probeerde met je te praten en je te leren kennen. Hiervoor kreeg niet eens de kans omdat jij eigenlijk niet echt aardig tegen hem deed.
Waarom gedroeg je op deze manier? Ik kreeg echt het idee dat je een onaardig iemand was.
Ik vind dat je je op dat moment wel wat socialer mocht gedragen.
Later in het verhaal ging je toch wel inzien dat Piggy een aardige jongen en dat je eigenlijk helemaal niet meer zonder hem kon, omdat hij de enige was die nog verstandig kon nadenken en goed wist hoe alles in elkaar zat. Pas toen Piggy dood was merkte je dat hij een goede vriend van je was geworden, die je het meest had geholpen om goed te kunnen leiden over de groep.
Het leiden over de groep was iets wat je toch wel zwaar viel.
Je bent de enige, naast Piggy dan, die meteen inzag dat het leven op een eiland geen spelletje was en dat jullie maatregelen moesten nemen voor als jullie wilden worden gered.
Dat je dit goed inzag vind ik heel knap van je. Je gedraagde je ten opzichte van de andere kinderen, en dan vooral ten opzichte van Jack en Maurice, veel volwassener, omdat je wist dat jullie moesten worden gered.
Je probeerde dit dus ook duidelijk te maken aan de anderen, maar dat lukte je niet helemaal.
Aan de ene kant begrijp ik ook wel dat dat moeilijk is als er zoveel kleine kinderen zijn en als er een paar jongens zijn, zoals Jack, die alleen maar denken aan plezier maken en jagen.
Misschien had je beter die jongens gewoon hun eigen gang moeten laten gaan. Dan had je waarschijnlijk ook minder ruzie met ze gekregen en waren de dingen niet uit de hand gelopen.
Ik vind wel dat je teveel probeerde duidelijk te maken dat je de baas was en dat iedereen zich aan je regels moest houden. Dit moest je misschien niet teveel doen. Men houd er volgens mij niet zo van, als andere mensen tegen ze zeggen wat ze moeten doen en vooral Jack had hier een hekel aan.
Ook vind ik dat ook jij teveel in dat monster geloofde. Waarom eigenlijk? Je was toch wel oud genoeg om te begrijpen dat het verhaal over het beest niet waar kon zijn?
Als ik jou was geweest, dan was ik meteen het hele eiland gaan onderzoeken en wezen kijken naar het zogenaamde monster op de bergtop. Maar misschien, als ik me in dezelfde situatie als de jouwe bevond, dan had ik ook anders gereageerd.
Ik heb bewondering voor je dat je zoveel moed bleef houden en maar probeerde door te vechten om de kinderen terug te krijgen en ze duidelijk te maken dat het vuur het belangrijkste was. Ook al was dit allemaal zinloos heb ik toch bewondering voor je.
Aan de ene kant heb ik ook echt medelijden met je, dat iedereen zich zo gedroeg tegen je en dat het zelfs zo ver ging dat ze je wilde vermoorden. Dit kan ik niet goed begrijpen, want er zit niets kwaads in je, je bent volgens mij een goede en aardige jongen.
3. Evaluatie
a. Eindoordeel over het boek.
Ik vond dit boek ontzettend interessant om te lezen.
Het verhaal was werkelijk mooi. Opzicht zou je denken dat het een gewoon verhaaltje is over een paar jongens die op een eiland komen en daar moeten zien te overleven, maar eigenlijk heeft het verhaal veel meer betekenis.
Aan het begin toen ik het verhaal begon te lezen vond ik het best wel moeilijk. Er zaten veel woorden in die in die ik niet kende en begreep en de meeste zinnen moest ik een aantal keren door lezen.
Maar als er dialogen kwamen tussen de personages en de handelingen en gebeurtenissen werden beschreven, dan ging het steeds beter en begon ik het verhaal ook meer te begrijpen.
Door het lezen van het boek ben ik er uiteindelijk ook achter gekomen wat de betekenis van het verhaal was. Het verhaal maakt duidelijk dat in elk mens wel iets kwaads schuilt en dat het kwade tevoorschijn komt als er geen regels en normen van de maatschappij meer zijn. Het beest waar de jongens bang voor waren, zat eigenlijk in hunzelf. Zij waren eigenlijk het beest. Ik vind dat de schrijver de achterliggende gedachte van het verhaal, ontzettend goed in beeld heeft gebracht.
Het verhaal was erg aangrijpend en je blijft er nog lang over nadenken.
b. Oordeel over het uitvoeren van de verdiepingsopdracht.
Het maken van de verdiepingsopdracht vond ik opzicht wel goed gaan. Het heeft me veel tijd gekost en aan het begin vond ik het moeilijk om eraan te beginnen. Ik begreep niet helemaal wat ik precies moest doen en dus heb eerst uitleg gevraagd aan een van men klasgenoten.
Toen ik eenmaal wist hoe ik tewerk moest gaan ging het wel goed.
c. Verwarrende en onduidelijk zaken aan de verdiepingsopdracht.
Wat ik het onduidelijkste vond aan de verdiepingsopdracht was dat ik suggesties aan de hoofdpersoon moest geven, in men brief.
Maartje: Boekverslag 1
1. Beschrijvingsopdracht
A: De complete Titelbeschrijving
Evelyn Waugh, A Handful of Dust, Londen 1990, 1e druk Penguin Books.
B: Korte motivatie boekkeuze
Er waren best wel weinig boeken in de bieb die je kon gebruiken voor dit boekverslag. Uiteindelijk heb ik dit boek gekozen omdat mij de voorkaft opviel en de titel me erg aansprak.
C: Korte weergave van de inhoud
Brenda, de moeder van Little John Andrew en de vrouw van Tony, zegt altijd excuses tegen haar man als ze naar haar vriendjes toegaat. Tony gelooft alles wat Brenda zegt. Brenda en Tony hebben samen 1 kind: Little John Andrew. Als Little John Andrew plotseling overlijdt doordat hij van zijn paard gevallen is zegt Brenda in een brief de waarheid over haar bestaan tegen Tony. Ze had het huis al verlaten om naar Londen te gaan waar ze al een flat had gekocht.
Nadat Tony de brief had gelezen wou hij net als Brenda een scheiding aanvragen. Maar scheiden was in 1930 een groot probleem. De kerk verbood het dus er moest veel gebeuren voordat ze konden scheiden. Tony wou laten zien dat hij Brenda niet trouw was en deed net alsof hij met een vrouw geslapen had maar het kind van de vrouw verraadde alles. Tony probeerde vanalles om de scheiding door te kunnen zetten en Brenda dacht veel aan haar verlangens. Zij wilde graag dat Tony het grote huis verliet waar ze woonden. Het huis was al jarenlang in het bezit van Tony’s familie dus het werd niet zomaar afgestaan. Tony wil graag het huis houden en geeft Brenda het huis niet zomaar. Hij neemt een nieuwe baan als ontdekker om zijn problemen achter zich te laten en gaat naar Brazilië om dingen te ontdekken voor de staat. Tony wordt ziek tijdens zijn tocht door de Amazones en wordt in een nabij gelegen dorp geholpen door een man die hem beter wil maken. Van de man mag Tony het dorp niet verlaten en hij kan niet weg zonder de hulp van de man. Om de tijd door te brengen leest Tony de verhalen van Dickens. Tony kwam nooit meer terug.
