Reactie op het weblog van Ilke en Marleen

Reactie op het weblog van Ilke en Marleen
Site: http://engelsilkemarleen.loggy.nl/

Het bespreken van de 4 Short stories
Short story 1 : The Vertical Fields by Fielding Dawson
Wij zouden dit gedicht willen lezen omdat ze zeggen dat het een mooi verhaal is. Het gaat over iemand die nadenkt over wat er na de dood gaat gebeuren. Hij zegt dat er meer is dan de aarde zelf. Wij denken hier allebei ook wel eens over na, wat zou er nou gebeuren als je dood gaat. Is het leven na je dood over of gaat het leven ergens anders verder. Wij denken zelf dat er na de dood iets is, maar geen hemel ofzo. Door dit verhaal te lezen worden we misschien op andere gedachten gebracht. Je kunt je goed inleven in de persoon en dat vinden wij belangrijk in een verhaal. Zo kun je je inleven in het personage en zo begrijp je beter zijn/haar handelingen.

Short story 2: The Tell-Tale Heart by Edgar Ellen Poe
Doordat dit verhaal door Edgar Ellen Poe geschreven is willen we in eerste instantie dit verhaal niet lezen. We hebben in de klas The Raven behandeld en daar vonden we allebei niks aan. De bedoeling van hem in een gedicht/verhaal komt niet goed naar voren en hij schrijft over rare omstandigheden. Doordat Ilke en Marleen dit verhaal een raar verhaal vinden en daarna lazen waar het verhaal over ging wisten we meteen dat we het verhaal niet wilden lezen. Het verhaal gaat over een man die iemand wil vermoorden omdat hij gek werd van het oog van die persoon. En uiteindelijk blijkt dat de hoofdpersoon deze moord verzonnen heeft, doordat hij gek is. Het verhaal speelt zich af in een donker vreemd huis. Deze manier van schrijven spreekt ons niet aan. Wij houden niet van verhalen waarin mensen vermoord worden en zich gek voor doen. Al deze argumenten tonen aan dat we dit verhaal niet willen lezen.

Short story 3: The Kiss by Guy de Maupassant
Wij zouden dit verhaal niet willen lezen ook al vinden Ilke en Marleen dit een boeiend verhaal. Het verhaal gaat over een tante die advies aan haar nichtje geeft over het belang van een zoen. Als hier een heel verhaal over moet gaan is het wel langdradig, wat Ilke en Marleen ook aangeven. Wij vinden dat je zelf moet weten hoe jij handelt in de liefde en je zelf bepaalt wanneer en met wie je zoent. Dit is persoonlijk en dat hoeft geen tante je uit te leggen.

Short story 4: The Use of Force by William Carlos Williams
Wij willen dit verhaal niet lezen omdat het een raar en zielig verhaal is. Een dokter moet een ziek kind gaan onderzoeken. In de tussentijd wordt de dokter verliefd op haar. Maar doordat het kind niet naar hem wil luisteren wordt hij boos op haar en dwingt haar haar mond open te doen. Hij denkt dat zij leidt aan difterie, een dodelijke ziekte als je er niet aan behandeld wordt. Als hij uiteindelijk door veel tegenstribbelen haar mond open krijgt weet hij dat ze difterie heeft. Het meisje wordt woedend en huilt tegelijk. Hier stopt het verhaal. Wij vinden dit een raar einde, helemaal geen einde om een verhaal mee de beëindigen. Ilke en Marleen vinden dat er geen boodschap in het verhaal zit, ze weten niet wat de schrijver met dit gedicht probeert te vertellen. Wij denken dat als je bepaalde tekens herkent van een bepaalde ziekte die dodelijk kan zijn je die tekens niet moet ontkennen maar meteen naar de dokter moet gaan en handelen. Zo kun je voorkomen dood te gaan. Hoe sneller je erbij bent hoe meer kans je hebt om verder te leven. Het meisje weet van zichzelf dat ze keelpijn heeft en gehad heeft. Dit zijn tekens voor difterie. Maar ze ontwijkt deze tekens en doet er verder niks mee. Dit meisje is te laat en zou nu doodgaan aan de ziekte difterie. Wij denken dat de schrijver hiermee wil zeggen dat als je ergens last van hebt je beter naar de dokter kunt gaan dan het negeren. Je weet nooit of het goedaardig of kwaadaardig is. Wij vinden dat je het verhaal beter kunt begrijpen omdat je de boodschap weet.