Brenda heeft haar nieuwe vriend verlaten en wil trouwen met iemand anders maar dat kan ze niet omdat Tony’s lichaam nooit gevonden is.
D: Uitgewerkte persoonlijke reactie
Onderwerp
- Ik vind het onderwerp boeiend, interessant want Brenda en Tony gaan scheiden maar dat is in de jaren 1930 niet gewoon.
- Het onderwerp van dit boek is het scheiden van Brenda en Tony.
Gebeurtenissen
- Ik vind dat de gedachtes en de gevoelens van de personages de belangrijkste rol spelen in dit verhaal. Je kunt echt met ze meevoelen. De gebeurtenissen ondersteunen wel de gedachtes en de gevoelens van de personages.
- De gebeurtenissen in dit verhaal vloeien logisch uit elkaar voort. Ze vertonen een goede samenhang. Het is echt een verhaal en niet allerlei gebeurtenissen aan elkaar geplakt.
Personages
- Ik vind de personages in dit boek levensecht overkomen. Je kunt je echt inleven in de personages en dat is erg belangrijk.
- De beslissingen van de personages vind ik begrijpelijk want Tony verlaat Brenda doordat zij hem heeft bedrogen met een ander. Ik zou dat ook doen.
Opbouw
- Ik vind het verhaal spannend omdat je niet weet wat er gaat gebeuren. Het verhaal is niet voorspellend en dat maakt het extra spannend.
- Ik vind het verhaal niet ingewikkeld in de opbouw. Het vloeit allemaal in elkaar over.
Taalgebruik
- Ik vind het taalgebruik in dit boek moeilijk omdat er best wel veel woorden in het Engels stonden die ik niet begreep. Af en toe heb ik een woordenboek gebruikt om de woorden op te zoeken.
- Het taalgebruik past wel bij de personages: als ze boos zijn dan krijg je ander taalgebruik dan als de personages lief tegen elkaar doen.
2. Verdiepingsopdracht
- Mijn verwachtingen bij dit boek werden opgewekt door de titel en het plaatje op de voorkant. Ik verwachtte dat het boek over een vrouw ging die allemaal dingen meemaakte en dat je dan die gebeurtenissen te lezen kreeg.
- Er is verband tussen het uitkomen van de verwachtingen en het eindoordeel van het boek. Ik vind het juist fijn als je verwachting niet uitkomt want dan weet je niet zeker wat er gaat gebeuren.
- De belangrijkste open plek van dit boek is of Tony en Brenda kunnen scheiden. Dit willen ze allebei maar de kerk wil dit niet toestaan.
3. Evaluatie
A: Mijn eindoordeel over het boek
Ik vind het een spannend boek maar aan de andere kant ook begrijpelijk. In de jaren 30 was scheiden niet een gewoonte in de maatschappij. Dit brengt gevoelens en spanningen in het verhaal.
B: Mijn oordeel over het uitvoeren van de verdiepingsopdracht
Het uitvoeren van de verdiepingsopdracht ging goed.
C: Wat vond ik moeilijk, verwarrend of onduidelijk aan de verdieping.
Wat ik wel moeilijker aan de verdiepingsopdracht vond is dat je je goed in de gebeurtenissen moet verdiepen. Vooral omdat ik sommige woordjes niet begrijp daardoor is het verdiepen moeilijker voor mij geweest.
A: De complete Titelbeschrijving
Evelyn Waugh, A Handful of Dust, Londen 1990, 1e druk Penguin Books.
B: Korte motivatie boekkeuze
Er waren best wel weinig boeken in de bieb die je kon gebruiken voor dit boekverslag. Uiteindelijk heb ik dit boek gekozen omdat mij de voorkaft opviel en de titel me erg aansprak.
C: Korte weergave van de inhoud
Brenda, de moeder van Little John Andrew en de vrouw van Tony, zegt altijd excuses tegen haar man als ze naar haar vriendjes toegaat. Tony gelooft alles wat Brenda zegt. Brenda en Tony hebben samen 1 kind: Little John Andrew. Als Little John Andrew plotseling overlijdt doordat hij van zijn paard gevallen is zegt Brenda in een brief de waarheid over haar bestaan tegen Tony. Ze had het huis al verlaten om naar Londen te gaan waar ze al een flat had gekocht.
Nadat Tony de brief had gelezen wou hij net als Brenda een scheiding aanvragen. Maar scheiden was in 1930 een groot probleem. De kerk verbood het dus er moest veel gebeuren voordat ze konden scheiden. Tony wou laten zien dat hij Brenda niet trouw was en deed net alsof hij met een vrouw geslapen had maar het kind van de vrouw verraadde alles. Tony probeerde vanalles om de scheiding door te kunnen zetten en Brenda dacht veel aan haar verlangens. Zij wilde graag dat Tony het grote huis verliet waar ze woonden. Het huis was al jarenlang in het bezit van Tony’s familie dus het werd niet zomaar afgestaan. Tony wil graag het huis houden en geeft Brenda het huis niet zomaar. Hij neemt een nieuwe baan als ontdekker om zijn problemen achter zich te laten en gaat naar Brazilië om dingen te ontdekken voor de staat. Tony wordt ziek tijdens zijn tocht door de Amazones en wordt in een nabij gelegen dorp geholpen door een man die hem beter wil maken. Van de man mag Tony het dorp niet verlaten en hij kan niet weg zonder de hulp van de man. Om de tijd door te brengen leest Tony de verhalen van Dickens. Tony kwam nooit meer terug.
Brenda heeft haar nieuwe vriend verlaten en wil trouwen met iemand anders maar dat kan ze niet omdat Tony’s lichaam nooit gevonden is.
D: Uitgewerkte persoonlijke reactie
Onderwerp
- Ik vind het onderwerp boeiend, interessant want Brenda en Tony gaan scheiden maar dat is in de jaren 1930 niet gewoon.
- Het onderwerp van dit boek is het scheiden van Brenda en Tony.
Gebeurtenissen
- Ik vind dat de gedachtes en de gevoelens van de personages de belangrijkste rol spelen in dit verhaal. Je kunt echt met ze meevoelen. De gebeurtenissen ondersteunen wel de gedachtes en de gevoelens van de personages.
- De gebeurtenissen in dit verhaal vloeien logisch uit elkaar voort. Ze vertonen een goede samenhang. Het is echt een verhaal en niet allerlei gebeurtenissen aan elkaar geplakt.
Personages
- Ik vind de personages in dit boek levensecht overkomen. Je kunt je echt inleven in de personages en dat is erg belangrijk.
- De beslissingen van de personages vind ik begrijpelijk want Tony verlaat Brenda doordat zij hem heeft bedrogen met een ander. Ik zou dat ook doen.
Opbouw
- Ik vind het verhaal spannend omdat je niet weet wat er gaat gebeuren. Het verhaal is niet voorspellend en dat maakt het extra spannend.
- Ik vind het verhaal niet ingewikkeld in de opbouw. Het vloeit allemaal in elkaar over.
Taalgebruik
- Ik vind het taalgebruik in dit boek moeilijk omdat er best wel veel woorden in het Engels stonden die ik niet begreep. Af en toe heb ik een woordenboek gebruikt om de woorden op te zoeken.
- Het taalgebruik past wel bij de personages: als ze boos zijn dan krijg je ander taalgebruik dan als de personages lief tegen elkaar doen.
2. Verdiepingsopdracht
- Mijn verwachtingen bij dit boek werden opgewekt door de titel en het plaatje op de voorkant. Ik verwachtte dat het boek over een vrouw ging die allemaal dingen meemaakte en dat je dan die gebeurtenissen te lezen kreeg.
- Er is verband tussen het uitkomen van de verwachtingen en het eindoordeel van het boek. Ik vind het juist fijn als je verwachting niet uitkomt want dan weet je niet zeker wat er gaat gebeuren.
- De belangrijkste open plek van dit boek is of Tony en Brenda kunnen scheiden. Dit willen ze allebei maar de kerk wil dit niet toestaan.
3. Evaluatie
A: Mijn eindoordeel over het boek
Ik vind het een spannend boek maar aan de andere kant ook begrijpelijk. In de jaren 30 was scheiden niet een gewoonte in de maatschappij. Dit brengt gevoelens en spanningen in het verhaal.
B: Mijn oordeel over het uitvoeren van de verdiepingsopdracht
Het uitvoeren van de verdiepingsopdracht ging goed.
C: Wat vond ik moeilijk, verwarrend of onduidelijk aan de verdieping.
Wat ik wel moeilijker aan de verdiepingsopdracht vond is dat je je goed in de gebeurtenissen moet verdiepen. Vooral omdat ik sommige woordjes niet begrijp daardoor is het verdiepen moeilijker voor mij geweest.
Maartje: Boekverslag 2
1. Beschrijvingsopdracht
a. Alice Walker, The Color Purple, London: The Women’s Press, 1987.
b. Ik heb voor dit boek gekozen omdat de titel me aansprak. The Color Purple betekent de paarse kleur.
c. In dit boek schrijft Celie, een jonge vrouw brieven naar God.
Samenvatting:
Celie is 14 jaar oud en moet van haar vader trouwen omdat ze niks kan. Haar zus Nettie is volgens haar vader veel geleerder. Mr_ komt op een dag de hand van Nettie vragen. Dit mag niet van hun vader want Celie is de oudste en het minst geleerd. Mr_ mag met Celie trouwen, hij krijgt dan ook een koe. Mr_ is een weduwe met 4 kinderen. Mr_ en Celie trouwen. Celie heeft 2 kinderen van haar stiefvader. Op een dag gaan Mr_ en Celie naar de stad, daar komt ze Olivia tegen. Een meisje wat heel erg op haar dochter lijkt. Later blijkt dat dit meisje echt haar dochter is. Haar 2 kinderen zijn namelijk van haar afgenomen een aantal jaren geleden.
Celie woont in het huis samen met Mr_ en zijn kinderen. Mr_ slaat zijn vrouw en kinderen regelmatig. Celie voelt zich erg eenzaam omdat ze haar zus Nettie erg mist. Zij is naar het buitenland gegaan en ze had beloofd om brieven te schrijven maar Celie heeft de hele tijd nog niks ontvangen. In de stad komt de zangeres Shug Avery, een mooie vrouw waarop Mr_ verliefd op is. Tijdens haar optredens is Mr_ er altijd bij. De zoon van Mr_, Harpo trouwt met Sofia. Ze trouwen met elkaar omdat er een kind op komst is. Wanneer Shug ziek wordt neemt Mr_ haar in huis. Celie moet voor haar zorgen. Er groeit een band tussen hen. Wanneer Shug zich wat beter voelt gaat ze in Harpo’s bar zingen. Nu Shug helemaal beter is gaat ze terug naar Memphis waar zij Grady ontmoet en daarmee trouwt. Samen gaan ze bij Celie en Mr_ op bezoek. Zowel Celie als Mr_ zijn geschrokken en gekwetst dat Shug nu een man heeft. Shug en Grady blijven bij hen logeren. Shug komt erachter dat Mr_ alle brieven die Nettie aan Celie schrijft achterhoudt. Ze vindt alle brieven en geeft ze aan Celie. Shug wil alles over Nettie weten en Celie vertelt het haar graag. Shug en Celie groeien weer naar elkaar toe en beginnen van elkaar te houden. De brieven vertellen dat Nettie bij een zwarte missionaris familie woont en met hen is meeverhuist naar Afrika. De familie bestaat uit een man en een vrouw met twee geadopteerde kinderen. Deze kinderen blijken Olivia en Adem, de kinderen van Celie te zijn. Celie schrijft voortaan geen brieven meer naar God, maar naar Nettie. Celie verlaat Mr_ en gaat naar Memphis met Shug, Grady en Squeak (de nieuwe vriendin van Harpo, nadat zijn vrouw Sofia hem had verlaten). Nettie komt erachter dat hun vader niet hun echte vader is, maar hun stiefvader. De stiefvader van Celie sterft en Celie keert terug naar haar ouderlijk huis. Ze knapt het huis op en gaat er wonen. Ze begint een winkel in broeken en verdient daar haar geld mee. Celie gaat naar Mr_ en ze komt erachter dat hij is veranderd. Hij is veel vriendelijker geworden. Ze worden zelfs vrienden.
Celie ontvangt een brief waarin staat dat het schip waarop Nettie zat gezonken is. Celie wil dit niet geloven en hoopt dat Nettie nog leeft. Mr_ blijkt een groter steun voor Celie. Ze bespreken allerlei dingen zoals hun ideeën over de rol van de man en vrouw enz. Op een dag komt Nettie met Olivia en haar man en Adam terug naar Celie. Celie is blij dat ze hen allemaal terug ziet. Ze is voor het eerst in haar leven gelukkig.