Reactie op het weblog van Loanne en Teuntje

Reactie op het weblog van Loanne en Teuntje
Site: http://theblobb.blogspot.com

Het bespreken van de 4 Short stories:

Short story 1: The story of an Hour by Kate Chopin
We zouden dit verhaal willen lezen omdat in de samenvatting wordt verteld dat meneer Mallard was overleden door een auto ongeluk. Aan het einde van het verhaal komt meneer Mallard echter weer thuis. Dit begrepen we niet. Zo hebben we besloten om het verhaal te zullen gaan lezen, om erachter te komen hoe het in elkaar zit en waarom mevrouw Mallard uiteindelijk toch dood gaat. Het thema van het verhaal: je moet alles uit je leven halen en je leven voor jezelf leven, voordat het misschien te laat is, sprak ons erg aan.

Short story 2: The Red Room by H.G. Wells
Dit verhaal lijkt ons spannend. Het onderwerp van het verhaal: de angst voor het onbekende, vinden we een leuk onderwerp en ook best interessant. Misschien kunnen we van dit verhaal ook nog iets leren. Dat de rode kamer tot in detail wordt beschreven vinden we wel wat minder, omdat verhalen dan vaak erg langdradig worden. We zijn bang dat, dat in dit verhaal ook het geval zal zijn. Dit vinden we dus duidelijk een minpunt aan het verhaal. Toch zullen we dit verhaal gaan lezen.

Short story 3: The Fly by Katherine Mansfield
Dit verhaal gaan we zeker niet lezen. We houden totaal niet van verhalen waarin mensen of dieren worden vermoord en dan ook nog op een onmenselijke manier. Om een vlieg dood te maken door er steeds een druppel inkt over te doen vinden we niet normaal. Dat doe je niet. Alleen al door de samenvatting te lezen, vonden we het vies om te horen hoe die vlieg dood werd gemaakt en vinden we Woodfield meteen over komen als een onaardig iemand. We vinden het niet leuk om verhalen te lezen waar dieren in worden dood gemaakt, omdat we dan medelijden met ze krijgen.

Short story 4: The killers by Ernest Hemingway
Dit lijkt ons een erg vreemd verhaal. De samenvatting van het verhaal begrepen we niet. Het kwam ons allemaal een beetje verwarrend over. Hierdoor lijkt het ons dus wel leuk om het verhaal te gaan lezen om er zo achter te komen waar het verhaal nou precies over gaat. In de personal opinion wordt er verteld dat het een grappig verhaal is, omdat de personages op een gangsterachtige manier worden neergezet. Hierdoor lijkt het verhaal een grappige achtergrond te hebben en is dit voor ons ook een reden om het verhaal te gaan lezen. Hoe kan een verhaal, dat over moorden gaat, tegelijkertijd ook grappig zijn. We zijn dus nieuwsgierig geworden.
We hebben echter nog geen tijd gehad om dit verhaal te gaan lezen, maar dat zullen we zeker nog doen.

Gedicht 1 Romantiek: Kilimanjaro

Kilimanjaro (auteur onbekend)

First light slants
across the dusty bush
and outlines thorn trees
candle bright
against the purple shadows.
The moon is silver
in a cobalt grey dark sky
over the sleeping mountain.

I feel a presence rising
like a million spirits
of the past.
The summit snows are pink
in the dawn
while lower down
the slopes are dim.

Later in the day
the clouds will gather,
boiling round the base
in sullen storm;
but still the peaks
will stand above
and reach to touch
the golden sun
from veils of opaque crystal.