2. Verdiepingsopdracht:
a. Ik verwachtte dat Celie het leert om op haar eigen benen te staan doordat ze allerlei mensen ontmoet in haar leven, die haar proberen te steunen. Ik verwachtte ook dat Nettie, de zus van Celie dood was.
b. De verwachting dat Celie het leert om op haar eigen benen te staan kwam uit. Mijn verwachting dat Nettie dood was, kwam niet uit. Nettie keert na een lange reis in Afrika aan het eind van het boek terug. De zussen zijn heel gelukkig nu ze weer bij elkaar zijn.
c. Het verhaal speelt zich af in een dorp in het zuiden van de Verenigde Staten. Eerst woont Celie nog in haar ouderlijk huis maar al snel gaat ze in het huis van Mr_ wonen. Hier speelt het verhaal zich het meest af. De functie van de ruimte is sfeer oproepen.
d. Mijn interpretatie van de tekst: Celie wordt gediscrimineerd door haar omgeving omdat ze een negerin is. Ze gaat niet tegen deze opmerkingen in. Thuis bij Mr_ doet Celie alles. Ze moet de kinderen van Mr_ verzorgen en het hele huis schoonmaken. Mr_ doet niks. Als Celie Shug leert kennen, leert ze van Shug dat ze van zichzelf mag houden en dat ze niet iets hoeft te doen als haar iets wordt opgedragen. Celie leert voor zichzelf op te komen en daarom verlaat ze Mr_. Ze leert nu om alles zelf op te lossen.
e. De verhaallaag van dit boek is dat Celie allerlei dingen meemaakt zoals dat ze wordt uitgehuwelijkt aan Mr_, Nettie kwijtraakt en dat ze een eigen winkel begint. De betekenislaag/thematische laag van het verhaal: De betekenis van de literaire tekst is je sterk houden ook al wordt je door je omgeving vernederd. Celie werd door haar stiefvader verkracht. Ze kreeg 2 kinderen van hem, ze mocht de kinderen nooit zien. Celie werd op 14-jarige leeftijd uitgehuwelijkt aan Mr_. Ze moest op zijn kinderen passen. Nettie is weg en Celie mist haar zus ontzettend. Ze voelt zich heel alleen. Shug helpt haar om haar zelfbeeld te verbeteren en om zich niks van anderen aan te trekken. Ze worden uiteindelijk verliefd op elkaar.
De belangrijkste motieven (onderwerpen) zijn Homoseksualiteit, Racisme en Vrouwenemancipatie.
Homoseksualiteit: Shug en Celie beginnen van elkaar te houden maar dit mogen ze niet uiten omdat dat in die tijd niet mocht.
Racisme: Celie wordt vernederd omdat ze een negerin is.
Vrouwenemancipatie: Shug leert aan Celie dat ze een mooie vrouw is en van zichzelf kan gaan houden. Celie leert ook om niet altijd naar anderen te luisteren al ze haar iets opdragen wat ze helemaal niet wil.Ze leert voor zichzelf op te komen.
3. Evaluatie
a.Ik vind het een heel mooi boek. Celie, een jonge negerin uit het zuiden van de VS wordt na een periode van vernederingen zonder verzet, met behulp van andere vrouwen bewust van eigen kracht en van haar recht op een eigen leven. Ik vind het knap van haar dat ze zich niet laat vernederen omdat ze ‘zwart’ is en dat ze ondanks deze vernederingen iets van haar leven probeert te maken.
b. De verdiepingsopdracht vond ik niet zo moeilijk om te maken omdat ik de grote lijn van het verhaal begrijp. Het onderwerp sprak me aan, je leest een boek dan met plezier. Dit was bij mij bij dit boek ter sprake.
c. Wat ik moeilijk vond aan de verdieping was de functie van de ruimte bepalen. De ruimte heeft bijna geen functie in dit boek.
a. Alice Walker, The Color Purple, London: The Women’s Press, 1987.
b. Ik heb voor dit boek gekozen omdat de titel me aansprak. The Color Purple betekent de paarse kleur.
c. In dit boek schrijft Celie, een jonge vrouw brieven naar God.
Samenvatting:
Celie is 14 jaar oud en moet van haar vader trouwen omdat ze niks kan. Haar zus Nettie is volgens haar vader veel geleerder. Mr_ komt op een dag de hand van Nettie vragen. Dit mag niet van hun vader want Celie is de oudste en het minst geleerd. Mr_ mag met Celie trouwen, hij krijgt dan ook een koe. Mr_ is een weduwe met 4 kinderen. Mr_ en Celie trouwen. Celie heeft 2 kinderen van haar stiefvader. Op een dag gaan Mr_ en Celie naar de stad, daar komt ze Olivia tegen. Een meisje wat heel erg op haar dochter lijkt. Later blijkt dat dit meisje echt haar dochter is. Haar 2 kinderen zijn namelijk van haar afgenomen een aantal jaren geleden.
Celie woont in het huis samen met Mr_ en zijn kinderen. Mr_ slaat zijn vrouw en kinderen regelmatig. Celie voelt zich erg eenzaam omdat ze haar zus Nettie erg mist. Zij is naar het buitenland gegaan en ze had beloofd om brieven te schrijven maar Celie heeft de hele tijd nog niks ontvangen. In de stad komt de zangeres Shug Avery, een mooie vrouw waarop Mr_ verliefd op is. Tijdens haar optredens is Mr_ er altijd bij. De zoon van Mr_, Harpo trouwt met Sofia. Ze trouwen met elkaar omdat er een kind op komst is. Wanneer Shug ziek wordt neemt Mr_ haar in huis. Celie moet voor haar zorgen. Er groeit een band tussen hen. Wanneer Shug zich wat beter voelt gaat ze in Harpo’s bar zingen. Nu Shug helemaal beter is gaat ze terug naar Memphis waar zij Grady ontmoet en daarmee trouwt. Samen gaan ze bij Celie en Mr_ op bezoek. Zowel Celie als Mr_ zijn geschrokken en gekwetst dat Shug nu een man heeft. Shug en Grady blijven bij hen logeren. Shug komt erachter dat Mr_ alle brieven die Nettie aan Celie schrijft achterhoudt. Ze vindt alle brieven en geeft ze aan Celie. Shug wil alles over Nettie weten en Celie vertelt het haar graag. Shug en Celie groeien weer naar elkaar toe en beginnen van elkaar te houden. De brieven vertellen dat Nettie bij een zwarte missionaris familie woont en met hen is meeverhuist naar Afrika. De familie bestaat uit een man en een vrouw met twee geadopteerde kinderen. Deze kinderen blijken Olivia en Adem, de kinderen van Celie te zijn. Celie schrijft voortaan geen brieven meer naar God, maar naar Nettie. Celie verlaat Mr_ en gaat naar Memphis met Shug, Grady en Squeak (de nieuwe vriendin van Harpo, nadat zijn vrouw Sofia hem had verlaten). Nettie komt erachter dat hun vader niet hun echte vader is, maar hun stiefvader. De stiefvader van Celie sterft en Celie keert terug naar haar ouderlijk huis. Ze knapt het huis op en gaat er wonen. Ze begint een winkel in broeken en verdient daar haar geld mee. Celie gaat naar Mr_ en ze komt erachter dat hij is veranderd. Hij is veel vriendelijker geworden. Ze worden zelfs vrienden.
Celie ontvangt een brief waarin staat dat het schip waarop Nettie zat gezonken is. Celie wil dit niet geloven en hoopt dat Nettie nog leeft. Mr_ blijkt een groter steun voor Celie. Ze bespreken allerlei dingen zoals hun ideeën over de rol van de man en vrouw enz. Op een dag komt Nettie met Olivia en haar man en Adam terug naar Celie. Celie is blij dat ze hen allemaal terug ziet. Ze is voor het eerst in haar leven gelukkig.
2. Verdiepingsopdracht:
a. Ik verwachtte dat Celie het leert om op haar eigen benen te staan doordat ze allerlei mensen ontmoet in haar leven, die haar proberen te steunen. Ik verwachtte ook dat Nettie, de zus van Celie dood was.
b. De verwachting dat Celie het leert om op haar eigen benen te staan kwam uit. Mijn verwachting dat Nettie dood was, kwam niet uit. Nettie keert na een lange reis in Afrika aan het eind van het boek terug. De zussen zijn heel gelukkig nu ze weer bij elkaar zijn.
c. Het verhaal speelt zich af in een dorp in het zuiden van de Verenigde Staten. Eerst woont Celie nog in haar ouderlijk huis maar al snel gaat ze in het huis van Mr_ wonen. Hier speelt het verhaal zich het meest af. De functie van de ruimte is sfeer oproepen.
d. Mijn interpretatie van de tekst: Celie wordt gediscrimineerd door haar omgeving omdat ze een negerin is. Ze gaat niet tegen deze opmerkingen in. Thuis bij Mr_ doet Celie alles. Ze moet de kinderen van Mr_ verzorgen en het hele huis schoonmaken. Mr_ doet niks. Als Celie Shug leert kennen, leert ze van Shug dat ze van zichzelf mag houden en dat ze niet iets hoeft te doen als haar iets wordt opgedragen. Celie leert voor zichzelf op te komen en daarom verlaat ze Mr_. Ze leert nu om alles zelf op te lossen.
e. De verhaallaag van dit boek is dat Celie allerlei dingen meemaakt zoals dat ze wordt uitgehuwelijkt aan Mr_, Nettie kwijtraakt en dat ze een eigen winkel begint. De betekenislaag/thematische laag van het verhaal: De betekenis van de literaire tekst is je sterk houden ook al wordt je door je omgeving vernederd. Celie werd door haar stiefvader verkracht. Ze kreeg 2 kinderen van hem, ze mocht de kinderen nooit zien. Celie werd op 14-jarige leeftijd uitgehuwelijkt aan Mr_. Ze moest op zijn kinderen passen. Nettie is weg en Celie mist haar zus ontzettend. Ze voelt zich heel alleen. Shug helpt haar om haar zelfbeeld te verbeteren en om zich niks van anderen aan te trekken. Ze worden uiteindelijk verliefd op elkaar.
De belangrijkste motieven (onderwerpen) zijn Homoseksualiteit, Racisme en Vrouwenemancipatie.
Homoseksualiteit: Shug en Celie beginnen van elkaar te houden maar dit mogen ze niet uiten omdat dat in die tijd niet mocht.
Racisme: Celie wordt vernederd omdat ze een negerin is.
Vrouwenemancipatie: Shug leert aan Celie dat ze een mooie vrouw is en van zichzelf kan gaan houden. Celie leert ook om niet altijd naar anderen te luisteren al ze haar iets opdragen wat ze helemaal niet wil.Ze leert voor zichzelf op te komen.
3. Evaluatie
a.Ik vind het een heel mooi boek. Celie, een jonge negerin uit het zuiden van de VS wordt na een periode van vernederingen zonder verzet, met behulp van andere vrouwen bewust van eigen kracht en van haar recht op een eigen leven. Ik vind het knap van haar dat ze zich niet laat vernederen omdat ze ‘zwart’ is en dat ze ondanks deze vernederingen iets van haar leven probeert te maken.
b. De verdiepingsopdracht vond ik niet zo moeilijk om te maken omdat ik de grote lijn van het verhaal begrijp. Het onderwerp sprak me aan, je leest een boek dan met plezier. Dit was bij mij bij dit boek ter sprake.
c. Wat ik moeilijk vond aan de verdieping was de functie van de ruimte bepalen. De ruimte heeft bijna geen functie in dit boek.
Maartje: Boekverslag 3
1. beschrijvingsopdracht
a. Jane Austen, Pride and Prejudice, Pinguin books, England 1972.
b. Ik heb voor dit boek gekozen omdat ik al eens iets over de schrijver van het boek: Jane Austen had gelezen. Haar manier van schrijven vind ik mooi, ook omdat er de romantiek van af spat. Ik heb voor Pride and Prejudice gekozen omdat ik de achterkant van het boek had gelezen. Er stond dat dit boek het meest geliefde werk van Jane Austen was en een van de meest populaire Engelse romans allertijden. Dit boek moet ik dus gelezen hebben dacht ik bij mezelf en hierdoor ben ik het gaan lezen.
c. Het verhaal speelt zich af aan het einde van de 18de eeuw op het platteland van Engeland. Het boek gaat over de familie Bennet. De familie Bennet bestaat uit Mr. en Mrs. Bennet en hun vijf dochters: Jane, Lizzy/Elizabeth, Lydia, Kitty en Mary. De dochters moeten een rijke, welgestelde man vinden omdat zijzelf niks erven. Als Netherfield Park, een groot landhuis in hun dorp verhuurd wordt door een rijke vrijgezel, weten de meiden wat er te doen staat. Een van hen moet met hem trouwen. Mr. Bingley komt met zijn zus Louisa, de man van Louisa, zijn andere zus Caroline en zijn vriend Mr. Darcy. Ze werden uitgenodigd om naar het bal te komen. Mr. Bingley danst de hele avond en Jane valt hem op. Ze beginnen iets voor elkaar te voelen. Na de avond wordt Jane uitgenodigd om de dineren in Netherfield Park. Omdat ze ziek werk moest ze daar blijven en Elizabeth kwam haar vergezellen. Tijdens dit bezoek gingen de vier dames leuk met elkaar om en de vriendschap werd gemaakt. Toen Jane beter was gingen ze naar huis.
Een paar dagen na hun bezoek aan Netherfield Park kwam Mr. Collins, een neef van de familie Bennet op bezoek. Hij was geestelijke in de parochie die grensde aan het landgoed van Mr. Darcy en tante Lady Catherine de Bourgh. Mr. Collins had besloten om een van de dochters van Mr. Bennet tot zijn vrouw te maken en zo hen een plezier te doen omdat hij later Mr. Bennets huis erfde. Hij vroeg Elizabeth maar zij wees hem af. Mr. Collins vroeg Elizabeth’s beste vriendin Charlotte Lucas, die in ging op zijn verzoek.