Personal opinion:
We vinden dit een mooi gedicht omdat het verhaal gaat over de schoonheid van de natuur. Het gedicht komt uit de Romantische periode. In die tijd vonden dichters en schrijvers inspiratie in de schoonheid van de wilde natuur. De titel verwijst meteen naar waar het gedicht over gaat. In het gedicht staat de Kilimanjaro centraal. De Kilimanjaro is de hoogste berg van Afrika die in het noord- oosten van Tanzania ligt en bestaat uit een uitgedoofde vulkaan. De schrijver vertelt ons wat hij ziet. Hij ziet de lichte zonnestralen vanachter de berg tevoorschijn komen. De bomen creëren paarse schaduwen. De maan is zilver in een afstervende grijze donkere hemel en staat boven de nog slapende berg. De ik-persoon voelt de aanwezigheid toenemen als een miljoen geesten van het verleden. De sneeuw op de top van de berg is roze in de morgenstond, terwijl de hellingen van de berg nog schemerig zijn. Later op de dag verzamelen de wolken zich en veroorzaken een storm. De top van de berg zal altijd blijven proberen de zonnestralen te raken.
In dit gedicht kijken we mee via de ik-verteller. Het perspectief is dus een ik vertelsituatie. De ik-persoon, waarschijnlijk de schrijver, zit aan de voet van de Kilimanjaro en vertelt wat hij daar allemaal ziet. Hier speelt het verhaal zich ook het gehele gedicht af. Als je je ogen dicht zou doen terwijl je het leest dan verbeeld je het beeld wat de schrijver schetst in. De ik-persoon is een flat character. Je komt vrijwel niks van de persoon te weten alleen weet je waar de ik-persoon naar kijkt. Het taalgebruik in het gedicht is gewoon, er worden verder geen moeilijke woorden en zinnen gebruikt.
Wij vonden de boodschap, het thema van het gedicht mooi. Wij denken dat de boodschap in dit gedicht luidt: als je iets wil bereiken dan moet je niet opgeven als je in een dieptepunt zit maar doorzetten tot je het gevoel hebt dat je de top weer bereikt, dus gelukkig bent. Een berg hier de Kilimanjaro, kent toppen en dalen, vooral de top is prachtig. Wij zien dat zo: ook het leven kent hoogte en diepte punten. Hierbij zijn ook de hoogtepunten het mooist maar de dieptepunten leren je te leven. Dit betekent dat je niet moet opgeven maar altijd moet blijven doorzetten en dan komt het vanzelf goed. De storm staat symbool voor het leven dat ook stormachtig kan zijn. De zonnestralen staan symbool voor het bereiken van je doelen want immers na regen komt zonneschijn!

Gedicht 2 Romantiek: The GARDEN of LOVE

William Blake (1757-1827) uit de Song of Innocence and of Experience

The GARDEN of LOVE

I went to the Garden of Love.
And saw what I never had seen:
A Chapel was built in the midst,
Where I used to play on the green.

And the gates of this Chapel were shut,
And Thou shalt not, writ over the door;
So I turn’d to the Garden of Love,
That so many sweet flowers bore,

And I saw it was filled with graves,
And tomb-stones where flowers should be:
And Priests in black gowns, were walking their rounds,
And binding with briars, my joys & desires.