In deze tijd ontmoette Elizabeth Mr. Wickham, een charmante knappe officier van het leger. Mr. Wickham vertelde haar dat zijn vader het landgoed van Mr. Darcy’s vader beheerde. Hij groeide samen met Mr. Darcy op. De wens van Mr. Darcy’s vader was dat Mr. Wickham ook een deel van de erfenis zou krijgen. Na de dood van Darcy’s vader negeerde Darcy zijn wens op grond van een formaliteit. Elizabeth geloofde ieder woord van Mr. Wickham en haar antisympathie tegen Mr. Darcy groeide. Een tijd later liet Mr. Wickham haar zitten voor een rijkere dame maar Elizabeth bleef hem geloven en haar lage dunk voor Mr. Dacry bleef voortduren.
Als Jane verwacht dat zij en Mr. Bingley zich gaan verloven komt er een brief van Caroline Bingley. Daarin zegt ze dat ze met z’n allen terug gaan naar Londen. Jane is terneergeslagen. Elizabeth probeert haar op te vrolijken.
Elizabeth vertrekt naar haar beste vriendin Charlotte die nu samen met Mr. Collines in een huis bij het landgoed van Catherine de Bourgh woont. Ze worden uitgenodigd door Catherine om bij haar te komen eten. Mr. Darcy is er ook. Ze haat hem omdat ze gehoord heeft dat hij verantwoordelijk is voor de breuk tussen Mr. Bingley en Jane.
Elizabeth is verbaasd als ze gaat wandelen op het landgoed van Catherine de Bourgh dat Mr. Darcy ineens verschijnt. Hij vertelt haar dat hij verliefd op haar is en van haar houdt. Hij vraagt haar om haar hand. Zij wijst hem af omdat zij niet van iemand kan houden die het geluk van haar zus uit de weg heeft genomen. Ook vraagt ze uitleg over Mr. Wickham.
Darcy vertrekt naar London maar laat een brief achter. In deze brief staat uitleg over de twee vooroordelen van Elizabeth. Mr. Darcy schrijft dat hij Mr. Bingley en Jane uit elkaar heeft gehaald omdat hij dacht dat Mr. Bingley veel meer verliefd was op Jane dan andersom.
Dit kan ze begrijpen omdat Jane haar gevoelens amper tegen haar toont. Laat staat aan een vreemde. Ook vertelt Mr. Darcy het verhaal rondom Mr. Wickham. Mr. Darcy’s vader had inderdaad een wens. Deze wens was dat Mr. Wickham beloofd had geestelijke te worden en hierdoor de parochie erfde. Na de dood van Mr. Dacry’s vader wilde Mr. Wickham geen geestelijke worden en vroeg zijn deel van de parochie op. Hij vergokte zijn geld in korte tijd en vertrok. Vorige zomer kwam hij weer terug en maakte Mr. Darcy’s zuster Georgiana het hof. Toen hij hoorde dat hij niks van haar erfenis zou krijgen vertrok hij weer en liet Georgiana verslagen achter. Door de brief gelezen te hebben ziet Elizabeth de gebeurtenissen door een ander licht en schaamt zich voor zichzelf over hoe ze zich de afgelopen tijd tegen Mr. Darcy heeft gedragen. Elizabeth gaat naar huis.
Een paar weken later gaat ze op bezoek bij haar oom en tante in Derbyshire. Ze nemen haar een dagje mee uit naar het landgoed van Mr. Darcy. Ze wilde eigenlijk niet gaan maar toen haar oom en tante zeiden dat de eigenaars toch nooit thuis waren ging ze mee. Ze kregen een rondleiding door een van de werkers. Elizabeth ontmoet Mr. Darcy doordat hij onverwacht uit London terug is gekomen. Ze hebben het leuk samen totdat er een brief voor Elizabeth aankomt van haar zus Jane. Jane vertelt dat hun zus Lydia weggelopen is met Mr. Wickham.
Mr. Darcy vertrekt en Elizabeth gaat terug naar huis. Mr. Darcy vindt Mr. Wickham en Lydia. Hij dwingt Mr. Wickham te trouwen met Lydia door hem een groot geld bedrag en een hogere rang in het leger te geven. Mr. Darcy wil niet dat iemand erachter komt dat hij het gedaan heeft en vraagt aan Elizabeth’s oom dat hij wil doen alsof hij dit allemaal gedaan heeft. Elizabeth komt erachter doordat haar tante haar een brief schrijft waarin staat dat Mr. Darcy dit allemaal gedaan heeft.
Mr. Bingley kwam terug naar Netherfield Park en vroeg Jane om haar hand. Jane zei ja en ze waren verloofd. Een week na het aanzoek kwam Lady Catherine de Bourgh bij haar thuis. Ze wilde Elizabeth alleen spreken en wilde dat ze bevestigde dat ze nooit met haar neef Mr. Darcy zou gaan trouwen. Dit bevestigde Elizabeth niet. Lady Catherine vertelde dit aan haar neef Mr. Darcy. De volgende dag ging Mr. Darcy naar Elizabeth en vroeg haar nog een keer om met hem te trouwen. Elizabeth zei ja en ze leefden nog lang en gelukkig.
2. Verdiepingsopdracht
Beste Elizabeth,
Je bent er in de loop van de tijd achtergekomen dat hij helemaal niet zo is als andere mensen denken. Jij had een beeld van Mr. Darcy omdat hij zich trots voordeed en doordat anderen mensen dingen zeiden over hem. Je hoorde van Mr. Wickam dat Mr. Darcy na het overlijden van zijn vader de wens van zijn vader negeerde. De wens was dat Mr. Wickam de parochie zou krijgen. Mr. Wickam vertrok met lege handen. Ook was je niet tevreden over hoe hij handelde met zijn vriend Mr. Bingley en jouw zus. Hij had volgens jou een verliefd koppel uit elkaar gedreven. Pas later vertelt Mr. Darcy zijn kant van het verhaal en kom je te weten dat Mr. Wickam geen geestelijke wilde worden wat hij wel aan de vader van Mr. Darcy beloofd had. Mr. Wickam kreeg geld maar vergokte het in korte tijd. Mr. Darcy vertelt ook dat hij dacht dat zijn vriend meer in Mr. Bingley geinteresseerd was dan Jane in Mr. Bingley. Hij dacht dat Jane niet echt verliefd was. Je ging anders over hem denken. Mr. Darcy kon niet meer stuk bij je toen bleek dat Lydia was weggelopen met Mr. Wickam en dat hij hen vond. Hij betaalde de bruiloft, Wickam’s aanstelling en nog een grote geldsom. Ook zorgde Mr. Darcy ervoor dat Mr. Bingley een aanzoek deed aan Jane en dat zij zich gingen verloven. Dit had Mr. Darcy allemaal voor jou gedaan. Gelukkig ben je erachter gekomen dat vooroordelen vaak niet kloppen. Vooroordelen worden gemaakt doordat je weinig van die persoon weet en denkt te weten hoe hij/zij handelt en hoe hij/zij in werkelijkheid is. Je vooroordelen werden beïnvloed door de mensen om je heen. Dit moet je nooit doen, je moet denken wat jij vindt en niet blindelings luisteren naar wat anderen zeggen. Ook het beeld wat je van Mr. Darcy had klopte niet: hij is helemaal geen trotse man. We weten allebei dat een beeld dat je van iemand hebt je erg kan afschrikken. Dit heb jij niet gedaan en daar ben ik trots op. Je hebt hem niet afgewezen of genegeerd. Je hebt hem een kans gegeven. Nu heb je een leuke man gevonden waarmee je de rest van je leven gelukkig kunt zijn.