Peronal opinion:
Blake vindt dat een tuin omringd moet zijn door veel liefde. De bloemen in de tuin staan symbool voor de liefde, dus een mooie tuin is een tuin met veel mooie bloemen. Blake gaat in zijn gedachten/verbeelding naar een onschuldige tuin waar hij vroeger in heeft gespeeld en die tuin wordt nu bezet door de kerk, die kerk word omringd door de graven van onschuldige mensen. In het midden van de tuin staat de kerk en om de tuin staat een poort en die is gesloten. Dit heeft een dubbele betekenis; Blake heeft een periode afgesloten en hij wil hiermee duidelijk maken dat de kerk zijn ‘tuin der liefde’ heeft afgenomen. Hij noemt de priester van de georganiseerde godsdienst de gemachtigde van onderdrukking. Beneden de grafheuvel van de vreugd en de wensen is een struik van doorns en wilde rozen.
Wij vinden dat de titel goed gekozen is voor het gedicht want de titel verwijst naar de tuin die normaal omringd moet zijn met liefde door de vele bloemen die zich in tuinen bevinden en die daar symbool voor staan. Het gedicht gaat namelijk ook over de ‘tuin der liefde’ die nu omgetoverd is in een begraafplaats. Het hele gedicht speelt zich af in de tuin der liefde en op een begraafplaats; de plek waarin de tuin der liefde veranderd is.
Het gedicht wordt verteld door de schrijver, William Blake. Hij is in dit gedicht de ik-persoon. De ik-persoon is het enige personage dat in het gedicht voorkomt. Hij is een round character. Hij deelt zijn gedachten en gevoelens met de lezer. Het perspectief in het gedicht is de ik vertelsituatie. In dit gedicht raak je goed op de hoogte van de ideeën, gedachten en gevoelens van de ik-figuur. Dit creëert een bepaald effect: je ziet het beeld goed voor je. Ook weet je dat Blake met dit gedicht zijn mening wil uiten doordat hij de gebeurtenissen laat zien door zijn ogen.
The Garden of Love is een vrij kort gedicht en het taalgebruik is niet echt moeilijk. Wel moesten we het gedicht een paar keer lezen voordat we het gedicht snapten. Er zit namelijk een diepere betekenis achter de ‘gewone’ woorden van William Blake, een boodschap. Het thema is de mening van William Blake. Hij plaatst vraagtekens bij de heersende religie in zijn tijd. Hij valt de kerk aan in het gedicht. Hij vertelt in dit gedicht dat zijn ‘tuin der liefde’ is afgenomen door de priesters met hun geloof. Dit kan hij niet accepteren. Zij hebben hem zijn mooiste plek op aarde afgenomen.
Hij maakt net als vele andere schrijvers in de Romantiek duidelijk dat hij de verbeelding belangrijker vindt dan de rede. Hij vertelt het gedicht vanuit zijn gedachte. Hij gaat terug naar zijn tuin der liefde maar ziet dan dat zijn tuin omgebouwd is tot een begraafplaats voor de kerk. Maar in zijn gedachten probeert hij de tuin der liefde nog steeds voor zich te zien.
We vinden The GARDEN of Love een bijzonder gedicht. We vinden het mooi dat de bloemen symbool staan voor de liefde. William Blake’s mening komt goed naar voren in dit gedicht en dat maakt het gedicht op zichzelf bijzonder. Hij levert kritiek op de kerk en niet veel mensen durfden daar in die tijd over te praten. De kerk was in die tijd heilig. Door William Blake hebben we gezien dat er in die tijd ook al mensen begonnen te twijfelen aan de kerk, de godsdienst. Je kunt goed merken dat dit gedicht uit de Romantiek komt: de verbeelding wordt belangrijker gevonden dan de rede.

Gedicht 3 Romantiek: Ozymandias

Ozymandias by Percy Bysshe Shelley (1792-1822)

I met a traveller from an antique land
Who said:—Two vast and trunkless legs of stone
Stand in the desert. Near them on the sand,
Half sunk, a shatter'd visage lies, whose frown
And wrinkled lip and sneer of cold command
Tell that its sculptor well those passions read
Which yet survive, stamp'd on these lifeless things,
The hand that mock'd them and the heart that fed.
And on the pedestal these words appear:
"My name is Ozymandias, king of kings:
Look on my works, ye mighty, and despair!"
Nothing beside remains: round the decay
Of that colossal wreck, boundless and bare,
The lone and level sands stretch far away.