Ik wilde je ook nog complementeren over jouw reactie op het aanzoek van Mr. Collins. Je hebt hem afgewezen omdat je niet verliefd was op hem, ondanks dat je eigenlijk door je moeder gedwongen was een man te zoeken omdat je geen nalatenschap zou krijgen. Je hebt je niet laten lokken door het geld. Beter een huwelijk zonder geld met een man waarvan je veel houdt dan een verschrikkelijk leven met een man van wie je niet houdt. Door met Mr. Darcy te gaan trouwen heb je het echter allebei; het geld en je geliefde. Zo heb je je moeder ook nog gelukkig gemaakt!
Ik wens je alle geluk toe van de wereld en hoop dat je veel geleerd hebt van je jezelf.
Groetjes,
Maartje
3. evaluatie
a. Mijn eindoordeel over dit boek is dat ik het een heel mooi boek vind. De romantiek tussen Mr. Darcy en Elizabeth spat uit het boek. Ik vind het goed dat er in het boek trots en vooroordelen worden besproken. Wij mensen oordelen veel te snel over een persoon en houden deze vooroordelen heel lang aan. Uit dit boek blijkt maar weer dat we niets over een persoon kunnen zeggen voordat we weten hoe diegene in werkelijkheid is. Het verhaal is wel voorspelbaar. In het begin weet je eigenlijk al dat Mr. Darcy en Elizabeth later samen gingen trouwen.
b/c. Het uitvoeren van de verdiepingsopdracht ging goed. De verdiepingsopdracht viel me mee omdat er genoeg handelingen waren van Elizabeth waarop ik kritiek kon leveren en handelingen waarmee ik het wel eens was. Ik vond de verdiepingsopdracht niet moeilijk verwarrend of onduidelijk.
a. Jane Austen, Pride and Prejudice, Pinguin books, England 1972.
b. Ik heb voor dit boek gekozen omdat ik al eens iets over de schrijver van het boek: Jane Austen had gelezen. Haar manier van schrijven vind ik mooi, ook omdat er de romantiek van af spat. Ik heb voor Pride and Prejudice gekozen omdat ik de achterkant van het boek had gelezen. Er stond dat dit boek het meest geliefde werk van Jane Austen was en een van de meest populaire Engelse romans allertijden. Dit boek moet ik dus gelezen hebben dacht ik bij mezelf en hierdoor ben ik het gaan lezen.
c. Het verhaal speelt zich af aan het einde van de 18de eeuw op het platteland van Engeland. Het boek gaat over de familie Bennet. De familie Bennet bestaat uit Mr. en Mrs. Bennet en hun vijf dochters: Jane, Lizzy/Elizabeth, Lydia, Kitty en Mary. De dochters moeten een rijke, welgestelde man vinden omdat zijzelf niks erven. Als Netherfield Park, een groot landhuis in hun dorp verhuurd wordt door een rijke vrijgezel, weten de meiden wat er te doen staat. Een van hen moet met hem trouwen. Mr. Bingley komt met zijn zus Louisa, de man van Louisa, zijn andere zus Caroline en zijn vriend Mr. Darcy. Ze werden uitgenodigd om naar het bal te komen. Mr. Bingley danst de hele avond en Jane valt hem op. Ze beginnen iets voor elkaar te voelen. Na de avond wordt Jane uitgenodigd om de dineren in Netherfield Park. Omdat ze ziek werk moest ze daar blijven en Elizabeth kwam haar vergezellen. Tijdens dit bezoek gingen de vier dames leuk met elkaar om en de vriendschap werd gemaakt. Toen Jane beter was gingen ze naar huis.
Een paar dagen na hun bezoek aan Netherfield Park kwam Mr. Collins, een neef van de familie Bennet op bezoek. Hij was geestelijke in de parochie die grensde aan het landgoed van Mr. Darcy en tante Lady Catherine de Bourgh. Mr. Collins had besloten om een van de dochters van Mr. Bennet tot zijn vrouw te maken en zo hen een plezier te doen omdat hij later Mr. Bennets huis erfde. Hij vroeg Elizabeth maar zij wees hem af. Mr. Collins vroeg Elizabeth’s beste vriendin Charlotte Lucas, die in ging op zijn verzoek.
In deze tijd ontmoette Elizabeth Mr. Wickham, een charmante knappe officier van het leger. Mr. Wickham vertelde haar dat zijn vader het landgoed van Mr. Darcy’s vader beheerde. Hij groeide samen met Mr. Darcy op. De wens van Mr. Darcy’s vader was dat Mr. Wickham ook een deel van de erfenis zou krijgen. Na de dood van Darcy’s vader negeerde Darcy zijn wens op grond van een formaliteit. Elizabeth geloofde ieder woord van Mr. Wickham en haar antisympathie tegen Mr. Darcy groeide. Een tijd later liet Mr. Wickham haar zitten voor een rijkere dame maar Elizabeth bleef hem geloven en haar lage dunk voor Mr. Dacry bleef voortduren.
Als Jane verwacht dat zij en Mr. Bingley zich gaan verloven komt er een brief van Caroline Bingley. Daarin zegt ze dat ze met z’n allen terug gaan naar Londen. Jane is terneergeslagen. Elizabeth probeert haar op te vrolijken.
Elizabeth vertrekt naar haar beste vriendin Charlotte die nu samen met Mr. Collines in een huis bij het landgoed van Catherine de Bourgh woont. Ze worden uitgenodigd door Catherine om bij haar te komen eten. Mr. Darcy is er ook. Ze haat hem omdat ze gehoord heeft dat hij verantwoordelijk is voor de breuk tussen Mr. Bingley en Jane.
Elizabeth is verbaasd als ze gaat wandelen op het landgoed van Catherine de Bourgh dat Mr. Darcy ineens verschijnt. Hij vertelt haar dat hij verliefd op haar is en van haar houdt. Hij vraagt haar om haar hand. Zij wijst hem af omdat zij niet van iemand kan houden die het geluk van haar zus uit de weg heeft genomen. Ook vraagt ze uitleg over Mr. Wickham.
Darcy vertrekt naar London maar laat een brief achter. In deze brief staat uitleg over de twee vooroordelen van Elizabeth. Mr. Darcy schrijft dat hij Mr. Bingley en Jane uit elkaar heeft gehaald omdat hij dacht dat Mr. Bingley veel meer verliefd was op Jane dan andersom.
Dit kan ze begrijpen omdat Jane haar gevoelens amper tegen haar toont. Laat staat aan een vreemde. Ook vertelt Mr. Darcy het verhaal rondom Mr. Wickham. Mr. Darcy’s vader had inderdaad een wens. Deze wens was dat Mr. Wickham beloofd had geestelijke te worden en hierdoor de parochie erfde. Na de dood van Mr. Dacry’s vader wilde Mr. Wickham geen geestelijke worden en vroeg zijn deel van de parochie op. Hij vergokte zijn geld in korte tijd en vertrok. Vorige zomer kwam hij weer terug en maakte Mr. Darcy’s zuster Georgiana het hof. Toen hij hoorde dat hij niks van haar erfenis zou krijgen vertrok hij weer en liet Georgiana verslagen achter. Door de brief gelezen te hebben ziet Elizabeth de gebeurtenissen door een ander licht en schaamt zich voor zichzelf over hoe ze zich de afgelopen tijd tegen Mr. Darcy heeft gedragen. Elizabeth gaat naar huis.
Een paar weken later gaat ze op bezoek bij haar oom en tante in Derbyshire. Ze nemen haar een dagje mee uit naar het landgoed van Mr. Darcy. Ze wilde eigenlijk niet gaan maar toen haar oom en tante zeiden dat de eigenaars toch nooit thuis waren ging ze mee. Ze kregen een rondleiding door een van de werkers. Elizabeth ontmoet Mr. Darcy doordat hij onverwacht uit London terug is gekomen. Ze hebben het leuk samen totdat er een brief voor Elizabeth aankomt van haar zus Jane. Jane vertelt dat hun zus Lydia weggelopen is met Mr. Wickham.
Mr. Darcy vertrekt en Elizabeth gaat terug naar huis. Mr. Darcy vindt Mr. Wickham en Lydia. Hij dwingt Mr. Wickham te trouwen met Lydia door hem een groot geld bedrag en een hogere rang in het leger te geven. Mr. Darcy wil niet dat iemand erachter komt dat hij het gedaan heeft en vraagt aan Elizabeth’s oom dat hij wil doen alsof hij dit allemaal gedaan heeft. Elizabeth komt erachter doordat haar tante haar een brief schrijft waarin staat dat Mr. Darcy dit allemaal gedaan heeft.
Mr. Bingley kwam terug naar Netherfield Park en vroeg Jane om haar hand. Jane zei ja en ze waren verloofd. Een week na het aanzoek kwam Lady Catherine de Bourgh bij haar thuis. Ze wilde Elizabeth alleen spreken en wilde dat ze bevestigde dat ze nooit met haar neef Mr. Darcy zou gaan trouwen. Dit bevestigde Elizabeth niet. Lady Catherine vertelde dit aan haar neef Mr. Darcy. De volgende dag ging Mr. Darcy naar Elizabeth en vroeg haar nog een keer om met hem te trouwen. Elizabeth zei ja en ze leefden nog lang en gelukkig.
2. Verdiepingsopdracht
Beste Elizabeth,
Je bent er in de loop van de tijd achtergekomen dat hij helemaal niet zo is als andere mensen denken. Jij had een beeld van Mr. Darcy omdat hij zich trots voordeed en doordat anderen mensen dingen zeiden over hem. Je hoorde van Mr. Wickam dat Mr. Darcy na het overlijden van zijn vader de wens van zijn vader negeerde. De wens was dat Mr. Wickam de parochie zou krijgen. Mr. Wickam vertrok met lege handen. Ook was je niet tevreden over hoe hij handelde met zijn vriend Mr. Bingley en jouw zus. Hij had volgens jou een verliefd koppel uit elkaar gedreven. Pas later vertelt Mr. Darcy zijn kant van het verhaal en kom je te weten dat Mr. Wickam geen geestelijke wilde worden wat hij wel aan de vader van Mr. Darcy beloofd had. Mr. Wickam kreeg geld maar vergokte het in korte tijd. Mr. Darcy vertelt ook dat hij dacht dat zijn vriend meer in Mr. Bingley geinteresseerd was dan Jane in Mr. Bingley. Hij dacht dat Jane niet echt verliefd was. Je ging anders over hem denken. Mr. Darcy kon niet meer stuk bij je toen bleek dat Lydia was weggelopen met Mr. Wickam en dat hij hen vond. Hij betaalde de bruiloft, Wickam’s aanstelling en nog een grote geldsom. Ook zorgde Mr. Darcy ervoor dat Mr. Bingley een aanzoek deed aan Jane en dat zij zich gingen verloven. Dit had Mr. Darcy allemaal voor jou gedaan. Gelukkig ben je erachter gekomen dat vooroordelen vaak niet kloppen. Vooroordelen worden gemaakt doordat je weinig van die persoon weet en denkt te weten hoe hij/zij handelt en hoe hij/zij in werkelijkheid is. Je vooroordelen werden beïnvloed door de mensen om je heen. Dit moet je nooit doen, je moet denken wat jij vindt en niet blindelings luisteren naar wat anderen zeggen. Ook het beeld wat je van Mr. Darcy had klopte niet: hij is helemaal geen trotse man. We weten allebei dat een beeld dat je van iemand hebt je erg kan afschrikken. Dit heb jij niet gedaan en daar ben ik trots op. Je hebt hem niet afgewezen of genegeerd. Je hebt hem een kans gegeven. Nu heb je een leuke man gevonden waarmee je de rest van je leven gelukkig kunt zijn.
Ik wilde je ook nog complementeren over jouw reactie op het aanzoek van Mr. Collins. Je hebt hem afgewezen omdat je niet verliefd was op hem, ondanks dat je eigenlijk door je moeder gedwongen was een man te zoeken omdat je geen nalatenschap zou krijgen. Je hebt je niet laten lokken door het geld. Beter een huwelijk zonder geld met een man waarvan je veel houdt dan een verschrikkelijk leven met een man van wie je niet houdt. Door met Mr. Darcy te gaan trouwen heb je het echter allebei; het geld en je geliefde. Zo heb je je moeder ook nog gelukkig gemaakt!
Ik wens je alle geluk toe van de wereld en hoop dat je veel geleerd hebt van je jezelf.
Groetjes,
Maartje
3. evaluatie
a. Mijn eindoordeel over dit boek is dat ik het een heel mooi boek vind. De romantiek tussen Mr. Darcy en Elizabeth spat uit het boek. Ik vind het goed dat er in het boek trots en vooroordelen worden besproken. Wij mensen oordelen veel te snel over een persoon en houden deze vooroordelen heel lang aan. Uit dit boek blijkt maar weer dat we niets over een persoon kunnen zeggen voordat we weten hoe diegene in werkelijkheid is. Het verhaal is wel voorspelbaar. In het begin weet je eigenlijk al dat Mr. Darcy en Elizabeth later samen gingen trouwen.
b/c. Het uitvoeren van de verdiepingsopdracht ging goed. De verdiepingsopdracht viel me mee omdat er genoeg handelingen waren van Elizabeth waarop ik kritiek kon leveren en handelingen waarmee ik het wel eens was. Ik vond de verdiepingsopdracht niet moeilijk verwarrend of onduidelijk.
Abonneren op:
Posts (Atom)