Personal opinion:
In dit gedicht wordt een mooie beschrijving gegeven over een beeld dat zich in Egypte bevindt. Door de woorden langzaam te lezen krijg je precies een beeld van Egypte zelf en het roept perfect een Egyptische sfeer op.
Je ziet een stoffige, zanderige woestijn in je gedachten waarbij op de grond kolossale stukken stenen liggen, die vroeger deel uit maakten van een enorm beeld.
Het zand van de woestijn bedekt gedeeltelijk de stenen , waardoor er een soort van mysterieuze sfeer ontstaat . Hierdoor heeft het gedicht een soort van spanning erin zitten.
Doordat het gedicht ons vertelt over de kop en de benen die in het zand liggen, heb je meteen door waarover het gaat. Over een beeld, dat de mensheid vroeger heeft gemaakt, maar dat door de jaren heen helemaal is vervallen.
Op het beeld staat het volgende ongeveer geschreven: “Mijn naam in Ozymandias. Ik ben koning van koningen. Ziet mijn werk, ik machtigste, en wanhoop!”. Door deze zin weet je dat het beeld Ozymandias uitbeeldt.
Ook al is het beeld niet meer heel, en ligt het in stukken, het toont nu nog de macht van Ozymandias. Dit vertelt ons niet alleen de inscriptie, maar ook de blik die Ozymandias heeft en hoe hij zich aan de wereld toont. In het gedicht komt een soort van bewondering voor de macht van Ozymandias voor en de lezer zelf gaat zich hierover verwonderen. Doordat het beeld "macht" op zo'n aparte manier uitbeeldt, met zoveel kracht, lijkt het of het beeld boven je staat en dat jij als mens minderwaardig bent.
Deze bewondering vinden wij heel mooi, maar het geeft ook een gevoel van verwarring.
Een onbewuste vraag die wij zien in dit gedicht is van hoe het mogelijk is dat dit beeld zo'n gevoel aan je kan geven, terwijl er niet veel meer van over is.
Het zand, dat het beeld omringt, laat eenzaamheid achter tot in de eeuwigheid, terwijl de blik van Ozymandias voor altijd macht zal uitstralen.
Wat wij het mooiste gedeelte van het gedicht vinden is wanneer er wordt gezegd dat de maker van het beeld zijn doel heeft bereikt. Het harde werken voor het beeld heeft de maker uiteindelijk beloond, doordat de Ozymandias tot in de eeuwigheid zijn macht zal uitdrukken.
Dit ervaren wij als een stempel in de geschiedenis, dat er voor altijd zal zijn en nooit zal worden vergeten. Een bijzonder gedicht.
Aan de ene kant vinden we dit ook een apart gedicht en aan de andere kant zitten er nog steeds stukken in die we niet helemaal begrijpen. Dit vinden we echter wel mooi, want dan blijft het een gedicht met raadsels.

Gedicht 1 Moderne tijd: More About People

More About People (1940)
Geschreven door Ogden Nash (1902-1971)

When people aren’t asking questions
They’re making suggestions,
And when they’re not doing one of those
They’re either looking over your shoulder or stepping on
your toes,
And then as if that weren’t enough to annoy you
They employ you.
Anybody at leisure
Incurs everybody’s displeasure.
It seems to be very irking
To people at work to see other people not working,
So they tell you that work is wonderful medicine,
Just look at Firestone and Ford and Edison,
And they lecture you till they’re out of breath or some-
thing
And if you don’t succumb they starve you death or
something.
All of which results in a nasty quirk:
That if you don’t want to work you have to work to earn
enough money so that you won’t have to work.

Personal opinion:
Wij vinden dit gedicht vooral een apart gedicht met een humoristisch kantje. De schrijver zegt in zijn gedicht dat mensen elkaar niet alleen kunnen laten en dat werken iets goeds is. De humor komt in dit gedicht goed naar voren door verschillende stijlfiguren zoals een paradox. Het is een leuk gedicht om te lezen. Het gedicht eindigt met een paradox: de enige manier om het werk te vermijden is werken zo hard als je kunt. Onverwacht is dit waar, maar het klinkt belachelijk. Als je naar het gedicht kijkt valt je meteen de opmaak op. De zinnen zijn niet allemaal even lang en sommige woorden springen in. Het rijmritme is niet steeds hetzelfde en er worden onverwachte woorden gebruikt. De schrijver wil een grappig effect creëren.
Ogden Nash beschrijft in dit gedicht de mensheid, over hoe wij leven in de wereld. Hij zegt dat de mensen je niet alleen kunnen laten en vertelt dat werken een goed ding is om te doen in je leven. Het gedicht wordt verteld door de schrijver en zijn mening komt ook duidelijk naar voren. Het thema van dit gedicht is dat je meer met humor tegen het leven aan moet kijken. Wij mensen bekijken de wereld met te weinig humor. Het leven zou veel leuker zijn als we meer humor in ons leven zouden hebben. Wij zijn het met de boodschap eens: mensen moeten meer met humor te dingen die ze meemaken bekijken.
Ogden Nash was een beroemde schrijver van humoristische gedichten. Hij maakt grappen over de gekheid en absurdheid van de mensen, zichzelf ook Zijn humor is meer ironisch dan sarcastisch. Deze humor zie je ook terug in dit gedicht: hij maakt grappen over het werk van de mensen. humor is niet altijd om te lachen, soms glimlach je er alleen maar om.
De titel More About People verwijst naar het gedicht omdat de schrijver in zijn gedicht meer over de mensheid vertelt. Hier vertelt hij hoe wij leven, denken over bepaalde dingen en hoe wij handelen.

Gedicht 2 Moderne tijd: Cry For The Children

Cry For The Children by V.J. Lower

Cry for all of the innocent children,
let us band together to stop the violence.
We have to change this evil world,
so that it is a good influence.
Now let us pray for the parents,
and all that day who were hurt.
God’s children, received by the Father,
no more with life will they flirt.
Never more to feel the warmth of the sun,
their lifeless bodies spilled on the floor.
Battle torn, cold and all alone,
where they had fallen the day before.
In America sixteen kids a day are killed,
let’s come together to get rid of the guns.
Pack them in boxes and bury them all,
instead of our precious daughters and sons

Personal opinion:
Dit gedicht gaat over kinderen die werden vermoord op school.
We hebben al een aantal keren gehoord op het journaal dat er kinderen/leerlingen, op scholen, door medeleerlingen werden vermoord. Dit gebeurde ook een keer in Amerika, waarbij zestien jongeren om het leven kwamen. Over dit voorval gaat het gedicht.
Doordat we dit wisten was het voor ons ook gemakkelijker om het gedicht te begrijpen.
Hierdoor kun je je ook makkelijker inleven met de persoon, die het gedicht heeft geschreven, en met zijn gevoelens. Volgens ons is de persoon, die dit gedicht heeft voorgedragen, een ouder die zijn kind heeft verloren tijdens de schietpartij.
We denken dat hier vooral gevoelens van verdriet en woede een rol spelen. Het verdriet om wat er is gebeurd en woede dat er zulke erge dingen nog steeds gebeuren in het dagelijkse leven.
Wat we vooral zo mooi vinden aan dit gedicht is dat de ik-persoon de lezers zelf ook aanzet tot actie. Hij spreekt de lezers aan, dus de afstand tussen lezer en schrijver wordt kleiner en minder afstandelijk. Hij schrijft het gedicht niet alleen voor zijn eigen gevoelens, maar ook om anderen iets te leren. Hij wil de mensen ervan overtuigen dat wat er is gebeurd nooit meer mag gebeuren en dat er veranderingen moeten komen. Het mag niet meer zo zijn dat kinderen aan wapens en pistolen kunnen komen en het mag nooit meer voorkomen dat er kinderen op scholen zomaar worden vermoord door andere leerlingen.
De dichter vindt dat deze strijd niet alleen moet worden gedaan voor onszelf, maar voor alle onschuldige kinderen die zijn vermoord. Voor hen moeten we ervoor zorgen dat niet nog meer kinderen worden vermoord. Het verdriet die we hebben voor de verloren kinderen moet ons helpen om te vechten voor verbeteringen.
De woorden die de dichter heeft gekozen grijpen je erg aan en geven je diepe gevoelens. Het is een gedicht die je een aantal keren doorleest en je aandacht een tijd vasthoudt. Vooral de laatste zin vonden we erg aangrijpend, omdat het de enige zin is met een echte diepe betekenis: “Let’s come together to get rid of the guns. Pack them in boxes and bury them all, instead of our precious daughters and sons”.
Als we deze zin zo lezen dan lijkt het net of achter deze worden het goede en het kwade zit verscholen. De pistolen staan voor het kwade, zij vernielen alles en veroorzaken alleen maar verdriet en ellende en daarom moeten ze worden ingepakt en worden begraven in de grond. Zij moeten dus worden begraven en niet de lichamen van onze kostbare dochters en zonen. De dochters en zonen zijn het goede, ze staan voor liefde, die moeten worden beschermd en daarvoor moet worden gevochten.
De simpele worden in dit gedicht drukken vele gevoelens uit, die misschien iedereen wel zou raken.